Η εμφάνιση του ΠΑΟΚ στο Γκεζελκιρχεν σκόρπισε αισιοδοξία. Ταυτόχρονα εδραίωσε την πεποίθηση ότι άλλο πράγμα ο ΠΑΟΚ της Ελλάδας κι άλλο της Ευρώπης. Όπως άλλος ο ευρωπαίος ΠΑΟΚ της Τούμπας κι άλλος αυτός που εμφανίζεται εκτός Ελλάδας. Κι αν για την πρώτη διαπίστωση υπάρχει εξήγηση- το κίνητρο της Ευρώπης δίνει πάντα φτερά στα πόδια των παικτών- για τη δεύτερη η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Αποτελεί μυστήριο πώς η ομάδα χάνει πολύ από τη δύναμη της όταν παίζει μέσα στην Τούμπα, την «πιο καυτή έδρα της χώρας»! Μπροστά στον κόσμο της, τον δωδέκατο παίκτη, αυτόν που οι εκστρατείες του έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις στα γήπεδα όλης της Ευρώπης! Κάτω υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο παίκτης του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, θα πρέπει να είναι σχεδόν ανίκητος. Κάτι που με βάση τα αποτελέσματα δεν συμβαίνει.
Μια εξήγηση μπορεί να αναζητηθεί στην τακτική. Στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να παίξει κατακτητικό ποδόσφαιρο, επιθετικά, να κυνηγήσει τη νίκη, να τα δώσει όλα για να ικανοποιήσει τον κόσμο του. Το γεγονός έχει ως συνέπεια δύο πράγματα: πρώτα προσθέτει άγχος στα πόδια των παικτών και κατά δεύτερο δημιουργεί κενά στην άμυνα. Είναι κάτι που το πληρώνει. Κι αυτό αποδεικνύεται με μια πρόχειρη ματιά στα αποτελέσματα. Τελευταίο κρούσμα το 0-3 από την Σάλκε.
Αντίθετα μακριά από την Τούμπα ο ΠΑΟΚ δεν είναι υποχρεωμένος να κουβαλήσει το βάρος του φαβορί για ένα θετικό αποτέλεσμα. Παίζει, συνήθως, χωρίς άγχος, αφήνει τον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του και χτυπάει με ξαφνικές αντεπιθέσεις. Με αυτό το στυλ παιχνιδιού, ήρθαν οι μεγάλες εκτός έδρας επιτυχίας. Απόδειξη οι νίκες στην Αγγλία απέναντι σε Άρσεναλ και Τότεναμ.
Αυτή η εξήγηση μπορεί να είναι απλή, αλλά τουλάχιστον είναι πιο βατή από την αναζήτηση των αιτίων σε μεταφυσικές σφαίρες. Στην ερώτηση αν υπάρχει λύση στο πρόβλημα, η απάντηση είναι μια: σωστή νοοτροπία!
