Διαβάζοντας χθες στη Metrosport το κυανόλευκο ρεπορτάζ που υπογράφει ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος και ακούγοντας την παρέμβαση του Γιάννη Τσερβίνη στην εκπομπή «Στη Σέντρα» του Metropolis, σε συνδυασμό και με τα όσα κατέθεσε στην ίδια εκπομπή ο κ. Μαρμαρινός, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ανήγγειλε τον «ξαφνικό θάνατο» του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, έμεινα κυριολεκτικά άφωνος και άθελά μου σταυροκοπήθηκα.
Αν είναι δυνατόν, αναλογίστηκα, να συμβαίνουν όλα αυτά τα απίστευτα και ανομολόγητα σε ένα σύλλογο που τα τελευταία χρόνια υφίσταται κατά συρροήν διώξεις, κατατρεγμούς και εν ψυχρώ εκτελέσεις, να μην υπάρχει το καταλυτικό συναίσθημα της ενότητας. Να λείπει παντελώς η ομοψυχία! Μέγα λάθος και τεράστια ευθύνη σε αυτές τις τόσο κρίσιμες στιγμές η κυανόλευκη οικογένεια να παρουσιάζει την εικόνα μιας ακραίας, επικίνδυνης και αδιέξοδης εμφυλιοπολεμικής αντιπαράθεσης. Διαβάζω λοιπόν στο κυανόλευκο ρεπορτάζ του Παναγιώτη Σωτηρόπουλου: «Ακόμη ωστόσο κι αν ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια και το deal περάσει από τους εμπλεκόμενους φορείς, είναι σαφές πως δεν έχει άλλες βασικές εγκρίσεις ιδιαίτερα από την πλευρά του Ηρακλή. Στη γενική συνέλευση του ΓΣ Ηρακλής δεν προέκυψε απόφαση για να προχωρήσει η διαδικασία με τις «ευλογίες» του Ερασιτέχνη.
Τις τελευταίες ημέρες αναπτύσσεται σενάριο που θέλει τους ανθρώπους που προχωρούν τη διαδικασία να βρίσκονται κοντά στην δημιουργία νέου σήματος που θα είναι κοντά στο Η των παλαιότερων δεκαετιών. Σε κάθε περίπτωση όμως το deal αυτό δεν έχει την έγκριση του κόσμου. Δε δημιουργεί συσπείρωση, δεν «αγκαλιάζεται» ως προσπάθεια και ήδη μέσω ανακοινώσεων, αλλά και της στάσης που έχει κρατήσει μεγάλο κομμάτι του κόσμου, δεν αντιμετωπίζεται ως κατάσταση που θα έχει την ταυτότητα του Ηρακλή».
Και στη συνέχεια ακούω τον κ. Μαρμαρινό, ο οποίος σημειωτέον είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξεύρεση λύσης, με νέο ΑΦΜ (στην προκειμένη περίπτωση του Αρη Παλαιοχωρίου)... λάβρο και… αποκαλυπτικό να εξαγγέλει το δραματικό και ατελέσφορο φινάλε των προσπαθειών του και επιπρόσθετα να καταγγέλλει για έξωθεν παρεμβάσεις, πιέσεις και εκ των έσω (!) - αυτό είναι και το σοβαρότερο – τορπιλισμό της μεγάλης προσπάθειας, η οποία ήταν έτοιμη να ολοκληρωθεί θετικά και ως εκ τούτου να αποσοβήσει και το «μοριαίο». Δεν ξέρω ποιες εξελίξεις υπήρξαν από χθες (κι αν υπήρξαν) μετά από όλα αυτά τα φοβερά ανεύθυνα και ανήκουστα που ακούστηκαν και αν οι καταγγελίες Μαρμαρινού απασχολήσουν βέβαια τους θιγόμενους (ΓΣ, παρεούλα φιλάθλων, αλλά και ξένων στοιχείων). Επίσης, δε είμαι σε θέση αυτή τη στιγμή να γνωρίζω αν ο πολύπαθος και ταλαιπωρημένος Ηρακλής αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της οριστικής ποδοσφαιρικής του «εξαφάνισης».
Εκείνο όμως που μπορώ να υποστηρίξω και περισσότερο από βάθος ψυχής να ευχηθώ, είναι να επιστρέψει όσο το δυνατόν ταχύτερα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή η ενότητα και η ομοψυχία μέσα στην αλληλοσπαρασσόμενη κυανόλευκη οικογένεια. Με «τρυπήματα» εκ των έσω δεν είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις σοβαρές που θα οδηγήσουν σε διέξοδο στο μεγάλο αδιέξοδο. Ο κίνδυνος του «ξαφνικού θανάτου» είναι υπαρκτός και ο ιστορικός Γηραιός κατά συρροή αδικημένος και κυνηγημένος, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί και ιδανικός αυτόχειρας.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (18/9)