Τελείωσε το δράμα κι ύστερα άρχισε η κωμωδία. Η Εθνική κατάφερε να χάσει στο ΟΑΚΑ και από την Αρμενία κι αμέσως μετά άρχισε ένα ρεσιτάλ παραλογισμού. Βγήκε ο Παπασταθόπουλος μπροστά στην κάμερα και είπε:“Θα έχουμε εξελίξεις και πρέπει να έχουμε εξελίξεις. Δεν έχουμε καμία τύχη για την πρόκριση, ούτε την αξίζουμε”. Για να έρθει η απάντηση από τον Αγγελο: “Αν δεν το πιστεύει ο κ. Παπασταθόπουλος δεν μπορεί να είναι εδώ. Ρωτήστε τον Φορτούνη, τον Σάμαρη, τον Σιόβα, αν το πιστεύουν”.
Τελικά, χάθηκε το δάσος, που είναι το χάλι της Εθνικής και πώς μπορεί να διορθωθεί και όλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δηλώσεις του Αγγελου και του Σωκράτη. Ναι, αυτό ιντριγκάρει και “πουλάει”, αλλά δεν είναι η ουσία. Στο κάτω-κάτω, από πότε θα αρχίσουμε να κρίνουμε προπονητές και παίκτες ανάλογα με το αν δηλώνουν ότι πιστεύουν σε κάτι ή όχι; Από πότε θα κρίνουμε παίκτες και προπονητές από το τι πιστεύουν και όχι από το αν είναι ικανοί να υποστηρίξουν αυτό που λένε ότι πιστεύουν;
Κατ’ εμέ, ο Παπασταθόπουλος έκανε μια 100% ρεαλιστική δήλωση. Μ’ αυτή την εικόνα της Εθνικής, για ποιες ελπίδες να μιλάμε; Ετσι αισθάνονται και αυτό εκτιμούν όλοι οι Ελληνες μετά τις δύο τελευταίες ήττες και τις τραγικές εμφανίσεις, έτσι αισθάνθηκε και ο Παπασταθόπουλος και αυτό είπε. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει μαζί του; Κανείς. Ούτε και οι συμπαίκτες του διαφώνησα. Ολοι παραδέχτηκαν ότι είχαν πάλι κακή απόδοση. Μόνο ο Αγγελος διαφώνησε, που μίλησε για καλό ποδόσφαιρο και πολλές ευκαιρίες.
Ετσι κι αλλιώς, πάντως, αυτό που είπε ο Παπασταθόπουλος καθόλου δεν αναιρεί τη διάθεσή του να δώσει τον καλύτερο εαυτό του αν συνεχίσει να παίζει στην ομάδα. Αρα “το όποιος δεν το πιστεύει δεν μπορεί να είναι εδώ”, το ακούω βερεσέ. Θα συμφωνούσα με τον Αγγελο αν έλεγε “δεν με νοιάζει ποιος λέει ότι πιστεύει ή δεν πιστεύει, εγώ θέλω όποιος παίζει να τα δίνει όλα και αυτό είναι που έχει σημασία”…
Αλλά, είπαμε. Το μείζον και σοβαρό θέμα δεν είναι οι δηλώσεις. Είναι η άθλια εικόνα της Εθνικής. Η οποία δέχτηκε από την Αρμενία όσα γκολ είχε δεχτεί και από την Ιταλία και γλίτωσε τουλάχιστον άλλα τόσα χάρη στον Βλαχοδήμο, όπως άλλα τόσα είχε γλιτώσει και με την Ιταλία χάρη στον Μπάρκα. Κι αυτή τη φορά, μπορεί να υπήρχαν πάλι πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα, αλλά το σύστημα ήταν ορθόδοξο, με δεδομένο ότι αντίπαλος ήταν η Αρμενία και όλοι παίκτες έπαιξαν στις θέσεις τους, χωρίς “τρελά” πειράματα.
Ο Ζέκα εκεί που έπρεπε, ο Σιόβας, ο Φορτούνης, όλοι και είχαμε και κλασικό φορ, τον Κουλούρη. Κι όμως, οδηγηθήκαμε πάλι σε ναυάγιο, δίνοντας τη δυνατότητα στην Αρμενία που, πριν από οκτώ μήνες, είχε χάσει εντός έδρας 1-0 από το… Γιβραλτάρ, να μοιάζει με σούπερ ομάδα. Γιατί; Μόνο γιατί έχουμε έναν ιδιόρρυθμο προπονητή, ή μήπως και (κυρίως) γιατί η ποιότητα των παικτών μας δεν αρκεί για να δούμε μια πολύ καλύτερη εικόνα;
Ως προς το ποια ήταν η ομάδα στο ματς με την Αρμενία έχουν αξία οι εκ διαμέτρου αντίθετες δηλώσεις Σωκράτη και Αγγελου. “Η εικόνα μας δεν είναι εικόνα”, είπε ο Παπασταθόπουλος. “Είναι εύκολο να κρυβόμαστε και να λέμε ότι έφταιξε το χορτάρι. Δεν έφταιξε τίποτε. Δεν αξίζουμε να είμαστε στη διοργάνωση. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχουμε το επίπεδο που πρέπει για να είμαστε στα τελικά. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξουν εξελίξεις και να πάρουν τις αποφάσεις τους αυτοί που κρατούν την τύχη του ελληνικού ποδοσφαίρου στα χέρια τους. Εξελίξεις να υπάρξουν και για τους παίκτες. Και πρώτος εγώ θα πάω σπίτι μου αν κριθεί ότι δεν πρέπει να είμαι στην Εθνική ομάδα”.
Αντίθετα, για τον Αγγελο η ομάδα έπαιξε μια χαρά με την Αρμενία, απλά αδίκησε τον εαυτό της και πλήρωσε τα λάθη της, επειδή “οι Αρμένιοι είναι καλύτεροι άνθρωποι και τους τα έδωσε ο Θεός, ενώ εμάς μας δοκιμάζει”, όπως είπε.
Προφανώς, συμφωνώ με τον παίκτη και όχι με τον κόουτς. Οι παίκτες είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το χάλι της Εθνικής, όπως επίμονα λέω και όχι ο προπονητής. Ωστόσο, ο Σωκράτης έδειξε ότι έχει επίγνωση του πόσο χάλια είναι η ομάδα, ενώ ο Αγγελος παραμένει στον δικό του κόσμο.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (13/6)