Δεν νομίζω ότι έμειναν πολλοί, πλέον, που να μην καταλαβαίνουν πως μπαίνουμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος της Super League με μια καχυποψία για την διαιτησία και τις αποφάσεις των δικαιοδοτικών οργάνων που θυμίζει εντονότατα την περίοδο της σαπίλας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτή που υποτίθεται πως είχε μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Υπάρχουν πάρα πολλοί πια που αντιλαμβάνονται ότι στο παρασκήνιο δρουν πρόσωπα τα οποία μέχρι πριν από μερικούς μήνες η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων οπαδών πίστευε ότι είχαν ηγετικό ρόλο στην μάχη για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πάμε για ένα φινάλε με κλίμα το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους στήσανε μηχανισμούς επιβολής μιας εικονικής πραγματικότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Είναι εκτεθειμένοι αυτοί που αποθέωναν τον Κοντονή ως υπουργό Αθλητισμού, επειδή –δήθεν- ξεβρώμιζε το ελληνικό ποδόσφαιρο και τώρα τον μέμφονται, ως υπουργό Δικαιοσύνης, επειδή δεν παρεμβαίνει σε… τακτικούς δικαστές.
Είναι εκτεθειμένοι αυτοί που υμνούσαν τον Σιδηρόπουλο και θεωρούσαν ότι είναι ο μοναδικός ικανός Ελληνας διαιτητής για να παίζει όλα τα μεγάλα παιχνίδια και τώρα τον μέμφονται για τις αποφάσεις του σε συγκεκριμένα παιχνίδια, αφήνοντας να εννοηθεί, εμμέσως πλην σαφέστατα, ότι ίσως και να μην είναι ανθρώπινα τα λάθη του αλλά σκόπιμα.
Είναι εκτεθειμένοι αυτοί που πανηγύριζαν για την εκλογή νέας διοίκησης στην ΕΠΟ και τώρα αφήνουν υπονοούμενα για την στάση της και τους χειρισμούς της οι οποίοι, μάλλον, συγκεκριμένη ομάδα ευνοούν.
Ολοι αυτοί που άλλα έλεγαν πριν μερικούς μήνες και άλλα λένε τώρα, έχουν τεράστιες ευθύνες και θα πρέπει κάποια στιγμή να απολογηθούν διότι δημιούργησαν προσδοκίες, έδωσαν την εντύπωση στον κόσμο ότι όλα θα είναι εύκολα, πως τα πάντα θα κρίνονται εντός των αγωνιστικών χώρων και θα υπάρχει απόλυτη ισονομία.
Όπως εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται, το αφήγημα της κάθαρσης ήταν… παραμύθι για μικρά παιδιά και όσοι το υποστήριξαν επικοινωνιακά αφελείς ή επικίνδυνοι.
Εξαιτίας αυτών που φαντάστηκαν ότι από τη μια μέρα στην άλλη γίναμε… Ευρώπη στο ποδόσφαιρό μας, ο ΠΑΟΚ πιάστηκε στον ύπνο, άργησε πάρα πολύ να αντιληφθεί πώς διαμορφώνονται οι ισορροπίες στην ΕΠΟ, τι γίνεται με τον έλεγχο της διαιτησίας από τον Περέιρα και αυτούς στους οποίους δίνει λόγο εκτός Ελλάδας, τις εντυπωσιακές αλλαγές δεδομένων στις συμμαχίες σε επίπεδο κορυφής.
Γι’ αυτό τώρα τρέχει και δεν φτάνει ο ΠΑΟΚ. Γι’ αυτό κινδυνεύει να χάσει ένα πρωτάθλημα στην κατάκτηση του οποίου τόσο κοντά βρισκόταν μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου.
Αν δεν πέσει η ποινή στη δευτεροβάθμια επιτροπή εφέσεων και ο ΠΑΟΚ χάσει, τελικά, το πρωτάθλημα, όσοι δεν φρόντισαν, ενώ αυτή είναι η δουλειά τους, να προστατέψουν την ομάδα από τις τρικλοποδιές, να βλέπουν λίγο πιο μακριά από την… μύτη τους, θα πρέπει να πληρώσουν για την αποτυχία τους…
