Ο Αθηναίου που περίμενε

Το περασμένο καλοκαίρι, υπό το καθεστώς των οικονομικών προβλημάτων και με τον ελληνικό κορμό να διαλύεται έπειτα από τρία χρόνια, ο Παναγιώτης Γιαννάκης έβαλε το ελληνικό στοιχείο στα θεμέλια της νέας ομάδας. Και ξεκίνησε με τους Αθηναίου, Βασιλόπουλο.

Ο δεύτερος δεν είχε κανένα πρόβλημα προσαρμογής, έδεσε κατευθείαν με την ομάδα αναλαμβάνοντας μάλιστα ρόλο με μεγαλύτερες ευθύνες σε σχέση με αυτόν για τον οποίον προοριζόταν. Ο Γιάννης Αθηναίου αντιμετώπισε δυσκολίες. Ως ένα βαθμό αυτό ήταν αναμενόμενο καθώς στην εξίσωση είχε μπει και το μεγάλο χρονικό διάστημα (σ. σ. λόγω της περσινής τιμωρίας του στον Ολυμπιακό δεν έπαιξε σε επίσημο παιχνίδι για σχεδόν τέσσερις μήνες) της απουσίας του από τους αγωνιστικούς χώρους. Κι αυτό φάνηκε στους φιλικούς αλλά και στους δύο πρώτους επίσημους αγώνες. Απέναντι στη Ζιέλονα Γκόρα ο Αθηναίου θύμισε εν πολλοίς τον παίκτη που έχει τη σφραγίδα του ηγέτη. Κι αυτό δεν πιστοποιείται τόσο από τους 13 πόντους που σημείωσε όσο από το γεγονός ότι μοίρασε έξι ασίστ, κυρίως από το ότι ενέπνεε σιγουριά όταν η μπάλα ήταν στα χέρια του.

Είναι δεδομένο ότι ο Γιαννάκης ποντάρει πολλά στον Αθηναίου, καθόλου τυχαία επίσης δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό στο να του δώσει το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα. Τον γνωρίζει πολύ καλά, ξέρει ότι ο καλός Αθηναίου μπορεί να αλλάξει τα αγωνιστικά δεδομένα και ταυτόχρονα να απελευθερώσει και τους υπόλοιπους γκαρντ αναγκάζοντας τις αντίπαλες άμυνες να προσαρμοστούν σε αυτόν. Αυτό εξάλλου θέλει ο Γιαννάκης από τον Αθηναίου.