Η εμφανέστατη ανασφάλεια και η έλλειψη ρεαλιστικών προσδοκιών – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – που εκπέμπει η εικόνα της ομάδας σήμερα, μοιραία οδηγούν εκτός των άλλων προσεγγίσεων και σε αναφορές και συζητήσεις που γίνονται εντός της ΠΑΟΚτσήδικης οικογένειας. Ασπρόμαυρες συνάξεις που έχουν στόχο την ανταλλαγή απόψεων, χωρίς όμως να έχουν την παραμικρή πρόθεση να δημιουργήσουν πρόβλημα στο σύλλογο.
Οι φίλοι του ΠΑΟΚ βεβαίως θέτουν υπεράνω κριτικής τη νομοτελειακή κι ευεργετική παρουσία του μεγαλομετόχου, επικεντρώνοντας τις παρεμβάσεις και παρατηρήσεις τους στο στενό του περιβάλλον, θεωρώντας ότι κάπου εκεί είναι η πηγή της πενταετούς ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας. Ξεκινούν καταθέτοντας τις δικές τους εμπειρίες και αποφεύγοντας να επηρεαστούν από τα όσα σερβίρουν οι γνωστοί προπαγανδιστές και καλοθελητές ντελάληδες. Αποδέχονται ότι «σήμερα» ο σύλλογος είναι υγιέστατος με ένα πανίσχυρο οικονομικά επιχειρηματία – ηγέτη, ο οποίος του έχει εξασφαλίσει την εκτίμηση ακόμη και σε ευρωπαϊκά επίπεδα.
Ενώ «προχθές» ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σήμερα και ύστερα από 5 χρόνια καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ομάδα δυστυχώς εξακολουθεί να πελαγοδρομεί, να δείχνει αγχωμένη, ανασφαλής με τάσεις αυτοαπαξίωσης και αδύναμη να ανεβεί «ψηλότερα» από εκεί που είναι. Και όλα αυτά, παρά τη γενναία στήριξη από τον μεγαλομέτοχο. Παράλληλα έρχονται στο «προχθές» και συμφωνούν όλοι ότι χωρίς την παραμικρή αβάντα, δίχως έναν Ιβάν στην ηγεσία, χωρίς τους τεχνοκράτες μεσσίες εισαγωγής και με τις δικές τους μικρές δυνατότητες (εντός της οικογενείας βέβαια) η κατάσταση να είναι σαφέστατα καλύτερη. Το τι μεσολάβησε; Ξέρετε πως το δικαιολογούν; Με μια απλή κι επιτομική άποψη: «Προχθές είχαμε σέντερμπακ τον Κοντρέρας και σήμερα τον Κρέσπο. Είχαμε τον Γκαρσία και σήμερα έχουμε… τον Σάκχοφ». Ανάμεσα στις δύο εποχές μεσολαβεί ένα διάστημα το οποίο οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν «άγονη διαδρομή» που δεν δικαιολογεί ούτε στο ελάχιστο τα μυθώδη ποσά που ξόδεψε ο Ιβάν Σαββίδης για να πετύχει να παρουσιάσει μια ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών και μεγάλων διακρίσεων.
Σε αυτό το διάστημα συνέβησαν πολλά και αυτοκαταστροφικά. Πρωταγωνιστές οι ξενόφερτοι σωτήρες, οι επιτήδιοι μανατζαραίοι και οι πονηροί συμβουλάτορες, με καπάτσους διαμεσολαβητές να επιβάλλουν άπειρους κόουτς και μεταγραφές σκάνδαλα. Θα μείνουν στην ιστορία οι «πλειοδοσίες» που γινόντουσαν στο παζάρι σε συγκεκριμένες αγοραπωλησίες, όπως και το γεγονός κάποιοι να θεωρούν τον ΠΑΟΚ σαν την ιδανικότερη περίπτωση να απολαύσουν ένα «πλουσιοπάροχο γεύμα». Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλά για αυτό το μεσοδιάστημα. Λίγο πολύ όμως και σιγά – σιγά ο κόσμος του ΠΑΟΚ κάνοντας και ο ίδιος την αυτοκριτική του, οδηγείται να βρει από μόνος του τις απαντήσεις που δεν του έχουν δώσει εκείνοι που ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Το ατέλειωτο φαγοπότι προφανώς και κάποια στιγμή θα σταματήσει. Η ζημιά όμως έχει γίνει. Ας ελπίσουμε ότι από εδώ και πέρα θα αλλάξουν κάποιοι νοοτροπία και οι επιλογές των στενών συνεργατών, των συμβουλατόρων και των εμπίστων, θα στραφούν και προς την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Σαν επίλογο του σημερινού σημειώματος κράτησα ένα απόσπασμα από πρόσφατο σημείωμα του Θάνου Μπούζα με τίτλο: «Η κοινή συνισταμένη», το οποίο αφορά την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα και μετά την απαράδεκτη εμφάνιση του Κιέβου: «Εδώ δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή εμείς δε ξέρουμε μπάλα ή κάποιοι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του Σαββίδη και φυσικά του ΠΑΟΚ. Δεν ήμαστε από αυτούς που θα πούμε ότι αποτελεί θέσφατο η χρησιμοποίηση Ελλήνων παικτών.
Όχι, εμείς θέλουμε οι καλύτεροι να παίζουν. Αλλά πως θα διαπιστώσεις ποιος είναι καλύτερος αν δεν το βάζεις σχεδόν καθόλου ή όταν τον στέλνεις δανικό τάχα για να πάρει παιχνίδια; Ο ξένος που έφερες είναι έτοιμος; Και αν ναι γιατί παρουσιάστηκε την Πέμπτη αυτό το συνονθύλευμα; Πρέπει να παίζει ένας ξένος που παίρνει 500 και 600 χιλιάρικα αντί ενός Έλληνα που τον βρήκαμε στην ομάδα και παίρνει τα μισά και λιγότερα ενώ προσφέρουν τα ίδια; Και γινόμαστε συγκεκριμένοι. Στην άμυνα: Κρέσπο και Βαρέλα, μέτριοι αμυντικοί με προβλήματα στα στημένα. Ο Κρέσπο δεν χρησιμοποιούνταν και εκεί που βρισκόταν προηγουμένως με τους τόσους δανεισμούς. Ο Χατζηισαΐας γιατί έφυγε χωρίς να παίξει ούτε ένα παιχνίδι; Επειδή τον έφερε ο Βεζυρτζής; Είδαμε τα λάθη του Κρέσπο στα περυσινά πλέι οφ. Θα ήταν χειρότερος ο μικρός; Εδώ σταμάτησε να παίζει και ο Μαλεζάς… Στο κέντρο: Καλός ο Κάνιας αλλά όχι αρκετός.
Με σκαμπανεβάσματα ο Τσίμιροτ. Ο Σάκχοφ όσο συμπαθής και να είναι δεν κάνει για πρώτη λύση. Πρέπει να παίζει με οποιονδήποτε προπονητή επειδή τον έφερε κάποιος; Αυτός ο «κάποιος» είναι η κοινή συνισταμένη πολλών λανθασμένων αποφάσεων που βαρύνουν αγωνιστικά τον ΠΑΟΚ και κατά πολλά εκατομμύρια την τσέπη Σαββίδη. Παίζει πέρυσι στα πλέι οφ ο Χαρίσης με την ΑΕΚ (εξ’ ανάγκης γιατί δεν υπήρχε άλλος) και ήταν ο καλύτερος παίκτης. Και στο επόμενο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό μπαίνει αλλαγή στο 87΄!! Φέτος φεύγει δανεικός. Ο Κάτσε παίζει στα φιλικά και είναι ο καλύτερος με διαφορά. Εξαφανίζεται κι αυτός. Δεληγιαννίδης, πολύ καλές εμφανίσεις. Εξαφανίστηκε. Κωνσταντινίδης δανεικός χωρίς ευκαιρίες. Κύριε Σαββίδη, δες τους γύρω σου καλύτερα και όχι την ομάδα».
ΥΓ: Η «κοινή συνισταμένη» μάλλον είναι γνωστή σε όλους. Κάνουν όμως πως δεν την βλέπουν. Όσο για τους απλούς φίλους του ΠΑΟΚ; Έχουν την δική του πλέον άποψη κι εξήγηση για όλα: «Τότε είχαμε τον Κοντρέρας και τον Γκαρσία και τώρα… έχουμε τον Κρέσπο και τον Σάκχοφ». Αυτό τα λέει όλα.
