Μετά τον Βιειρίνια, τον Ροντρίγκες, τον Περείρα και τον Στοχ, βάλαμε στη συζήτηση της μεταγραφολογίας για τον ΠΑΟΚ και τον Μακ.
Δεν ξέρω αν θέλει όντως να επανέλθει σε μια χώρα της οποίας το ποδόσφαιρο δικαιολογημένα λοιδόρησε, δεν ξέρω αν είναι διατεθειμένος να δεχτεί ψαλίδι στις αποδοχές του, δεν ξέρω καν αν όντως ο ΠΑΟΚ θα ασχοληθεί σοβαρά με την περίπτωσή του. Ο χρόνος θα δείξει. Ωστόσο, δοθείσης ευκαιρίας, θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τον μεταγραφικό προσανατολισμό του ΠΑΟΚ. Διότι αυτό είναι κυρίως που ενδιαφέρει, σε μια χρονική στιγμή που όλοι οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ ελπίζουν ότι η ομάδα τους θα ενισχυθεί τόσο όσο χρειάζεται για να πετύχει κάτι περισσότερο από όσα πετυχαίνει εδώ και μια πενταετία, επί Ιβάν Σαββίδη.
Αν δεν κάνω λάθος, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ θέλει να δημιουργήσει μια ομάδα που θα είναι ανώτερη της Ζενίτ. Μια ομάδα που θα παίρνει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα και θα παίζει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, πράγμα που η Ζενίτ των τελευταίων χρόνων δεν μπορεί να πετύχει.
Αν ο Μακ περισσεύει από το ρόστερ της Ζενίτ, γιατί να θεωρείται απαραίτητος στο ρόστερ του ΠΑΟΚ, που θέλει να γίνει ανώτερος της Ζενίτ; Αν ο Μακ δεν έχει πολύ χρόνο συμμετοχής στη Ζενίτ, γιατί να του δοθεί χρόνος στον ΠΑΟΚ, που φιλοδοξεί να γίνει πιο ανταγωνιστικός από τη Ζενίτ;
Ναι, ο κόσμος του ΠΑΟΚ αναγνωρίζει την προσφορά του Σλοβάκου και τον αγαπάει. Γενικά, τον εκτιμάει ως παίκτη. Αλλά τον εκτιμάει, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους παίκτες που υπήρχαν στην ομάδα όταν αγωνιζόταν και εκείνος, αλλά και επειδή ξέρει ότι Μακ στο σημερινό ρόστερ δεν υπάρχει. Όταν αντί του Μακ αποκτήθηκε ο Κάμπος, ο οποίος δεν πρόσφερε ούτε το 50% του Μακ, γιατί να μην προτιμάει ο οπαδός να επιστρέψει ο Μακ; Λογικό είναι. Αλλά δεν θα είχε καμιά… νοσταλγία για τον Μακ, αν ήξερε ότι θα αποκτηθεί ένας άλλος επιθετικός, καλύτερος και από τον Μακ και από τον Κάμπος…
Τα ίδια ισχύουν για τον Ροντρίγκες, τον Στοχ, ακόμη και τον Βιειρίνια, μολονότι με τον Πορτογάλο το «δέσιμο» του ΠΑΟΚτσή είναι σαφώς πιο φορτισμένο συναισθηματικά. Όταν αμφιβάλλεις για την ποιότητα των παικτών που θα αποκτηθούν, φυσιολογικό είναι να προτιμάς λύσεις γνωστές και δοκιμασμένες και ας ξέρεις, κατά βάθος, ότι η ομάδα δεν πρόκειται να ανεβεί επίπεδο αγωνιστικά.
Αυτή ακριβώς η επιφυλακτικότητα του οπαδού του ΠΑΟΚ είναι το θέμα. Δεν βλέπει διάθεση να γίνει η υπέρβαση, δεν βλέπει κινήσεις που πείθουν ότι ο ΠΑΟΚ θα ανεβεί επίπεδο και θα κάνει τη διαφορά από τον Ολυμπιακό. Θα πει «ναι» σε πισωγυρίσματα και βαρετές επαναλήψεις, προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα. Αλλά δεν είναι αυτή μια λογική που δείχνει ομάδα αποφασισμένη να ικανοποιήσει φιλόδοξους στόχους. Δείχνει ομάδα που πασχίζει ίσα – ίσα να βολευτεί με λίγα, για να παραμείνει… εντός, εκτός και επί τα αυτά, με την ελπίδα ότι μπορεί να γίνει κάποιο θαύμα.
Θα είναι κρίμα να επαναπαυθεί ο ΠΑΟΚ περιμένοντας θαύματα. Αυτό το καλοκαίρι παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Με την απόκτηση ποιοτικών παικτών, που δεν θα έχουν καμία σχέση, σαν αξίες, με τα ρόστερ της τελευταίας πενταετίας, ο ΠΑΟΚ θα γίνει το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έρθει πάλι η στιγμή που η ομάδα δεν θα βλέπεται και τότε οι καλύτεροι παίκτες σε κάθε χαμένο παιχνίδι θα είναι… αυτοί που δεν έπαιξαν, ή θα φταίει ο προπονητής, που θα απομακρυνθεί για να γίνει… ηλεκτροσόκ, ή, όπως πάντα συμβαίνει, θα τρέχουν πανικόβλητοι τον Ιανουάριο να καλύψουν τα λάθη που έγιναν στις επιλογές το καλοκαίρι…
