Εχω γράψει και άλλη φορά ότι αυτό που ζούμε φέτος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν έχει προηγούμενο.
Επιμένω ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι… εκτός ελέγχου. Τέτοια πολεμική ατμόσφαιρα δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρχε. Τέτοιες συγκρούσεις, τέτοια χτυπήματα κάτω από τη μέση, τέτοια αμφισβήτηση για το… ποιος είναι ποιανού, τόσες μάχες για τον έλεγχο της διαιτησίας, τον έλεγχο της ομοσπονδίας, τον έλεγχο των δικαιοδοτικών οργάνων, των μέσων ενημέρωσης, μεμονωμένων δημοσιογράφων, δεν θυμάμαι να υπήρχαν ποτέ.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Εχουν ξεπεραστεί όρια που, προσωπικά, δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Η συζήτηση μόνο για το ποδόσφαιρο δεν είναι. Κάθε μέρα, οι στρατοί των ισχυρών του ελληνικού ποδοσφαίρου μάχονται για να επικρατήσουν οι απόψεις που τον καθένα από αυτούς βολεύουν, να λασπώσουν ο ένας τον άλλο, να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να πετύχουν τους στόχους τους.
Εχουν πέσει στο τραπέζι τα πάντα. Η πολιτική, οι επιχειρήσεις, η διασύνδεση με τον υπόκοσμο. Οι οπαδοί δεν ασχολούνται με τους παίκτες της ομάδας τους, αλλά, με τον μεγαλομέτοχό τους και αν αυτός ανήκει στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, αν θα αγοράσει το ένα ή το άλλο μέσο ενημέρωσης, αν θα επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα στον τουρισμό, τις κατασκευές ή την φαρμακοβιομηχανία.
Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Είναι ένας αχταρμάς. Οι υπεύθυνοι επικοινωνίας των μεγάλων ομάδων δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να δουλεύουν με διαρροές, να απαντάνε ο ένας στον άλλο, να επανέρχονται, να παίρνουν θέση για τα μέσα ενημέρωσης ανάλογα με το αν τους εξυπηρετεί ή όχι το τι λένε.
Μιλάμε για μια γελοιότητα, χωρίς κανένα νόημα, χωρίς καμία ουσία, για ένα πράγμα που δεν οδηγεί πουθενά. Μιλάμε για μια καθημερινότητα δηλητηριασμένη, με πάρα πολλούς ανθρώπους να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, αδιαφορώντας για την ζημιά που κάνουν στο ποδόσφαιρο, αφού αποδεδειγμένα, πλέον, κανέναν από αυτούς δεν τον ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο, τους ενδιαφέρει μόνο το δικό τους συμφέρον.
Βέβαια, ο κόσμος που τα βλέπει αυτά, γυρίζει την πλάτη. Κάθε μέρα και περισσότερο. Το θέαμα στα πλέι οφ είναι άθλιο, η εξυγίανση είναι τα μεγαλύτερο ανέκδοτο της σεζόν που ολοκληρώνεται σήμερα, τα γήπεδα είναι άδεια.
Οι μεγάλοι, όμως, το χαβά τους. Διαρροές, κύκλοι, εμπρηστικές δηλώσεις, καμία διάθεση να χαμηλώσουν τους τόνους, καμία διάθεση να συζητήσουν σοβαρά για ένα πρωτάθλημα σοβαρό, αξιόπιστο, ελκυστικό, ικανό να κάνει τον κόσμο να το ξαναγαπήσει, να επιστρέψει στο γήπεδο.
