Αν ψάξεις στον χθεσινό ΠΑΟΚ για να βρεις κάποιον που απέδειξε ότι γνώριζε πόση σημασία είχε αυτό το παιχνίδι, θα δυσκολευτείς πάρα πολύ. Δυστυχώς ο Κυπελλούχος ήταν μια αγωνιστική «καρικατούρα», μια ποδοσφαιρική «σκιά», μια ομάδα που πελαγοδρομούσε μέσα στο γήπεδο, δίχως προσανατολισμό και πυξίδα. Αλλά και χωρίς τα στοιχειώδη που θα έπρεπε να καταθέσει, για να δικαιολογήσει την παρουσία της σε έναν αγώνα τόσο σημαντικό. Κόουτς και παίκτες… «εκτός τόπου και χρόνου» απογοήτευσαν. Όχι μόνο με την ήττα τους, αλλά και με τη θλιβερή στην κυριολεξία απόδοση τους στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ.
Σε έναν αγώνα στον οποίο θα έπρεπε να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, αφενός για να αποδείξουν ότι πανάξια αναδείχθηκαν κυπελλούχοι, αλλά και να βάλουν τα θεμέλια της πρωτιάς στο μίνι πρωτάθλημα, στον τελευταίο – αλλά και σημαντικό - στόχο που τους απέμεινε. Αν ψάξεις λοιπόν να βρεις κάποιον που να φάνηκε αντάξιος των προσδοκιών των φίλων της ομάδας, είσαι υποχρεωμένος να περιοριστείς σε μια και μοναδική επιλογή. Και αυτή η επιλογή δεν είναι άλλη από την «παρουσία» του Κρέσπο. Είναι ο μόνος που δικαιούται αυτή τη τιμητική διάκριση. Ουδείς άλλος! Με την πικρή διαπίστωση ότι αυτός ο ΠΑΟΚ ήταν τόσο κακός, όσο δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες των φίλων του, αν θελήσεις να κατανείμεις ευθύνες είναι το μόνο εύκολο. Προφανώς όμως ίσως και όχι και το απόλυτα χρήσιμο. Ο κόουτς βρέθηκε σε άσχημη βραδιά, ξεκινώντας και πάλι με μια αιφνιδιαστική κίνηση του στο σχήμα, στην διάταξη και στις εσωτερικές ανακατατάξεις και αλλαγές με τις οποίες επιχείρησε να χτυπήσει τον αντίπαλο του (κάτι που το συνηθίζει και το εφάρμοσε σε πολλά παιχνίδια του παρελθόντος, που δυσκόλεψαν την ομάδα). Σαφέστατα απέτυχε, γιατί εκείνο που κατάφερε τελικά δεν ήταν το να μπερδέψει τον ομόλογο του Ισπανό τεχνικό, αλλά την ίδια του την ομάδα. Η οποία στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο τα είχε τελείως χαμένα.
Ο Κυπελλούχος δίχως το βασικό του όπλο, τις «πτέρυγες» (ανενεργές και ημιπαράλυτες) και τους Μπίσεσβαρ, Πέλκα, Κάνιας, Τσίμιροτ, Λέοβατς και Μάτος σε πολύ άσχημη αγωνιστική κατάσταση έμοιαζε με … καράβι σε τρικυμία που μπάζει από παντού. Ντεφορμέ ο Βλάνταν, το ίδιο όμως ντεφορμέ και το σύνολο (πλην Κρέσπο) των παικτών του. Ο νεαρός κόουτς που πριν από λίγα 24ωρα είχε κερδίσει την παρτίδα απέναντι στον Χιμένεθ, χθες με την σειρά του αναγκάστηκε να αποδεχθεί την δική του ήττα. Ο Ισπανός ήρθε πιο προετοιμασμένος, πιο διαβασμένος, κέρδισε καθαρά το κέντρο και θωράκισε το πολύτιμο τρίβαθμο με τη σωστή τακτική του. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για ξεχωριστή ανάλυση του χθεσινού αγώνα. Οι γηπεδούχοι ήταν απαράδεκτα κακοί και ασυγχώρητα άναρχοι και λιγόψυχοι. Έχαναν τις περισσότερες μονομαχίες στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, με την εικόνα τους να ξεκινά από κακή και να καταλήγει σε απελπιστική. Θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει υπερόπτες, καλαμοκαβαλάρηδες και τα… παρόμοια. Νομίζουμε όμως πως δεν είναι εκεί ακριβώς το πρόβλημα. Απλά όσοι έχουν συμμετοχή στο χθεσινό αγωνιστικό φιάσκο, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, αποδείχθηκαν ελλιποβαρείς και κατώτεροι των περιστάσεων. Και το πιο σοβαρό; Ανακόλουθοι των υποσχέσεων τους, των κινήτρων τους και της πολύ καλής προοπτικής που υπήρχε και χθες την κλώτσησαν.
Τώρα θα χρειαστεί να παλέψουν σκληρά. Σίγουρα θα δυσκολευτούν. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε το προκάλεσαν οι ίδιοι. Όσο για τη διαιτησία; Κουτοπόνηρη και φιλο – αθηναϊκή (ιδιαίτερα στο πειθαρχικό έλεγχο), με τον Σιμόες και τον Βράνιες να βγάζουν ολόκληρο το παιχνίδι, ενώ θα έπρεπε να έχουν χρεωθεί συνολικά ο καθένας με 5 κίτρινες (με ότι σημαίνει αυτό). Βέβαια ο Καλογερόπουλος δεν συνάντησε δυσκολίες για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του. Ο τραγικός ΠΑΟΚ, τον διευκόλυνε σε απόλυτο βαθμό. Ελπίζουμε από το χθεσινό ναυάγιο να μην ξενερώσει και ο κόσμος του ΠΑΟΚ γιατί η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη του από εδώ και πέρα, για να μην χαθεί η ευκαιρία των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ.
