Θα δανειστώ το μήνυμα της Θ10 «ΕΛΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝ΄ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ… ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ», ως εισαγωγή, γιατί το γούσταρα, αφού μέσα σε μια μικρή πρόταση περιγράφει ολάκερο ωκεανό συναισθημάτων και απέραντης λατρείας.
Εκτός αυτού ως μήνυμα δεν μπορούσε να ήταν περισσότερο σαφέστατο. Κάλεσμα στον λαό όχι μόνο για συμπαράσταση προς την ομάδα, αλλά και με περιεχόμενο θέασης και ανατριχίλας. Πιστεύω σήμερα πως ο κόσμος, αφού είναι Κυριακή, με καιρό αντίστοιχο του χθεσινού ελπίζω θα συρρεύσει στο γήπεδο. Βλέπετε ο αγώνας, μετά τη νίκη επί της Ζακύνθου και το στραβοπάτημα της Λαμίας ,απέκτησε επιδιωκόμενο σκοπό πέραν του προβλεπόμενου. Το ότι ο Ηρακλής πρέπει να κερδίσει ούτε συζήτηση. Εύχομαι τα πατατράκ των προπέρσινων και περσινών κρισίμων αναμετρήσεων να ανήκει στο παρελθόν, διότι ακόμη θυμάμαι εκείνο το περσινό παιχνίδι με τη Νίκη Βόλου. Βέβαια φέτος η ομάδα δεν έδειξε στοιχεία επιπολαιότητας. Αντιθέτως. Στον αγώνα με τη Ζάκυνθο η επιδίωξη, ακόμη κι όταν η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε, ήταν σαφής.
Κάτι παρόμοιο αναμένω και σήμερα, εκτός φυσικά από την αμφιλεγόμενη εμφάνιση του Α΄ μέρους της περασμένης Τετάρτης. Ο σημερινός αγώνας ίσως να μην εκλάβανε ιδιάζουσα σημασία και θα παρέμενε ένα ντέρμπι κορυφής, αν και εφόσον εμείς ως καταγραφείς και άλλοι ως εμπλεκόμενοι, δεν δίναμε σημασία στις κλάψες και τους λεονταρισμούς του Πανουργιά. Ομολογώ πως δεν είδα τη Λαμία αγωνιζόμενη. Λένε ότι πρόκειται για ένα συγκροτημένο και ισχυρό σύνολο, πέραν του ότι διαθέτει ένα προπονητή …«μάνα» της κατηγορίας. Ο Ηρακλής λοιπόν εδώ χρειάζεται να επικεντρώσει την προσοχή του και να «απαντήσει» ως ομάδα και όχι ως ένα τυφλωμένο από οργή ασκέρι. Με το καλό για ένα ευτυχισμένο βράδυ σύντροφοι.