…Δεν θα τα έλεγαν. Δεν θα προκαλούσαν. Δεν θα εκτίθετο τόσο έντονα. Δεν θα αγανακτούσαν κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο του τόπου μας! Θα ένιωθαν ντροπή. Δεν νιώθουν ως διαιτητές!
Διαμαρτύρονται λοιπόν, και δη έντονα αλλά γενικώς κι αορίστως (δίχως ονόματα) οι ντόπιοι διαιτητές της Α΄ Εθνικής. Κι ορίζουν ως πρώτη και τελευταία φορά την παρουσία ξένων στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κούνια πού τους κούναγε…
Αυτοί … Οι ίδιοι, οι ντόπιοι προκάλεσαν την παρουσία ξένων. Με κατά κανόνα αισχρές διαιτησίες έπεισαν για την έλλειψη δυνατοτήτων τους στην διαχείριση των αγώνων της Α΄ Εθνικής. Τώρα διαμαρτύρονται κοροϊδεύοντας κατ’ αρχήν τους εαυτούς τους και μετά όλον τον κόσμο.
Που ήταν όταν ο συνάδελφος τους (είναι ακόμη;) Γιώργος Κομίνης έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον αθλητικό δικαστή; Κι σαν σουπιά – ως διαιτητής - ρίχνοντας μελάνι και θολώνοντας τα νερά απέφευγε την κατάθεση ενώπιος ενωπίων. Με αποτέλεσμα την κατάφωρη αδικία κατά του ΠΑΟΚ σε ό,τι αφορά τη μη ολοκλήρωση του ντέρμπι με την ΑΕΚ;
Που ήταν όταν ο συνάδελφος τους (είναι κι αυτός ακόμη;) Αλέξανδρος Αρετόπουλος …παραποιούσε την αληθινή εικόνα. Με αποτέλεσμα την κατάφωρη αδικία του ΠΑΟΚ σε ό,τι αφορά τη μη διεξαγωγή του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;
Θα πείτε… Κόρακας , κόρακα μάτι δεν βγάζει. Ναι αλλά στην περίπτωση μας … Οι κόρακες βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια! Ως εκ τούτου η λύση (φυσικά αποτελώντας ντροπή για το ποδόσφαιρο μας) των ξένων διαιτητών δεν (θα) είναι προσωρινή.
Όσο είναι μόνιμη η ατιμωρησία των ντόπιων διαιτητών – εδώ όρισαν εκ νέου τον Γιώργο Κομίνη – οι ξένοι (θα) είναι λύση. Τούτο φάνηκε στον Τελικό. Εκεί όπου η συμπεριφορά των παικτών κυρίως, εξέθεσε τους ντόπιους. «Κιχ» δεν έβγαζαν παίκτες του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ. Όχι από φόβο αλλά από σεβασμό.
Εδώ ακριβώς είναι το θέμα. Οι ντόπιοι διαιτητές δεν τυγχάνουν σεβασμού. Δεν προκαλούν καν φόβο. Έτσι τα κάνουν μαντάρα.
Μένουν όμως, ατιμώρητοι. Καθώς ένα… αόρατο (τι κάνει νιάου, νιάου στα κεραμίδια) χέρι τους προστατεύει! Δεν τους κοστίζουν τα λάθη τους. Όσο κοστίζουν σε παίκτες κι ομάδες. Αντί με ποινές να τους ραπίζουν, τους χαϊδεύουν. Και μόλις ξεραθεί το… αίμα από τις «εγχειρήσεις» τους; Να ‘τοι πετιούνται. Αντριεύουν και θεριεύουν… Με το νυστέρι στο χέρι!
Πώς να δει χαΐρι και προκοπή το ελληνικό ποδόσφαιρο με τέτοια λειτουργία της διαιτησίας; Πώς να δει και με τον ξένο επικεφαλής των ντόπιων, όταν κι αυτός δεν πάει κόντρα στην αρρωστημένη κατάσταση;
Είναι πάντως, ιδιαίτερα σοβαρά αρρωστημένη η κατάσταση. Αντί να φοβούνται οι ντόπιοι διαιτητές μετά το επιτυχές πείραμα με τον ξένο… Επιχειρούν, να φοβίσουν! Απύθμενο το θράσος τους…
Αυτοί, όπως εμφανίζονται δίχως ονόματα (είναι άραγε ανάμεσα τους Κομίνης, Αρετόπουλος, Θάνος;), ορίζουν πως είναι η τελευταία φορά. Ποιοι αυτοί οι οποίοι αδικούν. Κούνια (ξανά) που τους κούναγε. Αυτοί οι οποίοι αδικούνται ορίζουν. Να το βάλουν καλά αυτό στα μυαλά τους οι ντόπιοι διαιτητές. Και να αλλάξουν μυαλά προς κοινό…όφελος!
Κι επιμένουμε. Η ατιμωρησία τους είναι η αιτία όλων των κακών. Για να εξαλειφθεί αυτή η αιτία πρέπει να τιμωρούνται. Τιμωρήθηκαν Αρετόπουλος και Κομίνης για την ανικανότητα τους, να διαχειριστούν την… κρίση σε δύο ντέρμπι; Όχι. Η μη τιμωρία δύναται, να εκληφθεί κι ως επιβράβευση. Αυτό θέλουν οι διαιτητές; Να καλύπτονται στην επιβολή της αδικίας; Να κόβουν και να ράβουν ατιμώρητοι;
Αντί να γυρίσουν και το άλλο μάγουλο μετά το ράπισμα με τον ξένο διαιτητή στον Τελικό… Αυτοί απειλούν με οφθαλμό αντί οφθαλμού!