Αφήνοντας στην άκρη την όποια δυσαρέσκεια υπάρχει για την (σχεδόν) εκπρόθεσμη προσπάθεια που καταβάλλεται σε ό,τι έχει σχέση με την ενίσχυση της ομάδας σε αυτό το κομβικό σημείο της αγωνιστικής περιόδου και διατηρώντας ακέραιη την καλή εικόνα της σταθερής της βελτίωσης, οι φίλοι του Δικέφαλου ελπίζουν πως ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του δεν θα τους απογοητεύσουν. Και ότι θα είναι πανέτοιμοι και αποφασισμένοι να προσεγγίσουν τους στόχους τους και να τους διεκδικήσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας από τους ανταγωνιστές τους.
Η κατάσταση όμως, όπως αρχίζει να διαμορφώνεται, με τη σταδιακή εμφάνιση του νοσηρού φαινομένου διαιτησιών επιπέδου παράγκας που τις εισπράττουν – μάλλον και τις μοιράζονται- οι δύο πλέον χαλίφηδες του χώρου, σίγουρα δυσκολεύει τα πράγματα. Και ως εκ τούτου, λογικό είναι ότι θα απαιτηθούν κινήσεις που εκτός της εγρήγορσης και της επαγρύπνησης θα πρέπει να πετύχουν ουσιαστικά αποτελέσματα θωράκισης της ομάδας. Δυστυχώς, οι ισορροπίες μέχρι χθες ήταν ευδιάκριτες ανάμεσα στους τρεις και όπως αποδεικνύεται ανατρέπονται πολύ εύκολα, πάντοτε βέβαια υπέρ των ανταγωνιστών του Δικέφαλου. Και να σκεφτεί κανείς ότι όλους αυτούς τους νέους… Γιάχους, Σπάθες και Δημητρόπουλους ο ΠΑΟΚ τους έβγαλε στο φως από τα υπόγεια του ερυθρόλευκου «στάβλου» της ΚΕΔ και τους έδωσε την ευκαιρία να αποδείξουν ότι είναι άξιοι, έντιμοι και ακηδεμόνευτοι. Φαίνεται όμως ότι εκτός από τα «λυκόσκυλα» υπήρχαν και κάποια «κουταβάκια» που μέσα τους είχαν τον σπόρο και τον καημό της ανέλιξης και της διεθνοποίησης με τις γνωστές διαδικασίες του παρελθόντος. Δηλαδή απόλυτη υποταγή στο μεγάλο αφεντικό και πιστοποιητικό ερυθρόλευκης νομιμότητας.
Μέχρι στιγμής οι «δωρεές» στους ανταγωνιστές του Δικέφαλου από τη σφυρίχτρα είναι αρκετές. Τις περισσότερες βέβαια τις «διεκδικεί» ο Ολυμπιακός. Και με τον ΠΑΟΚ απλά να προσεύχεται να τον παίζουν 50-50 και να μη βρεθεί μπροστά του κανένας αποφασισμένος τύπου Κατσικογιάννη, Ευαγγέλου και Καραντώνη να τον στείλει αδιάβαστο. Οι συνθήκες λοιπόν δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Όπως επίσης δεν επιτρέπουν και επικίνδυνους πειραματισμούς και ρίσκα. Τουλάχιστον σε αυτό το δεκαήμερο των κομβικών αγώνων. Ο Ρουμάνος τεχνικός δείχνει αυγή τη στιγμή ότι προσπαθεί να διαχειριστεί όσο καλύτερα γίνεται το ρόστερ του. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε ένα μεγάλο σημείο το έχει καταφέρει. Από εκεί και πέρα, πιστεύουμε ότι θα επικεντρωθεί στην ψυχολογία των παικτών του και θα θελήσει να τους περάσει το «μήνυμα» ότι από σήμερα το βράδυ και μέχρι τη λήξη του «συναγερμού» (κατάκτηση των στόχων) θα πρέπει να «μιλάει» μαζί με την ικανότητά τους και η ψυχή τους. Ο εγωισμός, ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς και η αδιαπραγμάτευτη ανωτερότητά τους. Είναι πολύ σημαντικό το να πιστεύει κανείς σε αυτό που πάει να κάνει.
ΥΓ: Ο ΠΑΟΚ πιθανότατα να έχει μια καλή ευκαιρία για να διαχειριστεί τις όποιες «ζημιές» προκύψουν (κι αν προκύψουν) από τις πολλαπλές συγκρούσεις του «διδύμου». Διαβάστε τους διαλόγους που ακολούθησαν μετά την κλήρωση που ανέδειξε διαιτητή τον Σιδηρόπουλο και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Σάββας Θεοδωρίδης: «Ορισμός- πρόκληση, δείχνει πόσο δίκιο είχαμε που απευθυνθήκαμε στη FIFA και ζητήσαμε τον ορισμό ξένων διαιτητών (σ.σ. φαίνεται πως δεν τον βόλευε ένας ακόμη Καραντώνης όπως αυτός με την Ξάνθη). Είναι πλούσιο άλλωστε το ιστορικό με απαράδεκτες διαιτησίες εναντίον μας» (σ.σ. Ήμαρτον. Μόλις προχθές είχαν μια… απαράδεκτη). Η απάντηση της ΑΕΚ: «Φαίνεται ότι πιάνει η τακτική της κλάψας που ακολουθούν. Το είδαμε χθες με το μαϊμού πέναλτι που πήραν από τον Καραντώνη. Απαντά ο κ. Καραπαπάς: «Το να μιλάει για κλάψα η ομάδα που πήρε πέναλτι από τον Βάτσιο στο κέντρο του γηπέδου είναι τραγικό». Μοιρασιά λοιπόν χωρίς ντροπή στην εύνοια. Και ο ΠΑΟΚ ο… ευνοούμενος και νέος χαλίφης στη γωνιά να κουνάει ειρωνικά, αλλά και με θλίψη, το κεφάλι του.
