Η αλήθεια ή μάλλον η πραγματικότητα στον Ηρακλή προσδιορίζεται από την παροιμία «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν». Το θέμα μας είναι η ομάδα ή αν θέλετε ο σύλλογος και πως θα βγει από τη μέγγενη της ανυποληψίας και της οικονομικής κρίσης.
Το θέμα μας είναι η τύχη εν κατακλείδι του ιδίου του Ηρακλή. Το ποιος θα είναι ο επόμενος συμπαίκτης, επενδυτής ή ανθυποεπενδυτής με αφήνει παγερά αδιάφορο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα της υποθετικής ανέλιξης, μέσω του Ηρακλή, δεν μας κάνει. Απλά. Ανέκαθεν σε καιρούς οικονομικής καχεξίας, με συνέπεια τη δημιουργία φορτικών αδιεξόδων, οι επικεφαλής της ΠΑΕ, με πρώτο διδάξαντα τον συγχωρεμένο Πέτρο Θεοδωρίδη, κατέληγαν στην ίδια μέθοδο που επέλεξε εδώ και κάτι μήνες ο Παπαθανασάκης, που θυμίζει τραγούδι σμυρναίικο ηδυπαθές. «Αμάν αμανέ δε θα πει το ναι. Ηρθε γλυκοχάραμα κι εγώ πάλι μόνος». « Είμαι μόνος», «ψάχνω συμπαίκτες» στη συνέχεια «αγοραστές» και πάει λέγοντας. Η πρόσφατη ιστορία της ΠΑΕ όμως μας διδάσκει πως αυτοί οι χαζοχαρούμενοι αμανέδες καταλήγουν νομοτελιακά πλέον σε άσματα ηρωικά και πένθιμα. Και όσο για τις βαρκούλες; Να σας αναφέρω μερικές. Ο Νίκος Παπαδόπουλος, εδώ και μια βδομάδα ή παραπάνω στην Ολλανδία έχει παρακολουθήσει αρκετά παιχνίδια, έχει γνωρίσει πολλούς ανθρώπους και το κυριότερο έχει παρακολουθήσει τον τρόπο λειτουργίας, από αρκετά κλαμπ, με όλα όσα έχει δει εκεί να τον έχουν εντυπωσιάσει.
Και ερωτώ. Για ποιο λόγο; Για να τα εφαρμόσει; Όταν πέραν των γνωστών προβλημάτων, φύλλο δεν κουνιέται στον τομέα των ανανεώσεων Καρασαλίδη, Μοντέιρο και οι λοιποί παίκτες δεν κρατιούνται; Και σε ότι αφορά τον πρόεδρο ξέχασε ότι εκκρεμούν ακόμη χίλια δυο, πέραν της προετοιμασίας της ομάδας ή τον κίνδυνο προσφυγών; Οπως ο πρώτος έλεγχος από την αρμόδια επιτροπή αδειοδότησης, που θα γίνει σε ενάμισι περίπου μήνα, η εξασφάλιση φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας και τέλος η προετοιμασία για το πιστοποιητικό συμμετοχής στο Πρωτάθλημα που θα το κρίνει η ΕΕΑ. Αυτά κι άντε να βγούμε όλοι στη στράτα να υποδεχθούμε τον επενδυτή. Όπως κάναμε πάντα….