Απέχουμε πολύ από το να δικαιούμαστε στην Ελλάδα να ισχυριστούμε πως κάνουμε βήματα προόδου στο ποδόσφαιρο.
Πόσω δε μάλλον, να ισχυριστούμε ότι το ποδόσφαιρό μας είναι σε φάση εξυγίανσης. Οποιος επιχειρεί να πείσει πως σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε, το μόνο που πετυχαίνει είναι να προκαλεί τα γέλια όσων τον ακούνε να λέει κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν ένα σωρό θέματα και ένα σωρό αφορμές που δίνουν στον καθένα το δικαίωμα να λέει πως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται οι παθογένειες, αλλά παραμένουν και, σε κάποιες περιπτώσεις, ενισχύονται περαιτέρω οι μηχανισμοί που δεν επιτρέπουν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Δείτε αυτό που συμβαίνει με την ποινή για την μη αδειοδότηση ομάδας της Superleague. Ακόμη και έμπειροι νομικοί, όπως ο Αλέξης Κούγιας, αδυνατούν να καταλάβουν ποιος είναι ο λόγος που, ενώ αποφασίστηκε από τα τέλη του 2015 ο υποβιβασμός ως ποινή για όποια ομάδα της Super League δεν αδειοδοτείται, εν τούτοις, 18-19 μήνες μετά, δεν έχει συμπεριληφθεί ακόμη ούτε στον ΚΑΠ ούτε στην προκήρυξη του Πρωταθλήματος.
Και δεν μπορεί, φυσικά, να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία, ως αντεπιχείρημα, ότι ούτε η προηγούμενη ποινή, αυτή του περιορισμού στις μεταγραφές, δηλαδή, δεν είχε συμπεριληφθεί σε ΚΑΠ και προκήρυξη, διότι δεν είναι το ίδιο πράγμα να αντιμετωπίζεις συνέπειες που σου δυσκολεύουν, μεν, την ζωή, αλλά σου επιτρέπουν να δώσεις μάχη, με συνέπειες που σε καταδικάζουν.
Τέτοιου είδους διαχείριση, συνεπώς, τόσο σοβαρών ζητημάτων, επιτρέπει στον καθένα να σκεφτεί πως υπάρχει σκοπιμότητα, πως ενσυνείδητα ορισμένοι επιδιώκουν τη θολούρα, ότι η έλλειψη ξεκάθαρων κανόνων στοχεύει στην αλά καρτ αποφάσεις.
Μου κάνει, επίσης, φοβερή εντύπωση, διότι πιστεύω πως κι αυτό είναι ένα στοιχείο που προκαλεί μεγάλη σύγχυση και δεν βοηθάει καθόλου ώστε να υπάρχει διαφάνεια, το γεγονός ότι υφίσταται ως ενδεχόμενο να δηλώσει αναρμόδιο το Διαιτητικό Δικαστήριο και να είναι οριστικός από χθες ο υποβιβασμός του Ηρακλή, με απόφαση των… συνεταίρων του.
Συγχωρήστε με, αλλά, θεωρώ αδιανόητο δικαιοσύνη να αποδίδει ένα διοικητικό συμβούλιο και όχι τα δικαιοδοτικά όργανα, να νομιμοποιούνται τα μέλη ενός συνεταιρισμού να αποφασίζουν μεταξύ τους κυρώσεις, επιβολή ποινών ο ένας σε βάρος του άλλου.
Αν πιστεύουν στη Λίγκα ότι έτσι μπορούν να πείσουν έστω και έναν πως οι αποφάσεις τους είναι δίκαιες, στο πλαίσιο της ισονομίας και της διαφάνειας και όχι αποτέλεσμα ισορροπιών, ομαδοποιήσεων, συμφερόντων, τότε είναι, μάλλον, πλήρως αποκομμένοι από την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη, ή δεν τους νοιάζει καθόλου τι λέει η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη.
