Κατά γενική ομολογία μοιραίος παράγοντας για το ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρείται και είναι ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Υψηλόβαθμο στέλεχος της UEFA και δεξί χέρι του απομακρυνθέντος για λαμογιές Μισέλ Πλατινί, αλλά και του διαδόχου του (στη FIFA) Ινφαντίνο, ο γιος του Σάββα κινείται επί πολλά έτη στο παρασκήνιο και υπήρξε και παραμένει ο κυρίαρχος ρυθμιστής όλων των εξελίξεων, αλλά και ηθικός αυτουργός όλων των θεσμικών ποδοσφαιρικών σκανδάλων εντός της ελληνικής επικράτειας. Θεωρείται και είναι ο παράγοντας που δια της… εκκωφαντικής σιωπής και ανοχής του, επέτρεψε να αναπτυχθούν δραστηριότητες οι οποίες οδήγησαν στη δημιουργία εγκληματικών συμμοριών στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το περίεργο στην υπόθεση του και σε ότι αφορά τη διαδρομή του μέχρι σήμερα εδώ στην πατρίδα του, η οποία έχει υποστεί τις συνέπειες της μυστηριώδους δραστηριότητας του, είναι ότι δεν γίνεται ποτέ σοβαρή αναφορά, ή αν σπανίως γίνεται αυτή περνάει στα ψιλά και στα απαρατήρητα. Και αυτό σε αντίθεση με ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών ΜΜΕ, που με αλλεπάλληλα και αποκαλυπτικά άρθρα τους, έχουν κατ επανάληψη καταγγείλει σκανδαλώδεις ενέργειες του, οι οποίες αφορούσαν μονοθεματικά εύνοιες εξόφθαλμες εις βάρος της ομάδας του πατέρα του.
Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης για όλους όσους γνωρίζουν τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αποτελούσε και αποτελεί το «μάτι» αλλά και την «ψυχή» της ομάδας του Πειραιά και τον προστάτη όλων εκείνων των διοικήσεων που επέλεγαν, επέβαλλαν και διόριζαν τα αφεντικά της ομάδας του λιμανιού, από τον Σωκράτη Κόκκαλη μέχρι το σημερινό, τον Βαγγελή Μαρινάκη. Αποτελούσε το πολυεργαλείο και τον ρυθμιστή όλων των μεθοδεύσεων, οι οποίες αποσκοπούσαν μονόδρομα στη διατήρηση της ποδοσφαιρικής παντοδυναμίας (πραγματικής δυναστείας και κατοχής) που προξένησε ανεπανόρθωτη ζημιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το σύστημα στο οποίο προΐστατο λειτουργούσε εύρυθμα επί σειρά ετών. Οι διεθνοποιήσεις των διαιτητών καμικάζι οι οποίοι θα έπρεπε πρωτίστως να έχουν λάβει πιστοποιητικό ερυθρόλευκης εμπιστοσύνης, συνοδευόμενο από αντίστοιχες σφαγές αντιπάλων του Ολυμπιακού, θα καταγραφεί στην ιστορία σαν μια από τις πλέον εμφατικές, επώδυνες, αλλά και σκληρές διαπιστώσεις για όσους αγαπούν το άθλημα.
Αυτό το σύστημα δούλεψε για πολλά χρόνια. Πρόσφατο δείγμα του πως δουλεύει είχαμε πριν από λίγες ημέρες. Ένας από αυτούς τους διεθνοποιημένους μέσω του ερυθρόλευκου συστήματος διαιτητής, ο οποίος θα έπρεπε να έχει αποβληθεί ήδη από τη νέα ΚΕΔ, ο προστατευόμενος του θρύλου Καλογερόπουλος, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσέφερε πριονίζοντας τον ΠΑΟΚ, έλαβε τη ανταμοιβή του ορισθείς στο διεθνή αγώνα Ανδόρα – Ουγγαρία (με παρέμβαση Θόδωρου Θεοδωρίδη). Δικής του έμπνευσης ασφαλώς ήταν και το πραξικόπημα με την καθιέρωση της Επιτροπής Εξομάλυνσης και τη ναυαγοσωστική επέμβαση των δυνάμεων της ερυθρόλευκης παράγκας, οι οποίες είχαν χάσει και με μεγάλη διαφορά τις προοπτικές από τις αντίστοιχες της παράταξης Γραμμένου. Η μετάθεση της ημερομηνίας εκλογών το Μάιο και πριν από λίγο τον Ιούλιο, έδειχναν πως ο πονηρός Τέο χρειαζόταν χρόνο ώστε να διαφοροποιηθούν κάποια πράγματα που είχαν τσιμενταριαστεί και δύσκολα θα έσπαγαν. Μέχρι ενός σημείου δικαιώθηκε ως προς τις προσδοκίες του, αφού η συμμαχία Σαββίδη – Αλαφούζου – Μελισσανίδη έσπασε. Οι ελπίδες σε κάποιο σημείο αναπτερώθηκαν, αλλά αυτό όπως ο ίδιος εκτιμά δεν είναι αρκετό.
Έτσι σοφίστηκε μια νέα κίνηση, προφανώς έχοντας μια καινούργια έμπνευση και στήνει τώρα ένα νέο σκηνικό. Σε αυτό το σκηνικό μπορεί να τοποθετήσει κανείς και την εμφάνιση κάποιων διασπαστικών κινήσεων (βλέπε περίπτωση Τζώρτζογλου), οι οποίες είναι σε θέση να πριονίσουν την πρωτοκαθεδρία της παράταξης Γραμμένου και να δώσουν ελπίδες σε νέους σχηματισμούς, που θα έχουν βάση και κυρίαρχο πυρήνα τα υπολείμματα των φαντασμάτων της ερυθρόλευκης παράγκας. Είναι βέβαιο ότι οι απεσταλμένοι κινούνται αταλάντευτα, βάση του σχεδίου που έχει εκπονήσει ο πανέξυπνος γιος του γραφικού Σάββα. Οι προτάσεις που προβάλλουν, οι συναντήσεις που έχουν, τα όσα θα επιχειρήσουν να περάσουν σαν μηνύματα, όλα οδηγούν εκεί που τα έχει σκεφτεί ο πολυπράγμονας γενικός γραμματέας της UEFA. Στο πλάνο έξυπνα υπάρχει η νομιμοποίηση των θεσμικών υπολειμμάτων όλων των προηγούμενων διοικήσεων της ΕΠΟ που βαρύνονται με κακουργήματα, η ενθάρρυνση των διασπαστικών κινήσεων, η προβολή του αυτοδιοίκητου με τον μπαμπούλα του Grexit και στη γωνία το κυριότερο και το σοβαρότερο, ο απόλυτος έλεγχος της διαιτησίας. Το που θα οδηγήσουν αυτές οι συνομιλίες το προαναφέραμε.
Το κλίμα αυτή τη στιγμή είναι βολικό για τον Τέο. Αφενός έχει σπάσει την συμμαχία των τριών και αφετέρου υπάρχει και δεν πρόκειται να γεφυρωθεί, η μεγάλη κόντρα και το χάσμα ανάμεσα στον πρώην και στον νυν Υφυπουργό Αθλητισμού. Κοντονής και Βασιλειάδης βρίσκονται «στα μαχαίρια» και το έδαφος για να κινηθεί ο Θόδωρος Θεοδωρίδης είναι ελεύθερο και αφύλακτο. Με δυο λόγια το νέο σκηνικό που έχουμε, θα είναι ένα από τα ίδια αντίστοιχα του παρελθόντος. Θα αποτελεί ακόμη ένα «διακριτικό» και «παμπόνηρο» πραξικόπημα με τον ίδιο σεναριογράφο, παραγωγό και σκηνοθέτη. Εκτός εάν έχουμε καμιά καταγγελία και πάλι όχι από ελληνικά ΜΜΕ, αλλά από τα ευρωπαϊκά που απευθυνόμενα στους Έλληνες ιθαγενείς θα επιχειρούν να τους ανοίξουν τα μάτια για να δουν ποιος είναι ο «δικός τους» άνθρωπος τόσα χρόνια και πως επιπλέον δεν έχουν καμία ελπίδα να δουν μια καλύτερη μέρα στο ποδόσφαιρο τους.
Ο μοιραίος παράγοντας λοιπόν για το ελληνικό ποδόσφαιρο θα συνεχίζει πάντοτε να φροντίζει με την ίδια αγάπη, με τη ίδια στοργή και με το ίδιο ενδιαφέρον για το καλό του αθλήματος (το αντίστοιχο καλό της ομάδας της δικής του και του πατέρα του) που στην πατρίδα του έχει υποστεί βάναυσες κακοποιήσεις. Τώρα το ποιος φταίει για αυτό, για όλους όσους έχουν λίγο φιλότιμο και μια σχετική αντίληψη των πραγμάτων είναι εύκολο και να το δουν και να το καταγγείλουν. Για τους υπόλοιπους πέρα βρέχει και θα συνεχίζει να βρέχει για πολλά ακόμη χρόνια.
ΥΓ: Όσο για το περιβόητο «σίριαλ Ίβιτς»; Τις απόψεις μας τις καταθέσαμε χθες. Δυστυχώς δεν είναι ίδιες με τις αντίστοιχες κάποιων αφελών, άμπαλων και μπουρδολόγων που θα συνεχίζουν να ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιπαοκτσήδων και να συμπλέουν, έστω και χωρίς πρόθεση, με τους εχθρούς του ιστορικού συλλόγου.
