Η «στελέχωση» του βασικού σχήματος με τη γνωστή αυτοκαταστροφική περίπτωση της υποχρεωτικής συμμετοχής του «απαραίτητου», γεγονός που αυταπόδεικτα σημαίνει ότι η ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο με έναν παίκτη λιγότερο, πάντοτε όταν συμμετέχει ο συγκεκριμένος στο σχήμα, κάτι βέβαια που αφελώς το αποδέχεται και ο ίδιος ο προπονητής του με το να μην τον εμφανίζει στην επανάληψη και να αποτελεί μόνιμα την πρώτη του αλλαγή, η διαχείριση της περιόδου που η ΑΕΚ έπαιζε με δέκα παίκτες αλλά και η συμπεριφορά παικτών του επιπέδου Ζαμπράνο σε πρώτο επίπεδο και σε δεύτερο του Μπίσεσβαρ, είναι από μόνα τους αυτά που μπορούν να αιτιολογήσουν τη χθεσινή ήττα του ΠΑΟΚ. Ένα πισωγύρισμα ακόμη, στην προσπάθεια να κρατηθεί στην κορυφή και να διεκδικήσει τον τίτλο.
Το ότι η νικήτρια ομάδα σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε με αντίπαλο μικρότερης κατηγορίας, -ακόμη πιο κάτω και από τη Φούτμπολ Λιγκ- επιβαρύνει και μεγεθύνει τις ευθύνες του Ρουμάνου αλλά και των περισσοτέρων παικτών που χρησιμοποιήθηκαν. Ο Λουτσέσκου για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε άτολμος, ανώριμος ποδοσφαιρικά και αδιάβαστος, αφού δεν είχε εντοπίσει πριν από το παιχνίδι τις αδυναμίες των αντιπάλων του, όπως επίσης και τις δικές του, που ήταν πιθανό να προκύψουν από τις ασταθείς αποδόσεις του Λέοβατς και την ανυπαρξία του Ουκρανού, τον οποίο επέλεξε σαν διάδοχο του Μαουρίσιο.
Αυτή η επιλογή δηλαδή από τον Μαουρίσιο να καταλήξει στον Σάκχοφ έχει το δικό της νόημα και τη δική της εξήγηση, με δεδομένο ότι στον ΠΑΟΚ υπήρχαν πολλοί αξιότεροι και πολύ σοβαρότερες επιλογές. Για να μην προχωρήσουμε περισσότερο και αναφερθούμε σε παίκτες που βρίσκονται ακόμη και εκτός αποστολής και είναι απείρως καλύτεροί του.
Ο Ρουμάνος επέλεξε λοιπόν να κατεβάσει την ομάδα του με… δέκα παίκτες. Δίπλα σε αυτές τις επισημάνσεις θα μπορούσε να μπει και το ερωτηματικό, κατά πόσο προετοιμασμένοι είναι οι παίκτες του για να αντιμετωπίζουν παιχνίδια αυτού του επιπέδου, του ενδιαφέροντος, αλλά και της ιδιαιτερότητας που παρουσιάζουν συγκεκριμένες αναμετρήσεις, όπως ήταν η χθεσινή. Η παιδαριώδης αντίδραση του Ζαμπράνο με δεδομένη την προοπτική ότι ο διαιτητής θα ζητούσε να εξισορροπήσει την κατάσταση μετά την αποβολή του Αραούχο, προκαλεί ένα ερώτημα που αφορά τόσο την ανεξήγητη συμπεριφορά του Περουβιανού, όσο και το αν ο προπονητής από τον πάγκο θα έπρεπε ήδη να τον έχει προειδοποιήσει ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις οι Ελληνες διαιτητές ενεργούν αναζητώντας την παραμικρή ευκαιρία για να κατευνάσουν τις διαμαρτυρίες. Ο Ζαμπράνο σα να μη συνέβαινε τίποτα, σα να μην αντιλαμβανόταν τίποτε και χωρίς να έχει την παραμικρή νύξη από τον πάγκο, πραγματοποίησε μια μεγαλειώδη γκάφα, αναιτιολόγητη για το επίπεδο της εμπειρίας του.
Το ότι η ομάδα ενώ έδειχνε σαφέστατα να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω, παρουσίαζε μια εικόνα απαράδεκτη ως προς την αγωνιστική της πειθαρχία (άπειρα τα ερασιτεχνικά και επιπόλαια φάουλ) και έπαιζε μονότερμα σχεδόν στο δεύτερο ημίχρονο τους γηπεδούχους, δείχνει ότι κάποιοι προφανώς δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Για το Ρουμάνο είχαμε τους φόβους μας κι αυτοί επαληθεύτηκαν. Διέπραξε ακριβώς τα όσα ποδοσφαιρικά παράλογα δεν του βγήκαν στο παρελθόν και τα οποία επιμένει να τα επαναλαμβάνει. Παρουσιάζεται δηλαδή εμμονικός και αδιόρθωτος.
Και χθες η εικόνα του ήταν η ίδια. Στο περιθώριο του παιχνιδιού βλέπουμε εκτός αποστολής είτε στον πάγκο, παίκτες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα του αγώνα. Και βασικούς εκείνους που με την εμφάνισή τους προδιαγράφουν σχεδόν και τη μοίρα του, δηλαδή την καταστροφή. Θαρρείς και ο κόουτς κινείται βάσει εντολών και είναι υποχρεωμένος να «χωρέσει» στο βασικό σχήμα και στην αποστολή συγκεκριμένους παίκτες μετριότατους, που όμως αποτελούν μεταγραφές του Σλοβάκου τεχνικού διευθυντή. Δε διστάζει ως εκ τούτου να θυσιάζει ολόκληρα 45λεπτα προκειμένου συγκεκριμένα «παλτά» να έχουν μία ακόμη ευκαιρία μπας και δικαιώσουν και τον ίδιο και εκείνους που τους κουβάλησαν στην Τούμπα.
Όλα αυτά τα θλιβερά και αρνητικά αποτελούν εμμονές που χαρίζουν πολύτιμους βαθμούς, ανασταίνουν ετοιμοθάνατες ομάδες και βυθίζουν στην πίκρα τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Θα πρέπει σίγουρα να επισημανθεί και η εικόνα που παρουσιάζουν μερικοί από τους νεοαποκτηθέντες.
Το ότι το ΑΕΚάκι ο χθεσινός ΠΑΟΚ το παρουσίασε σαν… ΑΕΚάρα, έχει την εξήγησή του σε όλα όσα προαναφέραμε συνοπτικά, ίσως αυστηρά αλλά πάντοτε καλοπροαίρετα. Αν κάποιος μας «υποχρεώνει» να αναφερθούμε στην καλή του απόδοση, είναι ο Αντελίνο Βιεϊρίνια. Ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα μέσα σε αυτό το απείθαρχο ποδοσφαιρικό συνονθύλευμα.
Όσο για τον απίστευτο επόπτη που ήταν σε θέση να σημειώνει σε θέση οφσάιντ ακόμη και τους παίκτες του ΠΑΟΚ που βρισκόταν στον πάγκο, είναι αλήθεια ότι μας άφησε άφωνους. Τέτοιο στήσιμο και τέτοιο φύτεμα είχαμε καιρό να το δούμε. Ο Αρετόπουλος τα πήγε σχετικά καλά. Και ο επίλογος; Ξανά στο μαγγανοπήγαδο η ομάδα, ο κόσμος κι εμείς, όλοι υποχρεωμένοι να κρατάμε ακόμη ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτή η ανεξήγητη αλλά και πέρα ως πέρα δραματική κατάσταση για την ασπρόμαυρη οικογένεια.