Αν όχι αυτά, ποια βρε Κάμπος;

Την πιο ξενέρωτη ήττα των τελευταίων ετών γνώρισε χθες ο ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος του Βορρά, δεν πήρε αυτό που άξιζε και οι αιτίες είναι πολλές. Πριν φτάσουμε στην φάση των καθυστερήσεων όπου η άμυνα κόλλησε προηγήθηκαν πολλά πράγματα.  Ο Δικέφαλος ήταν η ομάδα που έπαιξε ποδόσφαιρο χθες, είχε περισσότερες ξεκάθαρες ευκαιρίες και είναι κρίμα και άδικο που δεν  πήρε τίποτε.

Αυτό δεν έγινε για δυο βασικούς λόγους. Πρώτα απ' όλα γιατί ο Κάμπος έγινε ο μοιραίος παίκτης και έχασε τη χρυσή ευκαιρία να γίνει ο ήρωας της βραδιάς και των οπαδών του ΠΑΟΚ. Φυσικά και ξεχωρίζουμε τη φάση όπου με την εκπληκτική μπαλιά ο Τσίμιροτ τον έβγαλε απέναντι στον Καπίνο και έστειλε τη μπάλα άουτ αλλά και αυτή στο 77' με τον Ιβιτς να γλιτώνει το εγκεφάλικό για την νέα χαμένη ευκαιρία.  Ομως στο πρώτο μέρος εκεί που στην αριστερή πλευρά ο Βιάνα βολόδερνε και ο Κάμπος δεν βοήθησε τον Μάτος για να κάνει πάρτι. Εχασε και πάλι το τετ α τετ και στέρησε από την ομάδα του να προηγηθεί με δυο γκολ διαφορά. Αν όχι αυτά τα γκολ, ποια θα βάλει ο Ανγκολέζος;

Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να σκοράρει παίκτης του ΠΑΟΚ για να πετύχει γκολ. Φυσικά η φάση αρχίζει από οφσάιντ μπροστά στα μάτια του βοηθού. Ο ίδιος φυσικά είδε οφσάιντ τον Ροντρίγκες όταν έβγαινε μόνος του. Ο Αρετόπουλος που δεν είδε στην αρχή του αγώνα την αγκωνιά του Ιντέγε στον Βαρέλα, επέτρεψε στους γηπεδούχους να παίζουν με έντεκα όταν έδειξε την κίτρινη και όχι την κόκκινη κάρτα στον Μιλιβόγεβιτς όταν κλάδεψε τον Κλάους που στο επόμενο λάκτισμα θα έστελνε τη μπάλα στην εστία. Και όλα αυτά φυσικά μέχρι τις καθυστερήσεις όπου ήρθε το κρύο γκολ από τον Μιλιβόγεβιτς, που θα έπρεπε όμως να βρίσκεται εκτός αγώνα, και "γονάτισε" τον ΠΑΟΚ.  Για την αποχώρηση της ομάδας δεν είχα περιθώρια να γράψω. Στα δημοσιογραφικά θεωρεία ήμουν και έπρεπε να βρω τρόπο να φύγω ασφαλής.