Το project «Απόλλων Πόντου, η ομάδα όλων των Ποντίων, απανταχού της γης», το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον, όταν το πρωτάκουσα από τα αδέρφια Καλαϊτζίδη, την εποχή που άρχισαν να διερευνούν την πιθανότητα ενασχόλησής τους με την ομάδα.
Σκέφτηκα τότε ότι για μια ομάδα με πλούσιο πολιτιστικό και ποδοσφαιρικό περιεχόμενο, η οποία, όμως, εδώ και πάρα πολύ χρόνια κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, παρουσιαζόταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για να επιτελέσει τον ρόλο της. Πίστεψα ότι η αλλαγή του ονόματος, με προφανή στόχο να αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους Πόντιους της Καλαμαριάς, ή της Θεσσαλονίκης, ή της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και όλου του κόσμου, θα λειτουργούσε ως κινητήριος δύναμη για να αποκτήσει ο Απόλλων μια τεράστια εξωστρέφεια, να γυρίζει γύρω απ’ αυτόν οτιδήποτε αφορά στην πολιτιστική, μορφωτική, αθλητική δραστηριότητα εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων.
Θεώρησα ότι επρόκειτο για μια ιδέα που θα μπορούσε εύκολα να ενώσει πάρα πολλούς ανθρώπους, να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει δυνάμεις, να βοηθήσει τον Απόλλωνα να καταστεί μια ομάδα η οποία θα διέθετε την απαραίτητη ισχύ ώστε να συμμετέχει σταθερά στην Super League. Παρά τον ενθουσιασμό, ωστόσο, των αδερφών Καλαϊτζίδη αλλά και κάποιων ανθρώπων που βρέθηκαν δίπλα τους και πίστεψαν σε αυτό το εγχείρημα, στα δύο χρόνια της παρουσίας τους στην ομάδα δεν έγινε ούτε ένα βήμα προς την κατεύθυνση της συνένωσης των δυνάμεων του Απόλλωνα, με εκείνες των συλλόγων και των ομοσπονδιών των Ποντίων που βρίσκονται στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Αν και έγιναν κάποιες σχετικές συζητήσεις, δεν κατέστη εφικτό ούτε να πραγματοποιήσει η ομάδα ένα ταξίδι στο εξωτερικό, σε κάποια χώρα με πολύ έντονο ποντιακό στοιχείο, να δώσει εκεί κάποια φιλικά παιχνίδια και την ευκαιρία στους Πόντιους που ζούνε εκτός Ελλάδας να νιώσουν ότι η ομάδα που συνδέεται με την καταγωγή τους, με τις ρίζες τους, έρχεται κοντά τους. Δεν ξέρω αν έχει εγκαταλειφθεί εκείνη η αρχική ιδέα για τον Απόλλωνα όλων των Ποντίων, ή αν διαπίστωσαν τα αδέρφια Καλαϊτζίδη ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να προχωρήσει.
Πιστεύω, όμως, ότι η δραστηριοποίηση του Τάκη Μπαλτίδη και του γιου του, Φώτη, η οικονομική στήριξη που προκύπτει πως σκοπεύουν να δώσουν στην ομάδα για τη νέα σεζόν, θα πρέπει να ξαναφέρει στο τραπέζι όλες τις σκέψεις και όλες τις ιδέες για τον «Απόλλωνα όλων των Ποντίων», για τον Απόλλωνα που δεν είναι μόνο η ποδοσφαιρική του ομάδα, αλλά, πάνω απ’ όλα, ιστορία, πολιτισμός, παράδοση, αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (17/7)
