Επικαλούμενος λόγους έννομης τάξης και δημοσίου συμφέροντος ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης αποφάσισε την απαγόρευση κάθε είδους μετακίνησης των φιλάθλων των τεσσάρων πιο «λαοφιλών» ομάδων μέχρι το τέλος του Πρωταθλήματος.
Αφορμή για την αμφιλεγόμενη αυτή απόφαση ήταν η παραβίαση των υπουργικών αποφάσεων περί απαγόρευσης οργανωμένων ή και μεμονωμένων μετακινήσεων φιλάθλων σε τελευταία παιχνίδια των ομάδων και υπό τον φόβο επεισοδίων στη σημερινή αναμέτρηση της Λαμίας, αλλά και σε επόμενες των υπόλοιπων ομάδων. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά πως «κινδυνεύει, αφενός μεν η ίδια η ομάδα τους βάσει του νέου πειθαρχικού πλαισίου της ΕΠΟ/UEFA, αφετέρου δε το σύνολο του πρωταθλήματος».
Το σκεπτικό της απόφασής του εξήγησε ο Γιώργος Βασιλειάδης μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Όταν χρειάζεται να πάρεις τέτοιες αποφάσεις, δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος, αλλά όταν αποδεικνύεται ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, όλοι μας, δεν θα βγάλω κι εμάς έξω από τον χορό αυτό, ένα αθλητικό γεγονός, τότε δυστυχώς πρέπει να πάρουμε αυτά τα μέτρα. Προσπαθώ να διασφαλίσω την ηρεμία μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και να προστατεύσω τις ίδιες τις ομάδες, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα. Ξέρω ότι θα υπάρξει κριτική, την κατανοώ. Κι εγώ ως φίλαθλος δυσανασχετώ. Γνωρίζετε ότι η θέση μου είναι υπέρ της μετακίνησης των οπαδών, αλλά σε αυτή τη φάση φαίνεται ότι δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε».
Πράγματι. Θυμάμαι στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει στη Metrosport ότι ήταν υπέρ των μετακινήσεων των φιλάθλων. Τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη; Προφανώς και η ελληνική πραγματικότητα. Γίνεται όμως να κάνεις συνεχώς εκπτώσεις στα «πιστεύω» σου και να μπαίνεις στη λογική του «πονάει χέρι, κόβει χέρι»; Πού είναι οι τομές στο ποδόσφαιρο; Σύμφωνοι, χρειάζεται να συμφωνήσουν πάνω απ' όλους οι ίδιες οι ομάδες, ένα αυστηρότερο ίσως πλαίσιο, καλύτερα γήπεδα κλπ.. Προφανώς και δεν ευθύνεται η μετακίνηση ως μετακίνηση για τα επεισόδια κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στον τελικό του Βόλου, μετά το σχέδιο της Αστυνομίας που εξέθεσε πρώτα απ'΄όλα τον εαυτό της.
Προς τι λοιπόν η απόφαση -και οι αντίστοιχες του παρελθόντος-; Θα βοηθήσει; Δύσκολα... Αλλωστε εκφράζονται ήδη σοβαρές αμφιβολίες ως προς την εφαρμογή της. Κι αν για την οργανωμένη μετακίνηση μπορεί να ελεγχθεί κατά κάποιον τρόπο, δημιουργείται το ερώτημα: Μπορεί να γίνει το ίδιο και με μια μεμονωμένη μετακίνηση; Πώς μπορείς να ελέγξεις και να μην επιτρέψεις σε πολίτες να μην ταξιδέψουν με το αυτοκίνητό τους σε μια πόλη της Ελλάδας; Απαγορεύεται το «απαγορεύεται»; Ρητορικό το ερώτημα…