Αυτή η σχέση ήταν αναπόφευκτη. «Λόγω ονόματος…», όπως συνηθίζει να λέει και ο Άρης Γρηγοριάδης και συνήθως αυτήν η ατάκα συντροφεύεται από ένα πλατύ χαμόγελο. Ο παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κολύμβηση και φυσικά από τους σπουδαιότερους αθλητές που αναδείχθηκαν μέσα από τα σπλάχνα του συλλόγου μίλησε στη «Μ» για τη σχέση του με τον Άρη.
Προκαταβολικά σημειώνουμε ότι ο Άρης Γρηγοριάδης είναι άνθρωπος (εξαιρετικά) χαμηλών τόνων. Όπως εξάλλου είναι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που διακρίνονται στον κλασικό αθλητισμό. Η ακρότητα μάλλον είναι άγνωστη λέξη γι’ αυτόν. Η σχέση του με τον Άρη άρχισε νωρίς, σε ηλικία έξι ετών, όταν αποφάσισε να αφοσιωθεί στον υγρό στίβο και να κυνηγήσει τα όνειρά του στη… δεξαμενή, σ’ ένα από τα πιο μοναχικά αθλήματα. Φορώντας καθημερινά τη φόρμα του Άρη, το μπουρνούζι του με το σήμα του συλλόγου… «και με τον πατέρα μου ο οποίος είναι Αρειανός», είπε ο ίδιος για να συμπληρώσει: «Η αλήθεια είναι ότι λόγω ονόματος δεν θα μπορούσα να μη γίνω Άρης, συν ασφαλώς αυτό που ανέφερα για τον πατέρα μου. Μετά, όταν αγωνίζεσαι για την ομάδα είναι πολύ λογικό να δεθείς περισσότερο μαζί της. Είναι εξάλλου διαφορετικό και πιο ισχυρό αυτό το συναίσθημα. Νομίζω ότι ο φίλαθλος του Άρη είναι πιο ρομαντικός, διαφέρει σε επίπεδο ιδεών».
Ο 32χρονος αθλητής είναι περισσότερο φαν του μπάσκετ. Εθεάθη στο Παλέ αρκετές φορές, καθισμένος σε θέσεις αρκετά πίσω από τη «βιτρίνα». Γενικώς αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας. «Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πάνε στο γήπεδο, συν τοις άλλοις έχω έντονο καθημερινό πρόγραμμα λόγω των προπονήσεων. Παρακολουθώ την ομάδα, αλλά δεν πάω συχνά στο γήπεδο», είπε.
Δοκιμάσαμε τη μνήμη του, αλλά αυτή δεν τον βοήθησε σχετικά με την πρώτη φορά που πήγε στο γήπεδο. «Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη μου φορά. Με τον πατέρα μου πήγαινα τόσο σε παιχνίδια της ποδοσφαιρικής όσο και της μπασκετικής ομάδας. Η πιο δυνατή ανάμνηση ήταν η νίκη επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Δεν είχα πάει στην Ισπανία, είχα δει τον αγώνα στην τηλεόραση. Η εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν τρομερή και πιστεύω ότι αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες επιτυχίες στην ιστορία του συλλόγου, γιατί είναι αναγκαίο να συνυπολογίσουμε και την αξία του αντιπάλου», θυμήθηκε.
Οι θέσεις και τα αξιώματα ουδέποτε τον απασχολούσαν. Οπότε, στο ερώτημα περί των ενεργειών στις οποίες θα προχωρούσε στην περίπτωση ανάληψης προεδρικών καθηκόντων στον Αρη, η απάντηση ήταν πολύ απλή. «Δεν θα ήθελα να βρεθώ ποτέ στη θέση του προέδρου. Πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει. Στον χαρακτήρα μου, στις συνήθειές μου. Προτιμώ να ασχολούμαι με τον αθλητή, τον γονέα, να επενδύω τον χρόνο μου στην παραγωγική διαδικασία, να παραμείνω δηλαδή πιστός στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, στο αγνό κομμάτι. Εξάλλου, η κολύμβηση βρίσκεται σε άλλη επίπεδο συγκριτικά με τα δημοφιλή αθλήματα. Η θέση ισχύος δεν είναι στο μυαλό μου».