Κεραυνός εν αιθρία! Όσο και αν κάποιοι- συγκεκριμένοι κύκλοι – προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω, ότι η απόλυση (και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες) του υπ’ αριθμόν ένα, μυστικοσυμβούλου και βασικού στελέχους, σε όλη την γκάμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του Ιβάν, ήταν μια συνηθισμένη και συναινετική λύση συνεργασίας σφάλουν.
Για όσους γνωρίζουν καλά τα παρασκήνια της άγονης και πέτρινης τριετίας που πέρασε και τον ρόλο των πρωταγωνιστών της, αυτή καθ’ εαυτή η κίνηση του μεγαλομετόχου μάλλον κάτι άλλο σημαίνει προφανώς πολύ πιο σημαντικό και άκρως μηνυματικό. Ο απολυθείς (και με τον οποιοδήποτε τρόπο απομακρυνθείς), για τρία ολόκληρα χρόνια υπήρξε το Α και το Ω μιας παρενθετικής και έμμεσης διοικητικής επιρροής στα παντός είδους δρώμενα που αφορούσαν τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ.
Η γνωριμία του και η σχέση εμπιστοσύνης που ανέπτυξε με την Γκοντσάρεβα από την πρώτη στιγμή που πέρασε το κατώφλι της Τούμπας, όπου τον οδήγησε ο γείτονας του, Θοδωρής Ζαγοράκης, τον έφεραν σύντομα, στον προθάλαμο της εμπιστοσύνης του Ιβάν για να τον καταστήσουν σε χρόνο ρεκόρ σε βασικό στέλεχος των επιχειρήσεων του. Ήρθε η στιγμή που τα πάντα περνούσαν από το χέρι του (προσλήψεις, διακανονισμοί, παντός είδους συμφωνίες, εκπροσωπήσεις). Και οι εισηγήσεις του προς τον μεγαλομέτοχο απευθείας ή και εμμέσως από την κυρία Γκοντσάρεβα διαμόρφωναν συνήθως τις συνθήκες των τελικών αποφάσεων του μεγαλομετόχου.
Στα… του ποδοσφαίρου, φρόντιζε να παίρνει θέση λιγότερο υποκειμενική και περισσότερο εξυπηρετική, επιλέγοντας να ικανοποιεί πότε την «μια» και πότε την «άλλη» από τις δυο φατρίες της… αυλής. ΑΕΚτσής στο φρόνημα φρόντιζε να τα έχει καλά με το «πρώτο βιολί» (συμπαθέστατη Μαρία) και να επιβάλλεται με τον δικό του τρόπο. Κάποια στιγμή οι σχέσεις του τόσο με τον Θοδωρή Ζαγοράκη όσο και με την κυρία Γκοντσάρεβα πέρασαν κάποια κρίση. Ωστόσο αποκαταστάθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άσχετα, αν το γυαλί είχε ραγίσει. Έκτοτε «κινήθηκε», λιγότερο στο χώρο της ΠΑΕ και περισσότερο στις άλλες επιχειρήσεις στις οποίες είχε βασικό και ενεργό ρόλο. Ωστόσο, παρέμενε μέχρι χθες τουλάχιστον ο αδιαφιλονίκητος μυστικοσύμβουλος του Ιβάν. Μέχρι δηλαδή που έσκασε η βόμβα της απόλυσης του. Το τι του «επισυνάπτουν» για την τριετία «της παντοκρατορίας του» αυτή την στιγμή δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει.
Πολλά λέγονται ίσως και άλλα τόσα να ειπωθούν. Εκείνο που ενδιαφέρει εν τω προκειμένω, είναι το γεγονός, ότι ο Ιβάν για τον οποίο υποστηρίζουν όλοι όσοι τον γνωρίζουν καλά, ότι δύσκολα απολύει, αποφάσισε να στείλει στο σπίτι του ένα στέλεχος που διατηρούσε κορυφαίο ρόλο σε μια άτυπη αυλή που είχε διαμορφωθεί και η οποία βαρύνεται με αυτοκαταστροφικές αντιπαλότητες, με ενδοοικογενειακά μαχαιρώματα και με εισηγήσεις που κατέληξαν σε τραγικές αποφάσεις. Η απόλυση-ή η παραίτηση – του κυρίου Μαυροφρύδη σε βάθος χρόνου θα αναλυθεί με περισσότερη άνεση και θα διαφωτιστεί πλήρως ο ρόλος του (θετικής ή αρνητικός). Μέχρι τότε (εμείς και όχι μόνο εμείς) που γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή και που το είχαμε καταγγείλει άλλωστε κατ’ επανάληψη ότι το λανθασμένο μοντέλο διοίκησης και η γνωστή αυλή θα οδηγούσαν εδώ που βρίσκεται σήμερα ο σύλλογος, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτή η απρόσμενη απόφαση, αποτελεί τον προπομπό μιας σειράς νέων επαναστατικών αποφάσεων που θα αλλάξουν πολλά στον ΠΑΟΚ. Τώρα, αν ο Ιβάν ανακάλυψε κάπως καθυστερημένα τις αυλές, τα παρασκήνια, τα παράσιτα και τις παρέες είναι κάτι που χρειάζεται να συζητηθεί. Ας το αφήσουμε όμως για κάποια άλλη στιγμή.
