Ενας ακόμη στόχος στα... «σκουπίδια»! Μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, ακολούθησε και ο αντίστοιχος από την επόμενη φάση του θεσμού του Κυπέλλου. Ο πρωτοπόρος απέμεινε με τον τρίτο και τελευταίο, ο οποίος, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους σε επίπεδο εφικτής και ομαλής προσέγγισης. Πολύ περισσότερο και επιτυχημένης τελικής έκβασης.
Για τους φίλους του Δικέφαλου το νέο «σοκ» δεν πρόσθεσε περισσότερες ανησυχίες απ' όσες είχε μέχρι τώρα για τον τρόπο με τον οποίο «πορεύεται»« η ομάδα του, τόσο αγωνιστικά, όσο και διοικητικά. Το «πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας» που σε κάθε ευκαιρία τονίζει ο μεγαλομέτοχος, όπως αποδεικνύεται, δεν «ερμηνεύεται» σωστά από τους συνεργάτες του, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων εκλαμβάνεται σαν μια προσπάθεια αιτιολόγησης και συγχώρεσης όλων εκείνων που, με τον έναν ή τον άλλον αδέξιο τρόπο, κάνουν ζημιά και πληγώνουν το σύλλογο. Ο κύκλος των αγώνων Κυπέλλου, απέδειξε ότι κάποιοι μέσα στον ΠΑΟΚ δε μαθαίνουν ποτέ από τα λάθη τους και επίσης ότι η έκφραση συγνώμης και η ανάληψη ευθύνης μετά από κάθε λάθος για μερικούς γίνεται επικοινωνιακά, υποκριτικά και όχι ουσιαστικά. Η αυτοκριτική δεν έχει περάσει ποτέ το κατώφλι της Τούμπας. Τα πάντα επικαλύπτονται με μεθοδικότητα. Το χαλάκι κάτω από το οποίο σπρώχνουν συνεχώς τα σκουπίδια εκεί στην Τούμπα οι υπεύθυνοι, μοιάζει με την κοιλιά μιας ετοιμόγεννης. Αλεξιπτωτιστές, ανευθυνοϋπεύθυνοι και καλαμοκαβαλάρηδες, άπαντες «σιτιζόμενοι» από το γενναιόδωρο αφεντικό, «παρελαύνουν υπογείως» ορθώνοντας το ανάστημά τους -αν υπάρχει- μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Τα παθήματα δε γίνονται μαθήματα σεβαστέ και αξιαγάπητε Ιβάν, από τους επιτελείς σου. Αν όχι απ' όλους, τουλάχιστον από τους περισσότερους. Σίγουρα θα σκεπαστεί και θα περάσει κι αυτό το στραπάτσο, χωρίς να δοθούν εξηγήσεις και να αναληφθούν πραγματικά και με ειλικρίνεια οι ευθύνες. Όπως ακριβώς έγινε τόσες και τόσες φορές μέχρι τώρα. Δύο-τρεις (ή μία) εξαιρετικές μεταγραφές, ένα όνομα τρανταχτό όπως ήταν πριν από λίγο καιρό του Στοχ και του Νάτχο και όλα τα στραβά και ασυγχώρητα θα αρχειοθετηθούν σε ένα κεφάλαιο της ιστορίας του ΠΑΟΚ δυσκολοδιάβαστο μόνο γι' αυτούς που έχουν ασθενή μνήμη και παραμυθιάζονται εύκολα. Πάμε παρακάτω, αφού ευχηθούμε πιο μπροστά όλοι εμείς που αγαπάμε τον ΠΑΟΚ ο Μεγαλοδύναμος να έχει γερό και υγιή τον Ιβάν. Γιατί διαφορετικά υπάρχει φόβος κάποια στιγμή να χάσουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας.
Αλήθεια, τι μπορούμε να πούμε περισσότερο για το χθεσινό παιχνίδι της Κέρκυρας, απ' όσα είχαμε πει και γράψει για τα δύο προηγούμενα που αφορούσαν την Καλαμαριά και τα Γιάννινα; Η πρώτη προειδοποίηση από τον Απόλλωνα δεν ανησύχησε κανένα, ήρθε η δεύτερη με τα Γιάννινα μέσα στην Τούμπα και όλοι πίστεψαν προς στιγμή ότι στην τρίτη θα ήμασταν διαφορετικοί και θα είχαμε τα μάτια μας δεκατέσσερα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια τραγικά λάθη. Τα οποία όπως όλοι διαπίστωσαν έγιναν και χθες.
Η συνολική «αποτίμηση» της προκριματικής φάσης «μιλάει» για τρία ατυχέστατα αποτελέσματα που ξεκίνησαν από λάθος εκτιμήσεις. Η υποτίμηση των αντιπάλων, εξόφθαλμη. Τα rotation που επιχειρήθηκαν αποδείχθηκαν αυτοκαταστροφικά. Η διαχείριση των αγώνων λαθεμένη. Το να ξεκινάς με «διαφοροποιήσεις» περίεργες και να χάνεις ολόκληρα 60λεπτα μέχρι να αντιληφθείς τα λάθη σου και να σπεύδεις να επανορθώσεις στο υπόλοιπο του αγώνα ό,τι στραβό έγινε σε περιορισμένο χρόνο, δε διαφέρει σε τίποτε από ένα «αυτομαστίγωμα». Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε ακριβά την υποτίμηση και των τριών ομάδων του ομίλου του και επιπρόσθετα συμπλήρωσε τη ζημιά με κάποια rοtation που πάντοτε ξεκινούσαν λαθεμένα και στη συνέχεια κατέληγαν σε απεγνωσμένες προσπάθειες επανόρθωσης. Με δύο λόγια... Δύο στόχοι χαμένοι. Δικαιολογίες θα υπάρξουν. Εκείνο που όμως όπως όλα δείχνουν δε θα υπάρξει ποτέ -όσο διατηρείται αυτή η νοοτροπία- είναι να βάλουν μυαλό κάποιοι και να διδαχθούν από τα παθήματά τους. Κάτι που ζητάει επίμονα ο ίδιος ο Σαββίδης. Καλή τύχη στην ομάδα στην περιπέτεια που θα έχει στο «βιλαέτι» του Μποροβήλου.
