«Όλα τα ωραία κάποτε φτάνουν στο τέλος τους. Και το δικό μου ταξίδι στο μπάσκετ ως αθλητής ήταν όχι απλά ωραίο αλλά αξεπέραστα μοναδικό. Έπειτα από 25 χρόνια, αποφάσισα να πω ΑΝΤΙΟ στην καριέρα του αθλητή, αλλά όχι και στην μεγάλη μου αγάπη το μπάσκετ, το οποίο και θα συνεχίσω να υπηρετώ από άλλο πόστο.
Ως αθλητής έζησα στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω. Στιγμές μοναδικές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες μέσα μου. Ο προσωπικός μου θησαυρός είναι γεμάτος με αξέχαστες αναμνήσεις.
Δεν θα ξεχάσω ότι σε ηλικία 16 ετών, κατέκτησα μαζί με τους συμπαίκτες μου το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων!
Δεν θα ξεχάσω ότι στα 19 χρόνια μου ανέβηκα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου κατακτώντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων!
Δεν θα ξεχάσω τα 10 χρόνια μου στην ΑΕΚ!
Τη συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλίγκα στην Βαρκελώνη κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια!
Το Κύπελλο Κυπελλούχων στην Λωζάνη που είχα την απίστευτη τιμή να σηκώσω ως αρχηγός, από τα χέρια της κυρίας Κόρατς!
Τα δύο Κύπελλα Ελλάδος του 2000 και 2001!
Όμως η μεγαλύτερη μου στιγμή στην Ένωση είναι αναμφίβολα η κατάκτηση του πρωταθλήματος όταν ανατρέψαμε το 0-2 κόντρα στον Ολυμπιακό σε 3-2!
Δεν θα ξεχάσω και τις στιγμές που έζησα στον Ολυμπιακό, τον Πανιώνιο, τα 5 υπέροχα χρόνια στον Ηλυσιακό και τέλος στον Αρκαδικό.