Ηταν εμφατική η χθεσινή απουσία των οπαδών του ΠΑΟΚ από την Τούμπα. Κι αν τυχόν δεχτούμε ότι δεν αξίζει τέτοια απαξίωση ο ΠΑΟΚ ως ομάδα, πέρα από τα πρόσωπα, ούτε και ο Ιβάν Σαββίδης, πρέπει ταυτόχρονα να συμφωνήσουμε όχι μόνο μ' αυτούς που βρέθηκαν στο γήπεδο, αλλά και μ' αυτούς που δεν είχαν διάθεση να εμφανιστούν. Οι μεν είναι άξιοι συγχαρητηρίων για την... αντοχή τους στα βασανιστήρια, οι δε είναι δικαιολογημένοι, γιατί κάτι προσπαθούν να πουν στον μεγαλομέτοχο, τους υπόλοιπους ανθρώπους της ΠΑΕ, αλλά και την ίδια την ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ που βλέπουν δεν είναι ΠΑΟΚ. Δεν αντέχεται εύκολα το θέαμα μιας ομάδας ανήμπορης να καταβάλει την αντίσταση ακόμη και του ασθενέστερου αντιπάλου. Δεν αντέχεται η εικόνα παικτών που δεν μπορούν να τρέξουν, να συνδυαστούν σωστά, να κινηθούν γρήγορα, να επιβληθούν στο γήπεδο σαν ΠΑΟΚ και να ικανοποιήσουν τον κόσμο, ανεξάρτητα με το τελικό αποτέλεσμα. Δεν αντέχεται, γενικά, το αγωνιστικό χάλι μιας ομάδας, η οποία “φρόντισε” νωρίτερα να βγει νοκ άουτ από το Γιουρόπα Λιγκ, από το Κύπελλο Ελλάδας και από τη διεκδίκηση του τίτλου στο Πρωτάθλημα και μάλιστα από τη στιγμή που ταπείνωσε στο “Γ. Καραισκάκης” τον μεγάλο αντίπαλό της, τον Ολυμπιακό.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να ξοδέψει από το υστέρημά του για να στηρίξει μια προσπάθεια που αισθάνεται ότι πάει στο πουθενά, το τίποτε και το καθόλου. Λίγοι είναι διατεθειμένοι σήμερα να υποστούν κρύο, βροχή και οικονομικές θυσίες για να συμπαρασταθούν σε μια ομάδα που δεν πείθει ότι μπορεί να πετύχει στον μίνιμουμ εφικτό στόχο, που είναι η πρωτιά στα πλέι οφ. Πολλοί μάλιστα φοβούνται, όχι αδικαιολόγητα, ότι αν ο ΠΑΟΚ συνεχίσει με τέτοιες εμφανίσεις, θα... προλάβει να μείνει και εκτός πεντάδας. Εξ ου και το γεγονός ότι ούτε καν όλοι οι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας βρίσκουν το κουράγιο να πάνε στην Τούμπα. Είναι σα να λένε “παίξτε μπάλα, ρε μάγκες, για να μας ξανακερδίσετε. Με το να σέρνεστε, θα μας έχετε μακριά σας...”
Αυτό είναι το μήνυμα προς τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή. Η αποχή, όμως, στέλνει μήνυμα και προς τους υπεύθυνους της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο: “Η αγάπη μας για την ομάδα είναι και θα μείνει για πάντα αναλλοίωτη. Δεν μπορεί να τη μειώσει κανείς, όσο ανίκανος κι αν είναι. Ομως στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη απαγορεύεται να μη κάνει βήματα προόδου. Απαγορεύεται να μην υπάρχει σοβαρότητα, προσανατολισμός, οργάνωση και πλάνο. Δεν μπορεί να έχει ο ΠΑΟΚ επενδυτή επιχειρηματία εδώ και τρία χρόνια και το μόνο πρόβλημα που έχει λύσει να είναι το οικονομικό. Πολύ σημαντικό για την ύπαρξη και την επιβίωση του ΠΑΟΚ, αλλά όχι αρκετό για να αλλάξει εποχή η ομάδα και να ανεβεί επίπεδο. Αγωνιστικά, εδώ και τρία χρόνια, ο ΠΑΟΚ δεν έκανε καμία πρόοδο. Μετά από τρία χρόνια, δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχουν ορατές προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον και δεν υπάρχουν και άνθρωποι κατάλληλοι για να υπηρετήσουν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ανάπτυξης”...
Δεν ξέρω αν ο καθένας από τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ θα εκφραζόταν μ' αυτά λόγια, αλλά πιστεύω ότι, λίγο – πολύ, απηχούν τα εύλογα παράπονα που όλοι έχουν από τον μεγαλομέτοχο, τους συνεργάτες του, τους προπονητές, τους παίκτες, τους πάντες. Παρόμοια εικόνα παρουσίασε και άλλες εποχές η Τούμπα και, μάλιστα, χωρίς να μαστίζει τη χώρα οικονομική κρίση. Ηταν κάθε φορά που ερχόταν η απογοήτευση και η απαισιοδοξία, επειδή ακριβώς δεν υπήρχαν οι συνθήκες και οι άνθρωποι που θα δημιουργούσαν όραμα και συσπείρωση.
Φυσικά, τον πρώτο λόγο έχει ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτός πρέπει να προβληματιστεί περισσότερο απ' όλους. Ηρθε η ώρα να επιχειρήσει επιτέλους βαθιές τομές. Να “ξηλώσει” όλο το άρρωστο σύστημα και να το ξαναστήσει από την αρχή.
Χθες έγιναν αστεία πράγματα. Εμφανίστηκε ξαφνικά ο Ζήσης Βρύζας στον αγώνα της ομάδας Κ-20 και πήγε και κάθισε και στον πάγκο! Ως τι; Με ποια ιδιότητα; Του παραιτηθέντα τεχνικού διευθυντή της ΠΑΕ; Υστερα, πήγε μετά τη λήξη του αγώνα στην Τούμπα και έδωσε συγχαρητήρια στους παίκτες και τον Γεωργιάδη. Ως τι; Ως παραιτηθείς τεχνικός διευθυντής, με κάποια άλλη ιδιότητα που δεν ξέρουμε, ή, μήπως, με τον αέρα της ανακούφισης που νιώθει μετά την απομάκρυνση του Αγγελου Αναστασιάδη; Ηταν, αλήθεια, απαραίτητο να δείξει πόσο πολύ απεχθανόταν τον πρώην κόουτς; Κέρδισε κανείς ή και ο ίδιος κάτι μ' αυτήν την κίνηση; Οχι βέβαια. Το μόνο που πέτυχε ήταν να δείξει ότι ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να λειτουργεί υπό την επήρεια διαβρωμένων προσωπικών σχέσεων και εσωτερικών ερίδων...
Είναι κωμικοτραγικά πολλά από τα γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά στον ΠΑΟΚ και έχει τεράστια ευθύνη γι' αυτό ο Σαββίδης. Οταν ένα μαγαζί είναι γεμάτο με “φατρίες” και δεν διαφέρει καθόλου από ένα ξέφραγο αμπέλι, την αποκλειστική ευθύνη την έχει το αφεντικό. Η όλη κατάσταση έπιασε πάτο και ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει αντιληφθεί πλέον τα πάντα, γι' αυτό και δεν κρύβει την έντονη δυσφορία του. Αν ο Σαββίδης δεν τολμήσει να παρέμβει δυναμικά για να δημιουργήσει έναν άλλον ΠΑΟΚ, ένας Θεός ξέρει πού θα οδηγήσει ο τραγέλαφος...
