Από τη φύση τους ανυπόμονοι και απαιτητικοί Παοκτσήδες, όπως άλλωστε και αναμενόταν «πήραν παραμάζωμα» τα ιδιαιτέρως φιλόξενα – για ευνόητους λόγους – ΜΜΕ και επιδόθηκαν μετά πάθους σε ένα σκληρό ανταγωνισμό με έπαθλο το ποιος θα παρουσιάσει ευκρινέστερα τη σημερινή εικόνα της ομάδα του πριν ακόμη συμπληρωθεί η στελέχωση της.
Όπως επίσης ποια θα είναι και η μελλοντική της πορεία! Αναμενόμενο και θεμιτό για τους εκ πεποιθήσεως και παραδόσεως παρορμητικούς φίλους του Δικέφαλου το ενδιαφέρον. Ωστόσο είναι εκτός λογικής ποδοσφαιρικής οι προφητείες τους για τη μελλοντική πορεία της ομάδας τους. Είναι αλήθεια πως η «βραδυπορούσα» μεταγραφική ενίσχυση και η πιεστική υποχρέωση της ομάδας να προσέλθει στοιχειωδώς έτοιμη και με ένα απλό «συμμάζεμα» στην πρώτη ευρωπαϊκή της υποχρέωση, προκαλούν από μόνες τους κάποιες ανήσυχες σκέψεις.
Ο φόβος του…«ατυχήματος» (για να συμβαδίζουμε με την τρέχουσα πολιτική ορολογία) ασφαλώς και τρομάζει. Από το σημείο αυτό όμως και πέρα, οι συμπαθέστατοι – σοβαροί και ασόβαροι – ερτζιανοί ασπρόμαυροι μυαλοπώλες και μελλοντολόγοι «χάνουν τη μπάλα» και μπερδεύονται οι ίδιοι εύκολα στο «κουβάρι» που προσπαθούν να λύσουν.
Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, με κάτι τέτοιο μοιάζει η σημερινή κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Δικέφαλου. Με ένα κουβάρι που την άκρη του την έχει βέβαια στα χέρια του ένας έμπειρος κουμανταδόρος, ο Δανός Φρανκ Άρνεσεν. Οι προσπάθειες του οποίου, αυτή τη στιγμή επικεντρώνονται σε όσα του επιτρέπουν οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στο χώρο. Και οι οποίες προφανώς και του στερούν την ευκαιρία και την άνεση να διαχειριστεί όπως ήθελε τον αρχικό του σχεδιασμό.
Η ενίσχυση που δεν έγινε στην κατάλληλη ώρα σε συνδυασμό με τις τρέχουσες σκληρές οικονομικές συνθήκες και την περιρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί στη μεταγραφική πιάτσα η οποία δεν επιτρέπει ή μάλλον εμποδίζει στους ξένους να αποφασίσουν να έρθουν στην Ελλάδα, είναι προβλήματα τα οποία δυσκολεύουν την κατάσταση.
Ο Άρνεσεν πολύ γρήγορα αυτή την κατάσταση την εκτίμησε και τη μέτρησε με το δικό του κριτήριο και προέβη σε κάποιες αναγκαίες τροποποιήσεις του προγράμματος του.
Ιδιαίτερα στο θέμα της ενίσχυσης. Έτσι έδωσε προτεραιότητα σε μια σαρωτική επαναξιολόγηση του υπάρχοντος υλικού, σε ένα γενναίο «κοσκίνισμα» προκειμένου να δει πόσο προζύμι του απέμεινε για να…ζυμώσει. Βέβαια δεν άφησε στην άκρη τις προσυμφωνίες που έχει και οι οποίες ελπίζεται να ολοκληρωθούν αν επέλθει ηρεμία στην Ελλάδα.
Οι τελευταίες δηλώσεις του για ένα περιορισμένο αριθμό μεταγραφών που θα αφορά μόνο τρεις ή τέσσερις υψηλού επιπέδου παίκτες, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι προσαρμόζεται στα τρέχοντα και στα δεδομένα. Με την επιφύλαξη βέβαια πάντοτε να επανασυνδέσει τις επόμενες κινήσεις με τον αρχικό του σχεδιασμό.
Το σκηνικό ως εκ τούτου δείχνει λίγο μπερδεμένο και θολό, αλλά με λίγη καλή προσπάθεια μπορεί κανείς να το ξεδιαλύνει. Επομένως η υπομονή – όπως έχουν τα πράγματα – κρίνεται και είναι απαραίτητη. Η όλη προσπάθεια του Φρανκ μαζί με τον Κροάτη κόουτς, επικεντρώνεται σε ένα συντονισμό ο οποίος θα εμποδίσει ένα πιθανό (και απευκταίο) ατύχημα στην πρώτη ευρωπαϊκή δοκιμασία. Η κατάσταση κρίνεται έκτακτη και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τον κόσμο.
Οι ανήσυχες σκέψεις το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να οδηγούν σε βιαστικές κρίσεις και πρόχειρα συμπεράσματα. Κάτι τέτοιο νομίζουμε αυτές τις ώρες δεν είναι και ότι χρειάζεται αυτός ο ΠΑΟΚ.
«Καλό ταξίδι
αδερφέ»
Σε ηλικία 78 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή, μία φωτεινή και μεγάλη προσωπικότητα της Καστοριάς που με τίμησε με την πολύχρονη φιλία της. Ο αποκαλούμενος για την απλοϊκή φιλοσοφία του και Νέστορας της ακριτικής πόλης, κορυφαίος και ιστορικός πρόεδρος και δημιουργός του ακριτικού ποδοσφαιρικού θαύματος που άφησε άφωνη ολόκληρη την Ελλάδα, «αποχαιρέτησε» την πόλη του που του οφείλει πάρα πολλά και του αναγνώρισε όμως ελάχιστα, αφήνοντας πίσω του μια αγαπημένη μεγάλη οικογένεια, άπειρους φίλους και τον υπογράφοντα αδύναμο να κατανοήσει το μέγεθος της απώλειας ενός ανθρώπου που τον ένιωθε αδερφό του. Καλό ταξίδι Σωτήρη Σιάνο, ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου...