Η εικόνα που εμφανίζει μια ομάδα στον αγωνιστικό χώρο είναι πρωτίστως θέμα δουλειάς. Σωστού προγραμματισμού, γνώσεων, ποιότητας, μα πάνω απ’ όλα δουλειάς.
Και ο Δημήτρης Σπανός είναι σαφές ότι δουλεύει εξαιρετικά με τους ποδοσφαιριστές του Αρη προκειμένου να παρουσιάζεται αυτή η πειστική και συνάμα χορταστική εικόνα στο φετινό Πρωτάθλημα. Παρά τις όποιες… παραφωνίες υπάρχουν κατά την διάρκεια του 90αλέπτου, ο Αρης φέτος είναι ουσιαστικός, αποτελεσματικός, με νοοτροπία νικητή.
Υπάρχουν ωστόσο κι άλλα πράγματα που συμβάλλουν στο τελικό αποτέλεσμα μιας δουλειάς. Η επιτυχία άλλωστε δεν καθορίζεται από έναν και μόνο παράγοντα. Ένα από τα βασικά συστατικά είναι τα περίφημα αποδυτήρια. Εκεί όπου η πλειονότητα των προπονητών που πέρασε από τον Αρη τα τελευταία χρόνια τα βρήκε… σκούρα (σ.σ. τρανό παράδειγμα η περσινή σεζόν) και δεν κατάφερε να κάνει μια γροθιά τους κιτρινόμαυρους.
Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά προφανώς εξαιτίας της προσέγγισης από τον Σπανό, αλλά και της συμμετοχής του Παύλου Μυροφορίδη που έχει τον τρόπο να κρατάει τους παίκτες του μια γροθιά. Ενδεικτικό του γεγονότος ότι ο φετινός Αρη είναι ένα… παρεάκι, μια οικογένεια, καταδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο πανηγυρίζονται τα γκολ της ομάδας, ανεξαρτήτως του παίκτη που τα σημειώνει. Ολοι μαζί!
Χαρακτηριστικά είναι τα μέχρι τώρα παραδείγματα, με τελευταίο και καλύτερο ό,τι ακολούθησε του γκολ που σημείωσε ο Παυλίδης στη Δράμα, αλλά κυρίως με ό,τι ακολούθησε με το τελευταίο σφύριγμα. Μια μεγάλη κιτρινόμαυρη γροθιά, παίκτες, τεχνικό τιμ και κόσμος. Κάτι που είδαμε να συμβαίνει στα Τρίκαλα, στο Παγκρήτιο, ακόμη και στο εντός έδρας ματς με την Παναχαϊκή. Στο δεύτερο -νικητήριο- γκολ, όπου ο Δεληζήσης αρχικά και μετά όλη η ομάδα, ακόμη και ο πάγκος, έτρεξαν στον Σπανό και στον Μυροφορίδη. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε….