Εμφάνιση αλλά και διαχείριση παιχνιδιού που χωράει πολύ συζήτηση. Αν είναι δυνατόν σε τόσο σημαντικά παιχνίδια η ομάδα να παρουσιάζει μια τέτοια εικόνα και να πετάει στα σκουπίδια μεγάλες ευκαιρίες διάκρισης, αλλά και οικονομικής – έστω και συμβολικής – βοήθειας προς το μεγαλομέτοχο. Και πάλι στο τερέν ένα ράθυμο, νωθρό και αργοκίνητο σύνολο με τις παθογένειες που έχει δείξει στα κατά καιρούς επιχειρούμενα rotation (χωρίς βέβαια αυτή τη φορά να μιλάμε για rotation), με λάθος προσέγγιση των ιδιαιτεροτήτων του αγώνα και με επιλογές παικτών ασύμβατες τόσο στο αρχικό σχήμα, όσο και στη σειρά των αλλαγών, έφερε το σκληρό αποτέλεσμα, αλλά και έναν δικαιολογημένο προβληματισμό.
Εικόνα αόβαρης ομάδας μέσα στην οποία βέβαια διακρίνεις με πολύ μεγάλη άνεση αλλά και με θλίψη την χτυπητή απουσία παικτών του επιπέδου των απόντων Βιεϊρίνια και Μαουρίσιο, αλλά και την επιμονή χρησιμοποίησης άλλων, που επί σειρά αγώνων αποδεικνύονται ελάχιστοι έως αυτοκαταστροφικοί παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν. Ο χθεσινός ΠΑΟΚ έχε πολλά στραβά και ανάποδα. Ένα κέντρο που μάταια προσπαθούσε να το δέσει και να το συντονίσει ο πολύ καλός Βέρνμπλουμ λόγω της αδυναμίας ντουμπλαρίσματος από τον Ουκρανό συμπαίκτη του, ο οποίος εκινείτο στους γνωστούς ρελαντί ρυθμούς, τόσο στις επιστροφές της ομάδας όσο και στην επιθετική της ανάπτυξη. Και να ήταν μόνον αυτό;
Ο Ρουμάνος αριστερός οπισθοφύλακας χρειαζόταν άδεια από κάποιο τελωνείο για να περάσει μπροστά και να βοηθήσει την ανάπτυξη της επίθεσης από την πλευρά του. Κάτι το οποίο έκανε μόνο προς το τέλος και σε εκείνο ακριβώς το χρονικό διάστημα άλλαξε έστω και για λίγο και η εικόνα της αριστερής πλευράς. Ευάλωτο δυστυχώς ήταν και χθες το σταθερό δίδυμο Βαρέλα – Κρέσπο που έδειχνε στις ελάχιστες αντεπιθέσεις των Ούγγρων να χάνει τον συντονισμό του και την ψυχραιμία του. Παθιασμένος ο Μάτος, αλλά έχει σχετική ευθύνη στο μοναδικό γκολ, ενεργώντας καθυστερημένα και λαθεμένα. Από εκεί και πέρα είχαμε τον Ελ Καντουρί και πάλι μη συμμετοχικό και διεκδικητικό όπως στο προηγούμενο παιχνίδι και όμως να επαναχρησιμοποιείται. Τον Ζαμπά να τρέχει σαν αδέσποτο, δίχως να κοντρολάρει τις ενέργειες του και τον Πρίγιοβιτς μόνιμα καταδικασμένο να παλεύει για να βρει από μόνος του λύσεις. Αυτός ο χθεσινός ΠΑΟΚ είναι ένας άλλος ΠΑΟΚ, που δυστυχώς εμφανίζεται σε πολύ κρίσιμα παιχνίδια (και όχι μόνο) και δείχνει να έχει τάσεις να επαναλαμβάνει την άσχημη εικόνα του.
Το διαφαινόμενο ευρωπαϊκό ναυάγιο, ίσως θα πρέπει να αποτελέσει την αφορμή για να ανοίξει μια πολύ σοβαρή συζήτηση για αυτές τις «παραμορφώσεις» και το σκωτσέζικο ντους στο οποίο υποχρεώνουν τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου έχει τον πρώτο λόγο να ανοίξει αυτό τον κύκλο της διερεύνησης των αιτίων και να υποχρεώσει τους πάντες (και τον ίδιο τον εαυτό του) να προχωρήσουν σε μια ειλικρινή και γενναία αυτοκριτική, αλλά και ανάληψη ευθυνών.
Στο περιθώριο της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης και των συμπερασμάτων που προέκυψαν και τα οποία επιβάλλεται να εκτιμηθούν με την ανάλογη σοβαρότητα, τη συγκεκριμένη στιγμή έρχεται να προστεθεί ένας μεγάλος προβληματισμός για τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Και αυτός δεν είναι άλλος από μια νέα πρόκληση (τύπου Κομίνη) που ήρθε να επιβεβαιώσει, το γεγονός ότι εντός της ελληνικής επικράτειας και στο θεσμό του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Δικέφαλος του βορρά όχι μόνο δεν υπολογίζεται ισόνομα όπως πρέπει αλλά τουναντίον θεωρείται λοιμό και μάλιστα στοχοποιημένο και προγραμμένο.
Αλλιώς πως θα μπορούσε να εξηγηθεί η νέα απροκάλυπτη συμπεριφορά του αποδεδειγμένα πλέον ελεγχόμενου Πορτογάλου αρχιδιαιτητή Περέιρα και των υποτακτικών της ΚΕΔ, με επικεφαλή τον Τριτσώνη με την από κοινού απόφαση τους να επαναδιορίσουν άμεσα (προφανώς και… τιμητικά!) έναν διαιτητή που η έκθεση του παρατηρητή και βαθμολογητή του, τον παραπέμπει για τιμωρία μαζί με τον ένα από τους δύο επόπτες του για σοβαρά και καθοριστικά λάθη. Τώρα το αν ο διαιτητής λέγεται Τζήλος και η ομάδα που «καθάρισε» ΠΑΟΚ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Όπως σαν διαβολική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η σύμπτωση της ομοιότητας της πρόσφατης θρασύτατης πρόκλησης με την αντίστοιχη που αφορούσε την ιστορική πλέον διάσωση ενός διαιτητή που εγκλημάτησε σε βάρος της ίδιας ομάδας (ΠΑΟΚ) ο οποίος όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε από προσώπου ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά σήμερα διεκδικεί και τα πρωτεία στις επιλογές και τους ορισμούς των αγώνων της μεγάλης κατηγορίας (Κομίνης). «Προχθές» λοιπόν ο Κομίνης, «χθες» ο Τζήλος! «Αύριο» ποιος;
Αλήθεια τι είδους μήνυμα εκπέμπουν αυτές οι σκοτεινές και απροκάλυπτες αποφάσεις και συμπεριφορές, πέρα από το γεγονός της εξασφαλισμένης προστασίας των σφαγέων του ΠΑΟΚ; Μήπως κάτι άλλο που δεν μπορούμε να το υποψιαστούμε και δεν περνάει από τη σκέψη μας γιατί μας τρομάζει και δεν θέλουμε προφανώς να το πιστέψουμε; Ο χρόνος θα δείξει και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πιθανότατα να έρθει σύντομα, αν δεν βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η αρρωστημένη κατάσταση.
ΥΓ: Παρακολουθείστε από ποιες Ενώσεις προέρχονται οι Έλληνες διαιτητές που επιλέγονται για τα παιχνίδια του ΠΑΟΚ. Οι περισσότερες από αυτές είναι της επιρροής των δύο χαλίφηδων.