«Ολοι στο γήπεδο την Παρασκευή, σας θέλουμε κοντά μας», είπε στα Ελληνικά ο Σεμπαστιάν Μπαρτολίνι. Κι εγώ εμφανιζόμενος δια μια εισέτι φορά κακός, κάκιστος, θα του έλεγα αν μπορούσα στη γλώσσα του. «Ναι ρε Βαρθολομαίε, αλλά Παρασκευή βράδυ, με την αγορά ανοιχτή και τον τρελαμένο Ελληνα να ψάχνει πενταροδεκάρες από ψαλιδισμένα μεροκάματα για τα Χριστούγεννα, πώς να κοπιάσει στο γήπεδο;».
Το παλικάρι καλά έκανε και κάλεσε τον κόσμο να σταθεί δίπλα στην ομάδα, αφού πρώτα έκανε μαύρα μάτια να τη δει, μετά από 45 μέρες παρακαλώ. Και θα πάει ο κόσμος, διακινδυνεύοντας ίσως και τη δουλειά του, όμως μερικοί μπαγλαμάδες πριν οτιδήποτε έπρεπε να σκεφτούν πολύ καλά τι έπρατταν τον καιρό εκείνο των υπογραφών. Ετέθη το ζήτημα στον Καλογιάννη και υποσχέθηκε «να δει τι μπορεί να κάνει». Πότε άραγε; Ο Ηρακλής λοιπόν την Παρασκευή «συμμαζεύεται» σπίτι του αντιμετωπίζοντας τον Εθνικό Σερρών. Ο Ηρακλής, ο οποίος βλέπει τους βασικούς του αντιπάλους στην κούρσα πρωτιάς της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος να «σκοντάφτουν», έχει την μεγάλη ευκαιρία εκείνη τη μέρα να «θρονιαστεί» ολομόναχος στην κορυφή, αφού βέβαια νικήσει τον κατά τα φαινόμενα υποδεέστερο αντίπαλο του. Και υποσημειώνω αφού, μιας και εγώ διαχρονικά ομιλούσα όχι κατόπιν εορτής, αλλά πριν από αυτήν.
Οι κυανόλευκοι δεν χρειάζονται τα δικά μας ταρατατζούμ, για να εξυψωθούν. Από μόνοι τους απέδειξαν την ισχυροσύνη τους στις μέχρι τώρα αγωνιστικές. Μεγάλα παιδιά είναι οι είναι οι επικεφαλής, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να περάσουν τα μηνύματα τους στους νεότερους. Οπότε έστω και Παρασκευή «πάμε γήπεδο» σύντροφοι ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, γενικότερα.
