Τις προηγούμενες δέκα μέρες, παρακολούθησα κάποια στιγμιότυπα από ορισμένες αναμετρήσεις στην Ευρώπη. Ηταν σκηνές, που σ’ έκαναν πραγματικά να μην πιστεύεις σε αυτό που βλέπεις, γιατί δεν μπορείς να το δεις στην Ελλάδα. Ας πάρουμε ωστόσο τα πράγματα με τη σειρά τους…
Η μία ομάδα έπαιζε τη σωτηρία της και η άλλη ήταν αδιάφορη, γιατί είχε υποβιβαστεί. Κι όμως επικράτησε η βαθμολογικά αδιάφορη. Αναφέρομαι στον αγώνα της ΚΠΡ με τη Νιούκαστλ, που έληξε με 2-1, υπέρ των «ρέιντζερς».
Δεν είναι όμως αυτό που ήθελα να θίξω. Απλά, το καταγράφω ως ένα επιπλέον γεγονός. Εκείνο, που πραγματικά μου έκανε εντύπωση, ήταν η αντίδραση των φιλάθλων της ΚΠΡ, μετά από το παιχνίδι.
Η ομάδα τους είχε ήδη υποβιβαστεί από την προηγούμενη αγωνιστική, αλλά παρ’ όλα αυτά μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο μετά από την λήξη του παιχνιδιού, με σκοπό να βγάλουν φωτογραφίες με τους παίκτες, να πάρουν φανέλες, να τους αγκαλιάσουν. Και… είναι να αναρωτιέσαι, μερικές φορές. Άλλη φάση… Άλλες καταστάσεις, πολύ διαφορετικές.
Την πιο προηγούμενη εβδομάδα, η Μπέρνλι έπαιζε με τη Χαλ. Οι νεοφώτιστοι στην κατηγορία υποβιβάστηκαν, παρά την εκτός έδρας νίκη τους, κι όμως οι φίλαθλοι της μετά από το φινάλε της αναμέτρησης ήταν όρθιοι όλοι τους και χειροκροτούσαν τους παίκτες, φωνάζοντας συνθήματα για την αγαπημένη τους ομάδα.
Και φυσικά, πάμε στο τελευταίο παιχνίδι, που επίσης μου θύμισε κάτι από την περσινή σεζόν, μόνο που αυτή τη φορά έγινε αντίστροφα. Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το Πρωτάθλημα της LaLiga στο Βιθέντε Καλντερόν.
Οι παίκτες της πανηγύριζαν δικαίως για την κατάκτηση του και ο κόσμος της Ατλέτικο εξακολουθούσε να είναι στις κερκίδες. Δεν έφευγαν και μάλιστα χειροκρότησαν την Μπαρτσελόνα για την πανάξια επίτευξη του στόχου της.
Κάτι που είχε γίνει την περσινή χρονιά, όταν οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα χειροκροτούσαν την αντίπαλο τους, για την κατάκτηση του τροπαίου μέσα στο… σπίτι τους.
