Βογκάει η δύσμοιρη Ελλάδα. Καταπλακωμένη από μια βαριά και εφιαλτική καταχνιά από τη μια άκρη της ως την άλλη, αγωνίζεται απεγνωσμένα να ανασάνει και να αντλήσει κουράγιο για να σταθεί όρθια στα πόδια της. Θανάσιμος και «διμέτωπος» ο κίνδυνος που την απειλεί. Από τη μια μεριά ο οικονομικός ακρωτηριασμός και από την άλλη ένας διαφαινόμενος αυτοκτονικός διχασμός, βροντοχτυπάνε από κοινού την πόρτα της αλαφιάζοντας τον πολύπαθο και ψυχοπλακωμένο Ελληνα, ο οποίος ήδη οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα όρια της απόγνωσης και της εξουθένωσης.
Δύσκολες ώρες! «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». Εύχονται και προσεύχονται οι σεβάσμιοι γέροντες. Μια και το χέρι κάποιων άλλων «φρόντισε» να υφάνει τον «ιστό» μιας δηλητηριώδους ταραντούλας που αυτή τη στιγμή έχει αιχμαλωτίσει έναν ολόκληρο λαό και τον απειλεί με οικονομικό πνιγμό και αφανισμό. Διαστροφές, λάθη, ανεπάρκειες, ασόβαρες εκτιμήσεις, στοχοποιημένα πλήγματα, μοιραίοι προσχεδιασμοί, εγχώριες και διεθνείς αβελτηρίες, ασχετοσύνες και στοχοποιήσεις, επικοινωνιακές αλχημείες και παραπλανήσεις και στο κέντρο όλων αυτών ο άμοιρος και δυστυχής Ελληνας να προσπαθεί να βρει μια άκρη και να καταλογίσει ευθύνες.
Ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει. Η ποιος φταίει λιγότερο και ποιος περισσότερο, μιας και όλοι φταίνε, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν κάποιοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ σοβαροφανείς και μεγαλόσχημοι οι οποίοι ποτέ δεν είχαν το θάρρος να πάρουν μία συγκεκριμένη και υπεύθυνη θέση απέναντι στο οποιοδήποτε σημαντικό θέμα που θα μπορούσε να τους προκαλέσει τριγμούς και προβλήματα στις σχέσεις τους με κυβερνήσεις, κόμματα και μεγαλοσυμφέροντα.
Αφήνουν τον απλό (και όχι σπουδαγμένο) Ελληνα, τον αγρότη δηλαδή, τον μικροβιοτέχνη και τον ανυποψίαστο επαγγελματία, αβοήθητο και απληροφόρητο, πολλές φορές όμως και έντεχνα παγιδευμένο σε δικά τους κρυφά και συμφεροντολογικά δημοσιογραφικά διλλήματα, ώστε να παιδεύεται για το ποιος από τους «μεγάλους» πολιτικάντηδες και τα τσιράκια τους, λέει την αλήθεια.
Δυστυχώς εκεί έχει φτάσει η κατάσταση σήμερα. Ενας πολυβασανισμένος και σαστισμένος λαός, ανήμπορος να δώσει από μόνος του λύσεις και να αποτρέψει τον θανάσιμο κίνδυνο που τον απειλεί, να προσεύχεται γονατιστός παρακαλώντας την… “εξ’ ύψους βοήθεια”. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και κάτω από αυτήν την καταχνιά τα όσα δειλά-δειλά και αποσπασματικά επιχειρούνται στον χώρο του ποδοσφαίρου και πιο συγκεκριμένα στην προσπάθεια ενίσχυσης των ομάδων της μεγάλης κατηγορίας περνούν όπως είναι φυσιολογικό σε δεύτερη μοίρα.
Όπως όλα δείχνουν η νέα περίοδος θα μοιάζει με αχαρτογράφητα νερά τα οποία σε μερικές περιπτώσεις θα αναταράσσονται από ασύμμετρες απειλές (την οικονομική ασφυξία), αλλά και από απρόσμενες ενέργειες (την άνεση συγκεκριμένων ισχυρών οικονομικά μεγαλομετόχων).