Τόσα χρόνια στο χώρο του ποδοσφαίρου, θα έπρεπε να είμαι αφελής για να πιστεύω πως μπορεί η επίθεση ενός παράγοντα εναντίον ενός άλλου να υποκινείται από ανιδιοτελή και μόνο κίνητρα.
Οσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, εφόσον έχει παρακολουθήσει τι συνέβη από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, γνωρίζει ότι πάντοτε υπήρχε ένας ισχυρός ,ο οποίος ήλεγχε το σύστημα και με τους δικούς του μηχανισμούς επηρέαζε ώστε η περισσότερο ευνοημένη από κάθε άλλη να είναι η δική του ομάδα.
Υπήρχε πάντα αυτό, κι όποιος το αμφισβητεί ή θέλει να μας βάλει στη διαδικασία της σύγκρισης, ότι δηλαδή κάποιες εποχές ο έλεγχος που ασκούσε μια ομάδα δεν ήταν τόσο ασφυκτικός και τόσο προκλητικός σε σχέση με τον έλεγχο που ασκούσε κάποια άλλη, ή για να βρει άλλοθι και να απενοχοποιήσει την μαύρη περίοδο της δικής του.
Ολοι οι κατά καιρούς ισχυροί έχουν συμπεριφερθεί προκλητικά, όλοι οι κατά καιρούς ισχυροί έχουν χρησιμοποιήσει μεθόδους υποκόσμου, όλοι οι κατά καιρούς ισχυροί φέρονται να είναι ηθικοί αλλά και φυσικοί αυτουργοί για ξυλοδαρμούς διαιτητών, παραγόντων της διαιτησίας, παρατηρητών διαιτησίας, δημοσιογράφων.
Ολοι οι κατά καιρούς ισχυροί «έκαναν παιχνίδια» ελέγχοντας την ΕΠΟ. Ολοι οι κατά καιρούς ισχυροί, την περίοδο της παντοδυναμίας τους είχαν ομάδες-δορυφόρους και δεν άφηναν ούτε το 1% για τους αντιπάλους τους. Τα ήθελαν όλα δικά τους.
Ειδικά από την στιγμή που αποκτήσαμε –ως ελληνικό ποδόσφαιρο- τη δυνατότητα η πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας μας να πηγαίνει κατευθείαν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να εξασφαλίζει ένα τεράστιο οικονομικό όφελος, τα πράγματα έγιναν πάρα πολύ άγρια.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, με τα επιχειρηματικά συμφέροντα να έρχονται για να παίξουν εξίσου σημαντικό ρόλο με αυτόν που παίζουν τα αμιγώς ποδοσφαιρικά συμφέροντα, δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να δούμε το ποδόσφαιρό μας να καθαρίζει, έτσι όπως το ονειρευόμαστε κάποιοι ρομαντικοί.
Καταλαβαίνω όσους αυτές τις μέρες διαλέγουν στρατόπεδο σκεφτόμενοι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση που παραπέμπει στο… μη χείρον βέλτιστον, αλλά οφείλω να τους υπενθυμίσω, ιδιαίτερα σε όσους είναι μεγαλύτεροι των 40 ετών, ότι ο… εξυγιαντής δεν προέκυψε από παρθενογένεση.
Τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, δεν σκοπεύω να διαγράψω από τη μνήμη μου όσα συνέβησαν –και τα γνωρίζω όχι ως φίλαθλος αλλά ως δημοσιογράφος- τη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Γι’ αυτό και δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να παροτρύνω κανέναν προκειμένου να διαλέξει στρατόπεδο.
Για μένα, πραγματικό ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο θα μου αποδείξει ότι έχει μόνο αυτός που εν τοις πράγμασι θα αφήσει το ποδόσφαιρο να λειτουργήσει μόνο του.
Για μένα πραγματικό ενδιαφέρον για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου μπορεί να έχει μόνο αυτός που θα προτείνει και θα πείσει τους υπόλοιπους ότι για μια ολόκληρη σεζόν θα κάνουν στην άκρη.
Ο μοναδικός τρόπος για να καταλάβουμε αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να γίνει το ποδόσφαιρό μας πιο αξιόπιστο, είναι για μία ολόκληρη σεζόν να μην γίνει καμία δήλωση από κανέναν παράγοντα της Superleague.
Να μην ασκηθεί καμία κριτική στην διαιτησία, από κανέναν παράγοντα της Superleague, ακόμη και όταν θα αισθάνονται σε μια ομάδα ότι αδικήθηκαν.
Να μην υπάρξει καμία απολύτως παρέμβαση σε δικαιοδοτικό όργανο, να μην υπάρξει καμία αντίδραση ακόμη κι όταν μια ομάδα αισθάνεται ότι αδικείται από μια απόφαση αθλητικού δικαστή.
Αν πάνε αύριο στη συνεδρίαση της Superleague και αρχίσουν πάλι να μάχονται για τις ισορροπίες, για την διαμόρφωση των νέων συμμαχιών και την ισχυροποίησή τους, για το ποιος θα είναι ο πρόεδρος και από πού θα προέρχεται, για το αν θα πάρουν το μέρος του Μαρινάκη ή του Μελισσανίδη, θα κάνουν μια τρύπα στο νερό. Θα κάνουν μία από τα ίδια.
Το ποδόσφαιρό μας έφτασε στο απροχώρητο. Στο μη παρέκει. Είναι ένα βήμα πριν από την οριστική κατάρρευση. Κι έφτασε ως εδώ γιατί πάντα το κρατάει ένας ισχυρός υπό τον έλεγχό του. Εφτασε ως εδώ γιατί υπάρχει πάντα ένας χαλίφης ο οποίος, ενίοτε, δεν θέλει να δίνει ούτε τα ψίχουλα στους υπόλοιπους.
Αν πάμε σε νέο χαλίφη, δεν υπάρχει σωτηρία. Πάλι τα ίδια θα έχουμε. Οπότε, ας αποφασίσουν όλοι μαζί ότι θα το αφήσουν να πάει όπως πηγαίνει από μόνο του.
Ας εμπιστευτούν μια ομάδα πρώην διαιτητών που θα ορίζει τους διαιτητές χωρίς να την αμφισβητήσουν ούτε για μια στιγμή κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν. Ας εμπιστευτούν μια ομάδα αθλητικών δικαστών, όποια απόφαση κι αν βγάλουν.
Κι αν ενδιάμεσα προκύψουν αποφάσεις των δικαστών που διερευνούν την πιθανότητα ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον συγκεκριμένων παραγόντων, ας επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους.
Η απεξάρτηση των φορέων του ελληνικού ποδοσφαίρου από τον ασφυκτικό έλεγχο των ισχυρών παραγόντων, είναι μονόδρομος. Αν δεν το καταλάβουν, κι αν δεν το δοκιμάσουν οι ισχυροί του ελληνικού ποδοσφαίρου, σύντομα θα φύγουν από τα γήπεδα κι αυτοί οι λίγοι που έχουν μείνει να πηγαίνουν…