Η άσκοπη διακοπή του Πρωταθλήματος ηρεμεί ακόμη περισσότερο τον ΠΑΟΚ, μετά τη νηνεμία που έφερε η νίκη επί της Βέροιας. Οι παίκτες έχουν «χαλαρώσει» και ξέρουν ότι έχουν μπροστά τους το πιο εύκολο θεωρητικά παιχνίδι του υπόλοιπου της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος, με αντίπαλο τον Εργοτέλη, στην Τούμπα. Που σημαίνει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ηρεμία μιας ακόμη εβδομάδας.
Ετσι όπως τα «κατάφεραν» με τις άθλιες εμφανίσεις των δύο τελευταίων μηνών, το ζητούμενο γι’ αυτούς θα είναι πάντα να αποφεύγουν τις αναταράξεις. Τα ξεφωνητά, τις αποδοκιμασίες, τους προπηλακισμούς, την εσωτερική γκρίνια και τη φαγωμάρα. Δυστυχώς, οι παίκτες του ΠΑΟΚ, όπως ξεκάθαρα φάνηκε και από τις δηλώσεις του Αγγελου μετά τη λήξη του αγώνα στη Βέροια («ήταν θείο δώρο το πρώτο γκολ που ήρθε νωρίς γιατί έδιωξε τον φόβο»...) έφτασαν στο σημείο να τρέμουν την ήττα. Να μην παίζουν τόσο πολύ για τους βαθμούς και τον στόχο τους, αλλά για να κρατάνε τους μπελάδες μακριά από το κεφάλι τους.
Δεν είναι, όμως, υγιές το να λειτουργείς επειδή φοβάσαι. Υγιές είναι το να λειτουργείς επειδή γουστάρεις να παίξεις μπάλα, για να διακριθείς και για να δώσεις χαρά στον κόσμο της ομάδας σου, ή ακόμη και για να ανταποκριθείς στην ιστορία της φανέλας που φοράς και τα χρήματα που σε πληρώνει η ομάδα.
Αν δεν δουν έτσι το υπόλοιπο του Πρωταθλήματος οι παίκτες του ΠΑΟΚ, φοβάμαι ότι θα τους «φάει»το άγχος. Ολοι οι αγώνες από εδώ και πέρα θα είναι δύσκολοι και πρέπει να αντιμετωπίζονται σα να είναι τελικοί. Με πάθος, ναι, όχι όμως με φόβο. Δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται οι παίκτες και να αισθάνονται στριμωγμένοι όταν προσπαθούν για το καλύτερο. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν απαιτεί σώνει και καλά τη νίκη σε κάθε αγώνα. Απαιτεί προσπάθεια και σεβασμό στην ιστορία και το γόητρο της ομάδας.
Αυτοί οι ίδιοι παίκτες, με τον ίδιο προπονητή, είχαν βρεθεί μόνοι πρώτοι με πέντε βαθμούς διαφορά από τον Ολυμπιακό, χωρίς να τους πιέζει και χωρίς να τους εκφοβίζει κανείς. Δεν έχουν παρά να βρουν πάλι τον καλό εαυτό τους και να επωφεληθούν από τις αδυναμίες του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού. Αν το καλοσκεφτούμε, θα καταλάβουμε ότι το Πρωτάθλημα δεν τελείωσε ακόμη. Υπάρχουν τα περιθώρια για ανατροπές. Αλλά για να ξαναμπεί ο ΠΑΟΚ στο παιχνίτου του τίλου, δε αρκούν οι αδυναμίες των αντιπάλων. Πρέπει, πάνω απ’ όλα, ο ίδιος να ξαναγίνει ομάδα.
