Σίγουρα θα νιώθουν άβολα ο Λουτσέσκου και ο παίκτες του μετά τη χθεσινή βαθμολογική απώλεια η οποία σαφέστατα ήταν αποτέλεσμα μιας εμφάνισης που δεν δικαιολογείται σε μια ομάδα η οποία διεκδικεί τον τίτλο. Και η οποία λίγες ημέρες μετά την εντυπωσιακή της εικόνα σε ένα ντέρμπι, παρουσιάστηκε τελείως διαφορετική – σχεδόν άγονη και αφυδατωμένη – απογοητεύοντας.
Του καταλογίζονται αρκετά αρνητικά στοιχεία θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς χωρίς να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί υπερβολικός, του χθεσινού ΠΑΟΚ. Φάνηκε και αποδείχθηκε αρκετά αφελής με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το χθεσινό παιχνίδι αγνοώντας προφανώς τα αυτονόητα, όπως ήταν η αντίδραση που θα προκαλούσε μια ενδεχόμενη νωθρότητα σε ένα τόσο μεγάλης σημασίας παιχνίδι όπως το χθεσινό.
Δεν το μέτρησαν και δεν το ζύγισαν σωστά τον αγώνα στο Περιστέρι οι ΠΑΟΚτσήδες. Εμφανέστατες ήταν η έλλειψη πάθους, ρυθμού και εύρυθμης λειτουργίας όλων των γραμμών. Προφανώς το γκολ της πρωτοπορίας, χωρίς να έχουν δημιουργηθεί μάλιστα μεγάλες ευκαιρίες μέχρι εκείνη τη στιγμή, εφησύχασε τους φιλοξενούμενους. Η επιστροφή στο β΄ ημίχρονο κύλησε σε ένα τέμπο υπερσυντηρητικής διαχείρισης, στη διάρκεια της οποίας δημιουργήθηκαν οι προοπτικές της αντίδρασης των αντιπάλων, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι απέναντι τους δεν είχαν μάλλον τον γνωστό ΠΑΟΚ, αλλά μια ράθυμη και υποτονική ομάδα, καθισμένη και εφησυχασμένη πάνω στο γκολ που πέτυχε.
Οι πάντες διαπίστωναν μια αγωνιστική υπνηλία στους φιλοξενούμενους η οποία όπως ήταν επόμενο έδινε και τον χρόνο και τον αέρα και τις ευκαιρίες της ισοφάρισης. Την οποία και τελικά πέτυχαν οι γηπεδούχοι. Από το σημείο αυτό και ύστερα, ο ΠΑΟΚ που έβλεπε τον εφιάλτη όχι απλά να τον πλησιάζει αλλά να του κάνει και χειραψία, αντέδρασε, άλλαξε εικόνα και συμπεριφορά, δημιούργησε και έχασε ευκαιρίες, αλλά ο χρόνος ήταν λίγος και δεν αρκούσε για να αποφευχθεί το μοιραίο. Με δυο λόγια αυτοπαγιδευμένος ο πρωτοπόρος, στην κακή του μέρα υποχρεώθηκε να αφήσει στο Περιστέρι δύο πολύτιμους βαθμούς. Κακή εμφάνιση – πικρή ήττα.
Μερικοί θα υποστηρίξουν πως γενικά η ομάδα του Λουτσέσκου δεν ζύγισε σωστά ούτε τον αντίπαλο της, αλλά ούτε κι εκείνες τις σημαντικές παραμέτρους που θα έπρεπε και οι οποίες θα μπορούσαν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη μοίρα του παιχνιδιού. Η διασφάλιση της πρωτοπορίας που επιχειρήθηκε με έναν τόσο ερασιτεχνικό και παθητικό τρόπο, αποδείχθηκε μέγα λάθος. Εν πάση περιπτώσει το κακό έγινε. Υπάρχει μπροστά αρκετός δρόμος αλλά και ευκαιρίες επανόρθωσης.
Όμως το «φιλικό» όπως λυσσασμένα διατυμπάνιζε η αντιΠΑΟΚτσήδικη προπαγάνδα των Αθηνοπειραιωτών ήρθε ισόπαλο. Βούλωσαν στόματα; Μάλλον όχι. Θα έχουμε και συνέχεια. Αυτό όμως το τελευταίο στην προκείμενη περίπτωση πολύ λίγο ενδιαφέρει τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Εκείνο που αυτή τη στιγμή τον ενδιαφέρει, τον απασχολεί, αλλά και τον προβληματίζει είναι ότι είδε τη ομάδα του να αποδεικνύεται αφελής σε τόσο σημαντικό παιχνίδι και τη διοίκηση του περισσότερο αφελή να αποδέχεται τον Τζήλο διαιτητή. Μια ανακοίνωση μετά το παιχνίδι δεν λέει τίποτα.
Αλήθεια τι περίμενε από τον Τζήλο ο επίσημος ΠΑΟΚ; Βέβαια στην όλη ιστορία βοήθησε και η πολύ καλή εμφάνιση της ομάδας. Σε ατομικό επίπεδο κατά τη προσωπική μας άποψη, ο Βαρέλα ήταν ο κορυφαίος παίκτης των φιλοξενούμενων. Ο Κρέσπο θα μπορούσε να έχει μια εξίσου καλή εικόνα αν δεν ήταν εκείνος που φρουρούσε τον σκόρερ και τον έχασε, παραχωρώντας του χώρο στην προσπάθεια του να αλλάξει τον βηματισμό του. Στους διακριθέντες ο Βέρνμπλουμ όπως και ο Κάνιας. Ο Μπίσεσβαρ δεν ήταν σε καλή μέρα, δεν βοήθησε και άφησε εκτεθειμένο και ανενεργό τον Βιεϊρίνια.
Εκρηκτικός αλλά με ημιτελείς προσπάθειες ο Ζαμπά. Καλός μπαλαδόρος ο Ελ Καντουρί, αλλά όχι συμμετοχικός και με διάρκεια. Συνοψίζοντας καταλήγουμε στην επαναλαμβανόμενη από τον τίτλο μέχρι τέλους του σχολίου μας άποψη περί αφέλειας, τόσο της ομάδας όσο και της διοίκησης να αποδεχθεί Έλληνα διαιτητή αιφνιδιαστικά σε αυτό το τόσο σημαντικό παιχνίδι.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (4/11)
