Παρά το αυτονόητο συμπέρασμα ότι μία ήττα δεν φέρνει την καταστροφή, ιδίως όταν ο… μαραθώνιος του πρωταθλήματος δεν βρίσκεται ούτε στα μισά, αλλά η «σφαλιάρα» από τη Λαμία δεν παύει να «πονάει» πολύ τον Αρη.
Τόσο βαθμολογικά, όσο και ψυχολογικά. Η ηρεμία και η αυτοπεποίθηση της ομάδας και του κόσμου της κλονίστηκαν και η αγωνιστική εικόνα σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα στον αγώνα της Κυριακής υπήρξαν σαφώς πισωγύρισμα για τους κιτρινόμαυρους. Οι λόγοι αυτής της αρνητικής εξέλιξης είναι πολλοί και σύνθετοι. Σαφώς πλην τους καθαρά αγωνιστικούς υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας της διαιτησίας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να λειτουργήσει ως άλλοθι, αφού πέρα από τα λάθη του Καλογερόπουλου (σ.σ. διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα, σύμφωνα και με την γραπτή δήλωση του κ. Καρυπίδη), λάθη έκαναν οι ποδοσφαιριστές και ο Νίκος Αναστόπουλος.
Συνοψίζοντας στα αμιγώς αγωνιστικά αίτια, για τα οποία ο αλενατόρε θα πρέπει να βρει άμεσα λύσεις, ο Αρης σ’ ένα παιχνίδι που έπρεπε να βγάλει στο γήπεδο πάθος και πείσμα, προκειμένου να αποδείξουν και οι ποδοσφαιριστές του στην πράξη τα χιλιοειπωμένα τους λόγια ότι «Αρης είμαστε και δείχνουν αποφασιστικότητα σε κάθε παιχνίδι», στο γήπεδο εμφανίστηκε μία ομάδα… υπνωτισμένη, που ταρακουνήθηκε μόνο όταν δέχτηκε το γκολ. Πρέπει οι πάντες να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να κάνουν την αυτοκριτική τους, πέρα από το άλλοθι της διαιτησίας!, όσο είναι καιρός…
Πόσω μάλλον όταν σε πέντε ημέρες υπάρχει το εκτός έδρας παιχνίδι με τον πρωτοπόρο (και στο +7) Απόλλωνα Σμύρνης, που φυσιολογικά δημιουργεί πίεση και έξτρα άγχος, ειδικότερα με τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν μετά την ήττα στη Λαμία. Η όποια ανασφάλεια που υπάρχει πρέπει πάση θυσία να ξεπεραστεί και να μετατραπεί σε πείσμα και συγκέντρωση.
Λάθος νοοτροπία, λάθος διάβασμα
Ο Αρης εμφανίστηκε σ’ ένα κρίσιμο παιχνίδι, με πολλές ιδιαιτερότητες, έχοντας λάθος νοοτροπία και λάθος…διάβασμα, σε αντίθεση με τη Λαμία που μπήκε έχοντας αυτό που δεν είχε ο αντίπαλός της. Ψυχή. Οι κιτρινόμαυροι βραχυκύκλωσαν και έχασαν την υπομονή τους, πήγαν με ανορθόδοξο τρόπο να απειλήσουν, αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα, και η όποια τους προσπάθεια ήταν βούτυρο στο ψωμί της οργανωμένης και συμπαγής άμυνας της Λαμίας. Ο Αρης φάνηκε (και ήταν) αδιάβαστος, δεν είχε την απαιτούμενης συγκέντρωση για να αναλάβει πρωτοβουλίες και μοιραία οπισθοχώρησε από το ξεκίνημα. Μερίδιο ευθύνης στο θέμα νοοτροπίας φέρουν οι ποδοσφαιριστές που κλήθηκαν να αγωνιστούν. Με τον άψυχο τρόπο τους έδωσαν στον αντίπαλο την ελπίδα να πιστέψει (και να το πετύχει) ότι δεν θα ηττηθεί στο «σπίτι» του. Έδειξαν αγχωμένοι, έχασαν τη συνοχή και το μυαλό τους.
Εάν όχι οι έμπειροι, τότε ποιοι;
Θα περίμενε κάποιος ότι σε παιχνίδια όπως αυτό στη Λαμία κι όταν φάνηκε ότι η ομάδα δεν…τραβάει, θα υπήρχαν ορισμένοι πιο έμπειροι ποδοσφαιριστές του ρόστερ που θα κατεύθυναν και τους υπόλοιπους ώστε ο Αρης να πάρει μπροστά. Οι περισσότεροι, ωστόσο, δεν μετέδωσαν τη σιγουριά άλλων αγώνων (βλ. Καράμπελας, Μπαργκάν, Μπούρμπος, Ιλιτς κ.α.) φοβόντουσαν να πάρουν πρωτοβουλίες, υπέπεσαν σε πολλά λάθη, ήταν επιπόλαιοι και ως εκ τούτου ο Αρης εγκλωβίστηκε. Ο μοναδικός που διασώθηκε στο «ναυάγιο» της Λαμίας ήταν ο Ραούλ Μπράβο, που ανέλαβε δράση ακόμα και στο κομμάτι της δημιουργίας (!). Αν οι έμπειροι όμως δεν μεταδίδουν ηρεμία και σιγουριά, τότε ποιοι;
Καλά τα λόγια, αλλά θέλει και πράξεις
Από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν προπονητής και ποδοσφαιριστές έχουν δηλώσεις ουκ ολίγες φορές ότι η ομάδα είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και πως το ρόστερ της είναι το καλύτερο της κατηγορίας. Σε αυτό μάλιστα συμφωνούν οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- αντίπαλοί τους. Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε το αντίθετο. Και πώς να το κάνουμε, αφού οι κιτρινόμαυροι έχουν αποδείξει ότι όταν θέλουν, μπορούν. Στη Λαμία, ωστόσο, χρειάστηκε να δώσουν κάτι επιπλέον, γιατί αυτά είναι παιχνίδια-κριτήριο και για να αποδείξουν με πράξεις τα παραπάνω. Αντ’ αυτού ο κόσμος είδε μία ομάδα χωρίς τσαγανό, χωρίς θέληση και εγωισμό, κάτι που τον «πλήγωσε» και περιμένει πλέον πράξεις, όχι λόγια.