Ο αποκλεισμός από το BCL δεν είναι απαραίτητα κακός

Με την ψυχρή λογική και απόλυτα αγωνιστικά κριτήρια, ο αποκλεισμός του Αρη από το BCL ενδεχομένως να μην στοιχειοθετεί αρνητική εξέλιξη.

Προφανώς θα ήταν καλό για το prestige του συλλόγου να παίξει στη συγκεκριμένη διοργάνωση, αλλά αν αντιμετωπίσει κανείς την περίσταση με ρεαλισμό, θα στοιχειοθετούσε μεγάλο ρίσκο η παρουσία σ’ έναν όμιλο με ομάδες όπως οι Μούρθια, Λε Μαν, Αβελίνο, Μπάνβιτ κ.α. Γιατί ο κίνδυνος να εξελισσόταν ο Αρης σε… σάκο του μποξ (όπως δηλαδή έγινε πέρυσι) ήταν πολύ έντονος. Γιατί μια ομάδα θα πρέπει να αξιολογείται βάσει των τωρινών αγωνιστικών δεδομένων και όχι του παρελθόντος που κουβαλάει στις πλάτες της. Κι αυτή η ομάδα θα είχε τρομακτική δυσκολία ανταπόκρισης σε δύο απαιτητικούς αγώνες την εβδομάδα. Διότι, το επίπεδο του φετινού Αρη είναι τέτοιο και θα χρειαστεί σε κάθε αγώνα να ιδρώνει για να κερδίζει παιχνίδια. Τώρα, θα παίξει σε μια διοργάνωση η οποία είναι χαμηλότερου επιπέδου και θα το κάνει λόγω της δέσμευσής της στους Αμερικανούς.

Ωστόσο, θα συνεχίσει να βαδίζει πάνω σε ανηφορικό δρόμο. Εκ των προτέρων ήταν γνωστό ότι (και) η φετινή χρονιά θα ήταν δύσκολη, κανείς όμως δεν περίμενε τόσο τραγική αγωνιστική εικόνα. Οι αριθμοί είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες κάθε κατάστασης και στην περίπτωση του Αρη το χαμηλότατο επίπεδο παραγωγικότητας δείχνει την έλλειψη ταλέντου και αυξάνει τις ευθύνες του Αγγέλου και των παικτών. Αν δεν φτάσουν στο σημείο «τελειοποίησης» των συνεργασιών, το προϊόν δεν θα είναι καθόλου ελκυστικό για τον απλό φίλαθλο.

Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (30/9)