Δημοσιογράφος είχε σπουδάσει. Είχε πάει από το Αγρίνιο στην Αθήνα για να γραφτεί στη Σχολή. Οταν τελείωσε όμως τη στρατιωτική του θητεία και έψαξε για δουλειά… “δεν μπορούσα να βρω κάτι και η στάμπα μου ως Αριστερού κάθε άλλο παρά διευκόλυνε την κατάσταση”, έχει πει ο ίδιος. Ηταν η περίοδος της Χούντας. Ο Φώτης Κωστούλας, παιδί φτωχικής οικογένειας, πήγε να ψάξει την τύχη του στη Σουηδία γιατί ένας παλιός του φίλος από το Αγρίνιο, του είχε γράψει ότι εκεί οι συνθήκες είναι καλύτερες.
Βρέθηκε στην Ουψάλα, στην κεντρική Σουηδία και σπούδασε γεωλόγος (ταυτόχρονα δούλευε σε εργοστάσιο χαρτοποιίας), επάγγελμα που δεν άσκησε ποτέ. Κι αυτό γιατί το επιχειρηματικό του ένστικτο τον έκανε να ασχοληθεί (από το 1982) με τις τουριστικές επιχειρήσεις και να οργανώνει εκδρομές στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας και προορισμούς που τότε στη Σκανδιναβία δεν ήταν δημοφιλείς, όπως η Λευκάδα π.χ. όπου υπάρχουν πολλοί που μπορούν να θυμηθούν το limit up που πήρε το νησί -και από- εκείνη την περίοδο.
Το τουριστικό γραφείο άρχισε να γίνεται από τα μεγαλύτερα στη Σουηδία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1995 εξυπηρετούσε, με πτήσεις τσάρτερ, 550.000 ταξιδιώτες. Το 2006, το οικονομικό έντυπο “Dagens”, κατέταξε τον Κωστούλα στη δεύτερη θέση των οικονομικά επιφανέστερων ξένων επιχειρηματιών στη Σουηδία, έναν χρόνο μετά που η ποδοσφαιρική Ελλάδα είχε αρχίσει σιγά-σιγά να γνωρίζει τον Αγρινιώτη καθώς είχε ήδη αναλάβει τον Παναιτωλικό. Η μεγάλη του αγάπη. Δεν ξεχνάει ποτέ που, μικρά παιδιά, έκαναν τα πάντα για να μπούνε στο γήπεδο και να δούνε μπάλα. Εχει πει στο περιοδικό “Ρίζα Αγρινιωτών”: “Δουλεύαμε όλη την εβδομάδα στο μυαλό μας τρόπους για να μπούμε κρυφά και να μην μας πιάσει ο φύλακας. Το γήπεδο δεν είχε τοίχους. Μόνο κάγκελα και σύρματα. Δεν είχαμε λεφτά και έτσι εφευρίσκαμε άλλες μεθόδους. Σκάβαμε και περνούσαμε κάτω από τα σύρματα”.
Το 2005 ο Παναιτωλικός παρέπαιε. Είχαν προηγηθεί δύο σεζόν στη Δ’ Εθνική, είχε ανεβεί στη Γ’ και είχε τερματίσει στις χαμηλές θέσεις. Την τελευταία στιγμή είχε κρατηθεί στην κατηγορία. Τότε, στην Επιτροπή Σωτηρίας, ήταν ένας άλλος Αγρινιώτης της Σουηδίας, ο Σωκράτης Τσιάρας που προσεγγίζει τον Κωστούλα. Αυτός δέχτηκε (ο αστικός μύθος λέει όλα τα χαρτιά που είχε τότε η ομάδα τα πήρε σε μια σακούλα super market) και για τον Παναιτωλικό όλα άλλαξαν. Στο “τώρα”, 12 χρόνια μετά από τότε, βρίσκεται στην επικαιρότητα διότι λέει ότι ο κύκλος έχει κλείσει.
Εχει δύο παιδιά, την Αιμιλία και τον Λεωνίδα. Και από τα αρχικά των δικών τους ονομάτων έχει δώσει την επωνυμία “EMILEON” στο έργο πνοής που έχει κάνει, το προπονητικό κέντρο που έχει ο Παναιτωλικός και που έχει εξελιχθεί σε πολυχώρο διαφόρων δράσεων
“Οχι” δανεικούς
Ολα αυτά τα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χάραξε τη δική του πορεία. Ενεργός, με άποψη αλλά χωρίς διάθεση να βρεθεί σε κάποια υψηλή θέση, παρά τις προτάσεις. Η πιο πρόσφατη, το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν τέθηκε ζήτημα προεδρίας στη Σούπερ Λίγκα. Δεν θα εμφανιστεί ποτέ στα γήπεδα με συνοδεία από… εύσωμους κυρίους ενώ είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν δέχτηκε ποτέ να παίξει στον Παναιτωλικό, παίκτης δανεικός από άλλη ομάδα. Μοιράζει τον χρόνο του σε Αγρίνιο, Σουηδία (εκεί όπου βρίσκονται τα παιδιά του, η οικογένειά του, τα εγγόνια του) και Αίγινα όπου έχει σπίτι. Είναι παντρεμένος με τη Σουηδή, δημοσιογράφο, Lalli Svedling. Το ζεύγος έχει παραχωρήσει ένα νεοκλασικό κτήριο στην Αθήνα, στην Πλάκα, για τη μεταστέγαση της σουηδικής εκκλησίας “Svenska Kyrkan”, διατηρώντας πάντα, έντονους δεσμούς, και με τις δύο χώρες.
