Είναι επίτευγμα. Θέλει τεράστια προσπάθεια για να το πετύχεις. Και μάλιστα όταν δεν είσαι όποιος κι όποιος αλλά έχεις τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Πολύ περισσότερο όταν είσαι ο Στέφανος Αθανασιάδης, αποδεδειγμένα εκτελεστής με βαρύ… ποδοσφαιρικό μητρώο στο σκοράρισμα. Η στατιστική είναι εντυπωσιακή: 17 παιχνίδια, μηδέν γκολ!
Από πέρσι τον Μάιο δεν έχει σκοράρει στο πρωτάθλημα ο αρχηγός του ΠΑΟΚ. Η τελευταία φορά χάνεται κάπου στα πλέι οφ της περσινής περιόδου. Από τότε έχουν περάσει 1.113 αγωνιστικά λεπτά και ο Κλάους δεν έχει πανηγυρίσει. Μοιάζει απίστευτο για την αξία και την εμπειρία του αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και ταυτόχρονα εντυπωσιακό.
Ο Αθανασιάδης έχει συγκεντρώσει πάνω του το τελευταίο διάστημα τα βέλη της κριτικής. Υπάρχουν αυτοί που υπερασπίζονται την αναμφισβήτητη αξία του- όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια- κι εκείνους που αντικρίζουν την πτώση του στα τάρταρα και ζητούν εδώ και τώρα τον εξοβελισμό του.
Κάπου στη μέση κινούνται όσοι σπεύδουν να του προσφέρουν άλλοθι για την φετινή αφλογιστία του. Υποστηρίζουν ότι δεν φταίει ο ίδιος που δεν σκοράρει αλλά ο τρόπος που παίζει η ομάδα. Το απόσταγμα της υπερασπιστικής τους γραμμής συνοψίζεται στο εξής: «Από τη στιγμή που δεν παίρνει την μπάλα εκεί που την θέλει, μέσα στην περιοχή, πώς να γίνει επικίνδυνος και να σκοράρει;» ρωτάνε ρητορικά.
Εδώ η γλώσσα των αριθμών, συχνά αδιάψευστη, δίνει την εξής απάντηση: πέρσι ο Αθανασιάδης είχε 14 γκολ σε 40 τελικές προσπάθειες και φέτος σε 23 τελικές έχει μηδέν (!) γκολ. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι απλό. Οι τελικές υπάρχουν, όχι όμως αναλογικά και ο αντίστοιχος αριθμός γκολ. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.
Ο Κλάους προφανώς δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του. Όπως προφανώς διανύει την πιο κακή περίοδο της καριέρας του. Αντί να συνεχίσει ανοδικά, κινείται καθοδικά. Όπως όμως βρίσκεται σήμερα στο …χώμα, το ίδιο εύκολα μπορεί να βρεθεί αύριο όπως παλιά στον ουρανό. Είναι στο χέρι του. Μόνο στο δικό του και κανενός άλλου!
