Αλήθεια τι μπορεί να περιμένουν οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι και ιδιαίτερα οι οπαδοί των ομάδων που διεκδικούν το τίτλο, από το δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος; Μάλλον την βελτίωση του… «προϊόντος» το οποίο κακά τα ψέματα, βρίσκεται σε απογοητευτική κατάσταση. Παράλληλα όμως με την προσδοκία να επιτευχθεί και ο στόχος που έχει θέσει η ομάδα του καθένα για την φετινή χρονιά.
Και για μεν το πρώτο, για τη βελτίωση δηλαδή του «προϊόντος» όπως επίσης όμως και για το δεύτερο, που αφορά την επιθυμία την ξεχωριστή που υπάρχει για τον κάθε οπαδό για την ομάδα του, από ότι φαίνεται και από ότι τουλάχιστον αφήνουν να περάσει προς τα «έξω» οι καθ ύλην αρμόδιοι παράγοντες, οι οποίοι θα διαχειριστούν τα προαπαιτούμενα, υπάρχουν πολλές και σημαντικές δυσκολίες, οι οποίες διογκώνονται και μεγεθύνονται μέσα στις τρέχουσες ανύπαρκτες οικονομικές δυνατότητες. Στη συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, αν θελήσει κανείς να έχει μια πρώτη «εικόνα»… για το πώς σκέφτονται και με πιο τρόπο μπορούν να κινηθούν, όλοι όσοι είναι υποχρεωμένοι βέβαια να το κάνουν στην επικείμενη μικρή κι εμβόλιμη μεταγραφική περίοδο, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει το «αντιπροσωπευτικό»… οπαδικό ρεπορτάζ, το οποίο εκφράζει τις επίσημες θέσεις και απόψεις της κάθε ΠΑΕ.
Και όταν λέμε «αντιπροσωπευτικό» ασφαλώς εννοούμε αυτό που ολοφάνερα ή διακριτικά (κατά περίσταση) εκπορεύεται από επίσημα χείλη. Διαβάζοντας λοιπόν αυτή την περίοδο, ή ακούγοντας συγκεκριμένους εκπροσώπους της ενημέρωσης (τα άτυπα γραφεία Τύπου όπως συνηθίζεται να λέγεται), έχεις αυτή την πρώτη «γεύση» και την πρώτη «εικόνα» . Βάση λοιπόν όλων αυτών των διαρροών μέχρι σήμερα, διαμορφώνεται η άποψη ότι γενικά υπάρχει ένα «μούδιασμα» και μια «διστακτικότητα» χωρίς προηγούμενο. Κάποιες εξαιρέσεις με αναλαμπές εντοπίζονται στις τρεις ομάδες της κορυφής που διεκδικούν τον τίτλο, αλλά και που διαθέτουν συμπτωματικά (;) και την οικονομική δυνατότητα να κάνουν το βήμα παραπάνω. Από εκεί και κάτω ο φόβος – μάλλον η ανέχεια – φυλάει τα έρημα.
Αν θα επιχειρηθούν κάποια «ανοίγματα» θα είναι λίγα και θα αφορούν συγκεκριμένες ομάδες που έχουν το χρέος, είτε να στηρίξουν τα κεκτημένα του πρώτου γύρου όπως είναι ο Ατρόμητος ή τις όποιες άλλες προοπτικές παραμονής τους στην κατηγορία. Αναφερόμενοι στα αντιπροσωπευτικά οπαδικά κι ελεγχόμενα ρεπορτάζ, βλέπουμε σκεπτικισμό και υπαναχωρήσεις. Κάποιοι μεγαλόσχημοι, οι οποίοι τάιζαν με σανό (μεγάλα ονόματα, όπως ο Μιραλάς) που θα έρθουν τους δυσαρεστημένους οπαδούς τους, αυτομάτως την γύρισαν την πλάκα. Παίρνοντας παράδειγμα τον πρωταθλητή του χειμώνα, αναδημοσιεύουμε ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από τον θεωρητικό του ερυθρόλευκου προπαγανδιστικού ρεπορτάζ. Γράφει λοιπόν ο έμπιστος ρεπόρτερ του μεγάλου προέδρου: «Το 0-2 στα Περιβόλια φέρνει ουσιαστικά τον Ολυμπιακό στην επόμενη φάση του κυπέλλου, και κλείνει το 2017 με χαμόγελα στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Αφήνει πλέον ανοιχτό το δρόμο για την αναμόρφωση του ρόστερ, το οποίο ήδη βρίσκεται στη διαδικασία αλλαγής.
Ο πρώτος που μπορεί να πιάσει λιμάνι είναι ο Χατζησαφί. Αντίθετα πάει στη Νάπολι ο Μάσας τον οποίο ανακάλυψε ο Μοντέστο, αλλά τελικά του τον άρπαξε η ιταλική ομάδα. Έτσι, μόνο δανεικό και αν δεν θέλει να τον κρατήσει η Νάπολι μπορεί να έρθει στον Πειραιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Λεμονής ζήτησε ένα μικρό κι ευέλικτο σχήμα. Ήδη τέθηκαν εκτός ομάδας 6 παίκτες (Εμενίκε, Καρσελά, Μπεν, Ζντιέλαρ, Καπίνο και Μίλιτς).Αναμένονται 3 μεταγραφές με τον Σαλιμπούρ της Γκινγκάμπ ψηλά στη λίστα». Τσιμουδιά για τη μεγάλη υπόσχεση του Μιραλάς, κουβέντα γιατί δεν είχαμε λεφτά ή δεν θέλαμε (;) να πάρουμε τον παίκτη που ανακάλυψε ο Μοντέστο. Κι ενώ μέχρι χθες ετοίμαζαν την πανηγυρική υποδοχή του πρώην ερυθρόλευκου άσου, κόλλησαν στο κόστος της μεταγραφής, γιατί η Έβερτον ζήτησε για τον Μιραλάς 6 εκατομμύρια ευρώ. Ο πρόεδρος όπως φαίνεται, ενώ νιώθει πολύ άνετα όταν ο Ραϊόλα μοσχοπουλάει τον Ρέτσο με 22 εκατομμύρια ευρώ, φρενάρει στα 6 για να κάνει μια μεταγραφή που θα ικανοποιήσει τον… ιδιωτικό στρατό του.
Το μήνυμα που εκπέμπεται από το λιμάνι, μεταφράζεται είτε σαν ένα συμμάζεμα, είτε σαν μια οικονομική αδυναμία. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να προκύψει κάτι άλλο στη συνέχεια. Αν μείνουμε στην κορυφή, εκείνο που είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε είναι ότι τα άλλα δύο αφεντικά των διεκδικητών, δείχνουν και δηλώνουν αποφασισμένοι να ενισχύσουν με διορθωτικές κινήσεις. Έχουν προς τούτο την οικονομική δυνατότητα. Ο ένας (Σαββίδης) το έχει αποδείξει πολλές φορές ότι όταν βλέπει αδυναμίες το επιχειρεί, όσο και να του στοιχίζει. Ο άλλος (Μελισανίδης) το κάνει συντηρητικά και χωρίς να ματώσει. Και ξέρετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα τους; Ο μεν πρώτος έχει τεχνικό διευθυντή έναν άσχετο Σλοβάκο τον Μίχελ και ο άλλος έναν εμπειρότατο ποδοσφαιράνθρωπο τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Διαφορά η οποία «αποτυπώνεται» και εκφράζεται οικονομικά, εντυπωσιακά αλλά και επώδυνα. Ο δεύτερος γύρος λοιπόν έρχεται. Το τι θα φέρει; Ο χρόνος θα δείξει, ωστόσο τα μηνύματα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Τόσο για τη βελτίωση… του προϊόντος, όσο και για την ουσιαστική ενίσχυση των περισσότερων ομάδων της Σούπερ Λίγκα.
ΥΓ: Στο χθεσινό σχόλιο, ένα «ΟΧΙ» που παραλείφτηκε στην εισαγωγή του κειμένου, οδήγησε στην αλλοίωση του. Έτσι το: «αυτό οφείλεται όχι στο ότι δεν έγιναν προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση», με την εξαφάνιση του «ΟΧΙ» έμεινε στο τελείως αντίθετο, δηλαδή: «στο ότι δεν έγιναν προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση».
