Είναι αλήθεια πως δυσκολεύτηκα να κατανοήσω τη συμπεριφορά ορισμένων συναδέλφων απέναντι στον Θεσσαλό ρέφερι. Μερικοί από τους οποίους μάλιστα έχουν ταχθεί με μαχητική διάθεση απέναντι στο παρασκήνιο, καταθέτονας απόψεις διόλου κολαυκετικές για ό,τι συμβαίνει στον δύσοσμο χώρο της διαιτησίας. Μια συμπεριφορά – εξαιτίας ενός και μόνο λάθους – χωρίς σοβαρό λόγο, με υπερθεματισμούς και υπερβολές μακριά από κάθε λογική, αλλά και έξω από την κάθε χρονική διάρκεια που θα έπρεπε να έχει η κριτική σε ένα παιχνίδι.
Το λάθος που διέπραξε ήταν η κίτρινη αντί της κόκκινης στο παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου στην Κρήτη. Σαφέστατα ήταν λάθος και πολύ σωστά του το χρέωσαν. Όμως, από αυτό και μόνο το λάθος το να ξεκινάμε σε επιτιμήσεις του ύφους και του ήθους «αν είναι τρομαγμένος από τη γνωστή περιπέτειά του (αλήθεια συνάδελφοι, περιπέτειά απλά χαρακτηρίζετε τον εφιάλτη που έζησε;) να τα παρατήσει και να μας αδειάσει τη γωνιά» είναι μια απόσταση πολύ μεγάλη που δύσκολα θα τη διανύσετε χωρίς να κάνετε τη δική σας αυτοκριτική.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά τις θέσεις και τις απόψεις σας για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, απόψεις και θέσεις κάθετα αντίθετες από το βρώμικο παρασκήνιο, μου προκαλεί προβληματισμό και εύλογη ανησυχία το γεγονός ότι σε αυτή την περίπτωση βρίσκεστε στην ίδια ακριβώς γραμμή με εκείνους που πολεμάτε. Γιατί ο Τζήλος όλη η Ελλάδα το έχει καταλάβει πως ήταν στόχος και έγινε θύμα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπως τελικά αποδείχθηκε, μέσα από μία τηλεοπτική εκπομπή του λιμανιού. Κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του και έζησε αυτόν τον εφιάλτη εξαιτίας της γενναίας στάσης του να μην ενταχθεί στη λίστα των προθύμων εκτελεστών της παράγκας. Να σας θυμίσω επίσης ότι ο Τζήλος ήταν στο VAR, οταν στο τελευταίο λεπτό της παράτασης στο παιχνίδι της Τούμπας έσυρε τον ξένο διαιτητή να αναθεωρήσει το «στράβωμά» του (γιατί περί «στραβώματος» πρόκειται όταν… δεν είδε το κλασικό πέναλτι του Κουρμπέλη πάνω στον Κρέσπο). Σκεφτείτε λοιπόν εσείς που θέλετε να σας αδειάσει τη γωνιά και που επιμένω να πιστεύω ότι είστε ενταγμένοι απέναντι στο βρώμικο μπλοκ της παράγκας, να βρισκόταν στη θέση του εκείνη τη στιγμή ο Κουμπράκης ή ο Βάτσιος. Ή κάποιο από τα υπόλοιπα λεβεντόπαιδα του Τριτσώνη που έκλεισαν τα μάτια τους σε τρεις καραμπινάτες σφαγές που έγιναν στο Φάληρο.
Ειλικρινά δεν είχα διάθεση να προχωρήσω σε αυτό το σχόλιο αν δεν διαπίστωνα ότι η κριτική του Τζήλου δεν περιορίστηκε απλά σε εκείνο το ματς, αλλά δυστυχώς και συνεχίστηκε. Δεν έμεινε δηλαδή όπως θα έπρεπε στη συγκεκριμένη φάση και συνεχίστηκε με το ίδιο ύφος και από τους ίδιους οι οποίοι το επαναλαμβάνω δίχως να θέλω να σας κουράσω ότι είναι κόντρα και απέναντι στο ποδοσφαιρικό μας παρακράτος. Ελπίζω να αντιληφθούν το λάθος τους γιατί περί λάθους και μάλιστα σοβαρότατου πρόκειται η σύμπλευση με εκείνους που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Τζήλο. Και είναι εκείνοι που χρόνια τώρα το μόνο που επιδιώκουν είναι το πώς θα εξοντώσουν με τον πιο ώριμο τρόπο τον ΠΑΟΚ.
Όχι τέτοια λάθη φίλοι μου. Αν μεθαύριο ο Τζήλος κάνει πάλι ένα λάθος, ναι, να τον κρίνετε. Κι αν πρέπει ναι, αυστηρά. Όχι όμως να αδειάσει τη γωνιά και να την παραχωρήσει στα κοράκια που είναι έτοιμα να κατασπαράξουν και τον σύλλογο που υποστηρίζετε. Μετρήστε καλά την απόσταση, κάντε την αυτοκριτική σας και περιορίστε την αυστηρότητά σας για τα λαμόγια και όχι γι αυτόν που είχε την ψυχική δύναμη και το κουράγιο μετά τη δολοφονική επίθεση και το λιντσάρισμα που υπέστη από τους γνωστούς αγνώστους (πάντοτε ασύλληπτους και ακαταδίωκτους) να αποδείξει το ελαχιστότερο – αλλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο το σημαντικότατο – να μη σκύψει το κεφάλι κινδυνεύοντας να χάσει και την ίδια του τη ζωή.