Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα φανεί χρήσιμος για τον ΠΑΟΚ ο Τσούμπα Ακπόμ.
Ένα παιδί στα 23 του, έχοντας παίξει κυρίως δανεικός σε μικρομεσαίες και μικρές αγγλικές ομάδες δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Το πολύ θετικό στοιχείο που έχουμε σίγουρα γι’ αυτόν είναι οι 40 συμμετοχές του με τις φανέλες των «μικρών» εθνικών ομάδων της Αγγλίας. Αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Όταν η Αγγλία διαθέτει πολλές χιλιάδες νεαρούς ποδοσφαιριστές, το να φτάνεις να παίζεις 40 φορές με τις εθνικές ομάδες λέει κάτι.
Ο χρόνος θα δείξει. Θα δούμε και θα κρίνουμε. Πάντως, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ, ψάχνοντας να αποκτήσει έναν φορ, κατέληξε να πάρει έναν νεαρό και όχι έναν «ηλικιωμένο». Από τη μία πλευρά, ελπίζεις ότι αυτό το παλικάρι θα σου προσφέρει για πολλά χρόνια, αφού αυτονόητα έχει το μέλλον μπροστά του και από την άλλη ποντάρεις στην υπεραξία που μπορεί να δημιουργήσει με την εξέλιξή του. Αρα, σε βάθος χρόνου, υπάρχει η πιθανότητα να επωφεληθεί η ομάδα και οικονομικά, με μια συμφέρουσα πώλησή του.
Τέτοιες ενέργειες δείχνουν ότι υπάρχει ένα σωστό σκεπτικό και μακάρι με το ίδιο σκεπτικό να γίνονται πάντα όλες οι μεταγραφικές επιλογές. Να μη μοιάζουν, δηλαδή, καθόλου με τη φαεινή ιδέα που είχε, δεν ξέρω ποιος, να φέρει εδώ τον 36χρονο Σρνα, για να δοθούν ένα κάρο λεφτά, για να είναι αναπληρωματικός του Μάτος και για να συνταξιοδοτηθεί εις υγείαν του κορόιδου που λέγεται ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη….
Εννοείται ότι η επιλογή του Ακπόμ έγινε και με ένα ακόμη εύλογο κριτήριο. Δεν είναι ο φορ που μοιάζει στον Πρίγιοβιτς. Δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Σέρβο. Δεν είναι ο κλασικός βαρύς φορ περιοχής που περιμένει να του δώσεις την μπάλα για να τη στείλει στα δίχτυα. Είναι πιο κινητικός, είναι πιο «συμμετοχικός», όπως λέει και ο Λουτσέσκου, είναι πιο δημιουργικός, είναι πιο ταχύς και συμμετέχει περισσότερο στη λειτουργία του αμυντικού μηχανισμού της ομάδας, χωρίς βέβαια να υστερεί και στο σκοράρισμα.
Ο ΠΑΟΚ ήθελε, πολύ λογικά, να διαθέτει και μια εναλλακτική λύση με άλλου τύπου φορ, διαφορετικού από τον Πρίγιοβιτς και, από αυτή την άποψη, πήρε πράγματι έναν παίκτη στα πρότυπα που κρίθηκαν αναγκαία. Δεν τίθεται θέμα ποιος τύπος σέντερ φορ είναι προτιμότερος. Διότι, σε μια ομάδα που μετέχει σε τρεις διοργανώσεις και θα δώσει αγώνες με πολλούς και διαφορετικούς αντιπάλους, απαραίτητοι είναι και οι δύο.
Και, μια που μιλάμε για φορ, είμαι σίγουρος 99% ότι πολύ σύντομα η οικογένεια του ΠΑΟΚ θα υποδεχτεί τον Στέφανο Αθανασιάδη στην επιστροφή του. Προσωπικά, δεν κρύβω ότι θα χαρώ πολύ, γιατί δεν έπαψα ποτέ να εκτιμώ και να σέβομαι έναν από τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά, σαφώς, το δικό του θέμα είναι εντελώς διαφορετικό. Μπορεί κανείς να το δει από πολλές πλευρές και, φυσιολογικά, θα δημιουργηθούν πάλι δύο «στρατόπεδα», αν όντως γίνει αυτή η μεταγραφή. Στο ένα θα είναι εκείνοι που θα χαιρετίσουν με ικανοποίηση την επάνοδο του Κλάους και στο άλλο θα είναι εκείνοι που θα δυσφορήσουν και θα αρχίσουν, πάλι, σε κάθε ευκαιρία και με την παραμικρή αφορμή, να τον βρίζουν.
Πιστεύω ότι «το νόημα του ΠΑΟΚ», όπως ο Ιβάν Σαββίδης χαρακτήρισε τον Αθανασιάδη, πρέπει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του στην Τούμπα. Το γιατί, δεν χρειάζεται εξήγηση. Όμως, να μη του κάνουν χάρη. Να τον φέρουν πίσω αφού δώσει αντρίκεια υπόσχεση στον εαυτό του και στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ ότι θα είναι 100% επαγγελματίας μέχρι τη λήξη του τελευταίου αγώνα της καριέρας του.
Την αγάπη του για την ομάδα κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Αν επανέλθει, θα έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι έκαναν λάθος όσοι πίστεψαν, όχι αδικαιολόγητα, ότι, από ένα σημείο και μετά, έπαψε να είναι σοβαρός επαγγελματίας αθλητής. Κι αυτή την ευκαιρία δεν πρέπει να την αφήσει να πάει χαμένη. Όχι μόνο για την υστεροφημία του, αλλά και για να προσφέρει ακόμη περισσότερα στον ΠΑΟΚ…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (31/7)