Είναι προτιμότερο, έστω κι αν πρόκειται για μια φοβερά ψυχοφθόρα διαδικασία, να ξεκινήσει με καθυστέρηση μιας ακόμη εβδομάδας η Β’ Εθνική, από το να ξεκινούσε αυτό το Σαββατοκύριακο χωρίς να συνεδριάσει η ΕΕΑ, χωρίς να ελεγχθούν οι φάκελοι των ομάδων, χωρίς να δοθούν πιστοποιητικά συμμετοχής.
Πρέπει να αποφασίσουμε κάποια στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο ότι είναι καλύτερα να μην έχουμε πρωταθλήματα, παρά να έχουμε με την συμμετοχή ομάδων οι οποίες δεν πληρούν ούτε το ελάχιστο των προϋποθέσεων που απαιτείται να έχουν.
Το ξέρω, είναι σκληρό να λες σε κάποιον ότι δεν του επιτρέπεις να παίξει, να του στερείς την δυνατότητα να εξασφαλίσει κάποια χρήματα, αλλά, από την άλλη πλευρά, αν δεν φροντίσεις να δημιουργήσεις συνθήκες υγιούς ανάπτυξης, είναι ξεκάθαρο ότι θα κινείσαι μονίμως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Αυτό που γίνεται, δηλαδή, με την Β’ Εθνική. Αν θέλουμε να μιλάμε ειλικρινά και να μην κοροϊδευόμαστε, πρόκειται για ένα πρωτάθλημα που υπολειτουργεί, στο οποίο γίνονται συνεχώς… εκπτώσεις ώστε να υπάρχει, το οποίο αδυνατεί να βρει πηγές εσόδων, το οποίο βρίσκεται στο προσκήνιο περισσότερο για να συζητηθεί αρνητικά, παρά θετικά.
Είναι μια κατάσταση η οποία κάνει τον καθένα να αναρωτιέται αν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο η λειτουργία της Β’ Εθνικής, με ομάδες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πτωχεύσουν, με ποδοσφαιριστές κακοπληρωμένους ή και απλήρωτους επί σειρά μηνών, με αποτελέσματα που κάθε λίγο και λιγάκι βάζουν το πρωτάθλημα στο στόχαστρο των ελεγκτικών αρχών και ανοίγουν την συζήτηση περί διαφθοράς.
Είναι μια κατάσταση η οποία, αν ήμασταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, θα υποχρέωνε τους θεσμούς του ποδοσφαίρου να αναζητήσουν λύσεις ουσίας.
Και λύση ουσίας δεν είναι να βάλει πλάτη… ο υπουργός για να βρεθεί καμιά χορηγία. Λύση ουσίας δεν είναι να χρησιμοποιήσουμε κάποιον οργανισμό του κράτους για να στηρίξει δίνοντας μερικές χιλιάδες ευρώ.
Λύση ουσίας είναι να ενώσει τις δυνάμεις του το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, να μπει μπροστά και η ομοσπονδία, και όλοι μαζί να αποφασίσουν πώς θα βρούνε έσοδα, πώς θα κάνουν πιο ελκυστική και την Superleague και την Football League, πώς θα φέρουν ξανά τον κόσμο στα γήπεδα, πώς θα «πουλήσουν» πιο ακριβά τα τηλεοπτικά και εμπορικά δικαιώματα.
Αν δεν γίνουν όλα αυτά, τουλάχιστον, η Β’ Εθνική θα εξακολουθήσει να είναι ένα πρωτάθλημα στο οποίο κανένας δεν θα θέλει να βάλει χρήματα, κανείς δεν θα την παίρνει στα σοβαρά, η ανοργανωσιά θα κυριαρχεί και οι ομάδες θα παίζουν με λιγότερο κόσμο από αυτόν που παρακολουθεί αγώνες ερασιτεχνικών ομάδων.
