Διαβάζοντας πριν μέρες το… λιγούρικο, σχεδόν ερωτικό σημείωμα του Σπύρου προς τον κυανόλευκο κόσμο και προπαντός τις προτροπές προς αυτούς για στήριξη και άλλα παρόμοια δακρύβρεκτα, ζητώντας παράλληλα συγνώμη για τα λάθη που έκανε και δεν πρόκειται να τα μετακάνει, είπα μέσα μου. « Λες μωρέ αυτή τη φορά να είναι ειλικρινής»; Ξέχασα μπρος σ΄ αυτή την πιθανότητα πόσο εύκολα άφησε τον χρόνο να κυλήσει εδώ και δυο μήνες, χωρίς άξιο λόγου παραγωγικό έργο.
Γιατί αυτά που θα ήθελα σήμερα να γράψω, ύστερα από την εξομολόγησή του, είναι εκείνα που του είχα γράψει προ πολλού και επανειλημμένα, αλλά δυστυχώς, σχεδόν τίποτα το ουσιαστικό δεν έγινε ούτε τον τελευταίο καιρό με αποτέλεσμα ο Καναδός να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Ετσι λοιπόν εφαρμόζοντας την τακτική του σταδιακά τεμαχιζόμενου σαλαμιού «καταβρόχθισε» και το τελευταίο κομμάτι του που ακούει στο όνομα Φώτης Γκιζέλης. Πρίν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις έφερε άλλον στη θέση του, άρα το είχε προσχεδιασμένο το… φάγωμα. Και άντε. Τον μονάρχη παριστάνει γούστο του και καπέλο του, που δεν είναι έτσι, αλλά ας τ πούμε πως είναι προς διευκόλυνση του λόγου.
Όμως στον Γκιζέλη, όπως σε όλους τους εργαζόμενους στην ΠΑΕ χρωστάει το αντίτιμο του ιδρώτα τους. Χρωστάει τη σιωπή τους εδώ και δυο χρόνια, η οποία σιωπή παρότι θεωρήθηκε «χρυσός« για το καλό του Ηρακλή, αποδείχθηκε ο δούρειος ίππος της άλωσης εξ απήνης της Μίκρας. Τους ποδοσφαιριστές δεν τους υπολογίζω αν και αυτοί είναι εργαζόμενοι, εντούτοις δεν διέπονται από τους καθαρά εργασιακούς νόμους, οι οποίοι προβλέπουν βαριές ποινές για τους από δόλο μπαταξήδες εργοδότες, όπως καλή ώρα ο Παπαθανασάκης. Και τώρα Σπύρο μου ήρθε η ώρα να διοικήσεις, αφού έμεινες μόνος, δίχως το περσινό σου στήριγμα τον Καγιούλη. Διάβασες τι δήλωσε στο Metropoliς o Μπέκας; Τελείωσαν τα ψέματα, που λέει και ο λαός. Ηρθε η ώρα από διαπραγματευτής να γίνεις επιτέλους πρόεδρος. Το έχεις ανάγκη εσύ. Το έχει ανάγκη η ομάδα που πας να δημιουργήσεις με αποκλειστική σου ευθύνη. Μα, πάνω από όλα το έχει ανάγκη ο δικός σου Ηρακλής έως ότου δούμε αν θα προκύψει άλλος.
Στις σημερινές μπερδεμένες συνθήκες, με το σκοτεινό σκηνικό όπως έχει διαμορφωθεί, η ομάδα σου Σπύρο δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εσύ να αναλάβεις τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση σου, να ασκήσεις τα καθήκοντα του εργοδότη, τουλάχιστον
Σπύρο μου έχεις στις πλάτες σου ένα μεγάλο, ένα ιστορικό βάρος. Θα προχωρήσεις και θα κερδίσεις εσύ και η ομάδα σου ή θα επιστρέψεις στις πολιτικάντικες συνήθειες του παρελθόντος και θα χάσουμε τ΄ αβγά και τα πασχάλια που λένε. Φυσικά φίλοι μου όλα αυτά θα τα έλεγα εάν και εφόσον μίλαγα σε ένα υπαρκτό πρόσωπο, έναν απ΄ όλους μας τούτης της πόλης. Οπότε τα όσα αράδιασα μάλλον μοιάζουν με λέξεις ωσάν φύλα φθινοπωρινά που τα πρώτα βοριαδάκια σουρμαλάνε πέρα-δώθε. Για την ώρα η ομάδα προπονείται, γεμίζει όπως λένε το ρόστερ της, με ό,τι λάχει, βοηθοί του προπονητή έρχονται κι όλα πάνε μια χαρά σύμφωνα με το μυαλό του Παπαθανασάκη και των συνεργατών του. Κάπου αλλού όμως, στους πάνω μαχαλάδες, οι πολλοί διαφορετικό καπνό φουμάρουν αρειμανίως και περιμένουν. Δεν βιάζονται, όπως τους υπομονετικούς που περιμένουν τα φρούτα να ωριμάσουν και ύστερα να τα κόψουν και σχεδιάζουν…..
