Τελικά είναι άλλο «βουτηχτής» και άλλο κλέφτης;

Κρίση ειλικρίνειας ή παρεξηγημένη έννοια της ελληνικής μαγκιάς; Να ένα καλό ερώτημα που μπαίνει απ’ όποιον διάβασε τις δηλώσεις του Αλέκου Αλεξανδρή (Sport 24) σε ερώτηση σχετική με τα πέναλτι που κέρδιζε ως παίκτης του Ολυμπιακού: «Αν θες να είσαι Πρωταθλητής δεν υπάρχουν fair play και μ@λ@κίες. Θέλω να κερδίσω. Πώς θα κερδίσω; Με τον οποιοδήποτε τρόπο. Κλέβω ακόμα και το παιδί μου» η άποψη-κυνική ομολογία του Αλεξανδρή για τα δώρα-επιβράβευση της διαιτησίας των ιστορικών βουτιών του στην αντίπαλη περιοχή.

Η σύγχρονη πραγματικότητα, όχι μόνο του εγχώριου αθλητισμού αλλά και τους status της ελληνικής κοινωνίας. Το κέρδος πάνω απ’ όλα. Κέρδος ακόμη και με ανήθικες πράξεις. Γιατί η αδικία ευνοεί μία ομάδα και αδικεί μια άλλη στην οποία επίσης αγωνίζονται επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που χάνουν πριμ και δόξα. Ετούτα προφανώς για τον Αλεξανδρή δεν έχουν καμία αξία. Για να λέμε όλη την αλήθεια δεν είναι ο μοναδικός που ασπάζεται αυτή την κουλτούρα. Εκτιμώ ότι υπάρχουν δεκάδες συνάδελφοι του που ζήλεψαν τη δόξα του. Που ήθελαν και θέλουν να κερδίζουν με την ίδια ευκολία πέναλτι για να κατακτούν τη δόξα και να αυξάνονται οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους. Αθλητές που υποκρίνονται και δεν έχουν το θάρρος να πουν την αλήθεια. Ο Αλεξανδρής απλώς, έστω και καθυστερημένα, ομολόγησε αυτό το οποίο ήταν γνωστό στην αθλητική κοινωνία. Ετούτο όμως δεν τον αθωώνει.

Ηταν ένα «εργαλείο» του συστήματος, όπως και οι διαιτητές που ευλογούσαν την ποδοσφαιρική του ατιμία. Ολοι μαζί «σκότωναν» με τις λογικές τους επί πολλά χρόνια το ελληνικό Πρωτάθλημα κι αυτό θα τους στιγματίζει σ’ όλη τους τη ζωή. Ελαφρυντικά δεν υπάρχουν και παρόμοιες δηλώσεις ξύνουν πληγές και δεν δημιουργούν άλλοθι. Όπως δεν αποτελεί άλλοθι η ομολογία της οποιασδήποτε παράνομης πράξης. Αλλωστε στη λογική του Αλεξανδρή δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός «βουτηχτή» κι ενός κλέφτη, από τη στιγμή που και οι δύο κάνουν ό,τι κάνουν για το κέρδος.  

FOCUS

Iστορικά οι σοβαρές υποθέσεις στην αίθουσα της αθλητικής δικαιοσύνης κερδήθηκαν με δικηγόρους με έδρα την Αθήνα, για ευνόητους λόγους. Πάντα όμως υπάρχει η πρώτη φορά…