Αρκεί μία και μόνο-ρητορική προφανώς-ερώτηση στον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Βασιλειάδη για να αναδειχθεί το μέγεθος του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτική του για το ποδόσφαιρο. Πριν λίγες εβδομάδες, ανακοίνωνε τη συνυποψηφιότητα της Ελλάδας στη διεκδίκηση του Euro 2028 και του Μουντιάλ 2030 και τώρα είναι έτοιμος να βάλει τη σφραγίδα του στην διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου κεκλεισμένων των θυρών.
Αλήθεια, πόσο ενισχύεται η διεκδίκηση τόσο μεγάλων διοργανώσεων με τέτοιες επιλογές που “φωνάζουν” την αδυναμία στη διαχείριση αγώνων με πληθώρα θεατών;
Προφανώς κανείς στο υφυπουργείο Αθλητισμού δεν βλέπει τόσο μακριά. Εδώ δεν μπορούν καν να αντιληφθούν την τραγικότητα του να συζητάμε δέκα μέρες πριν τον τελικό για το που και με ποιες συνθήκες θα διεξαχθεί. Ο σεβασμός στο προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο έχει χαθεί εδώ και καιρό (τουλάχιστον μπορεί να εφησυχάζει με αυτό ο κ. Βασιλειάδης) και απλά επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει θέληση από την Πολιτεία να ανακτηθεί.
Είναι πραγματικά πολύ κουραστική η συζήτηση που έχει ανοίξει μετά την πρωινή σύσκεψη-φιάσκο στα γραφεία της ΕΠΟ. Είναι επί της ουσίας ανώφελο να προσπαθήσει κανείς να ανοίξει την κουβέντα για το δίκαιο του αιτήματος του ΠΑΟΚ περί διεξαγωγής ενός τελικού σε ουδέτερο γήπεδο, από τη στιγμή που, χωρίς κόσμο, “σβήνει” το πλεονέκτημα του “ασφαλέστερου γηπέδου της χώρας” που περιβάλλει το ΟΑΚΑ ελλείψει εναλλακτικής λύσης.
“Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να αποφύγει το VAR, θέτοντας ζήτημα έδρας τελικού”, είναι η θέση που διαρρέει η ΑΕΚ, στην προσπάθεια να βρει ανάχωμα για το γεγονός ότι ο τελικός θα διεξαχθεί και πάλι στην έδρα της. Είναι πραγματικά αδιανόητο να υποστηρίζεται σοβαρά αυτό το επιχείρημα, λες και το σύστημα VAR ισοδυναμεί με την εγκατάσταση ενός… σταθμού πυρηνικής ενέργειας.
Αν υπάρχει καλή διάθεση για έναν τελικό επί ίσοις όροις όπως τον περιέγραφε πολύ γλαφυρά ο Δημήτρης Μελισσανίδης το 1996 όταν η Ένωση αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό στην έδρα του, εύκολα μπορεί να γίνει. Με VAR και εκτός ΟΑΚΑ. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Αλλά ας μη το κουράζουμε πολύ. Όσοι μπορούν να ερμηνεύσουν στάσεις και συμπεριφορές καταλαβαίνουν ότι είναι προαποφασισμένο ο τελικός να γίνει στο ΟΑΚΑ, είτε χωρίς, είτε με ελάχιστο κόσμο.
Οπότε για να μην χάνουμε το δάσος και βλέπουμε το δέντρο, ας εστιάσουμε στη βάση του προβλήματος: Στην έλλειψη εναλλακτικής λύσης πίσω από το ΟΑΚΑ. Αν θέλει και ο ΠΑΟΚ να συνεισφέρει σε κάτι ουσιαστικό για το μέλλον ας πιέσει προς μία κατεύθυνση: Να ζητήσει από όλα τα πολιτικά κόμματα (μιας και στην Ελλάδα μόνο παραμονές εκλογών υπάρχουν ουσιαστικές ελπίδες για δεσμεύσεις) να υποσχεθούν δημόσια ότι του χρόνου τέτοια εποχή, ανεξαρτήτως από το ποιος θα κυβερνά, θα υπάρχει και άλλο γήπεδο εκτός του ΟΑΚΑ και φυσικά εκτός Αθηνών που θα μπορεί να φιλοξενήσει ένα τελικό Κυπέλλου Ελλάδας και θα πληροί όλες τις προδιαγραφές γι’ αυτό.
Είναι αυτό που οι παράγοντές του αμέλησαν να θέσουν πέρυσι αμέσως μετά τη λήξη του τελικού, χάνοντας μία μεγάλη ευκαιρία να αναδείξουν πόσο χαμηλότερης κατηγορίας πολίτες από τους ποδοσφαιρόφιλους των Αθηνών είναι όλοι όσοι αναγκάζονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή να βάζουν 200 και 300 ευρώ από την τσέπη τους για να δούνε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.