Του Κολίτση Νίκου
(Στο περιθώριο του χριστουγεννιάτικου τουρνουά αγάπης με αγώνα επίδειξης από επίλεκτα μέλη των δύο γυναικείων ποδοσφαιρικών ομάδων της Πιερίας, Πιερίδες Μούσες και Νεφέλες)
Παπαγιαννούλης Ηλίας, πρόεδρος της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου Πιερίδες Μούσες
Η εμπειρία μου από τη διοίκηση μίας γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου είναι θετική. Οι αθλήτριες είναι μικρά παιδιά που δεν έχουν εμπειρίες σε αυτές τις κατηγορίες, προσπαθούμε να μάθουν ποδόσφαιρο, κάτι που είναι δύσκολο, αλλά ανταποκρίνονται πολύ θετικά. Οι επόμενες χρονιές θα είναι ακόμα καλύτερες.
Η θέση του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλή. Δεν έχει κάνει άλματα, ενώ στο εξωτερικό είναι πολύ αναπτυγμένο. Τώρα τελευταία γίνονται ορισμένες προσπάθειες.
Η ελληνική κοινωνία μέχρι στιγμής δεν έχει αποδεχτεί τη γυναίκα στο ποδόσφαιρο. Προσπαθούμε και εμείς οι παράγοντες να αποβάλλουμε την πεποίθηση που έχουν οι περισσότεροι ότι η γυναίκα πρέπει να είναι στο σπίτι. Οι Έλληνες έχουν μεγάλο κόμπλεξ να βλέπουν τη γυναίκα στο γήπεδο.
Γι' αυτό έχουμε ξεκινήσει, οι δύο γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου στην Πιερία, ακαδημίες ποδοσφαίρου, με κορίτσια από 7-8 ετών και ενημερώνουμε γονείς και εκπαιδευτικούς, αλλά δεν είναι εύκολο να προσεγγίσεις κορίτσια στο ποδόσφαιρο.
Προσπαθούμε να έχουμε γυναίκες που έχουν παίξει ποδόσφαιρο και προπονητές που να είναι σε νεαρή ηλικία για να μπορούν να επικοινωνήσουν καλύτερα. Ο προπονητής μας εδώ και δύο χρόνια είναι άνθρωπος που έχει σπουδάσει το άθλημα.
Ο στόχος είναι να μάθουμε τα μικρά κορίτσια ποδόσφαιρο, με παράλληλη σωστή διαχείριση του χρόνου στο σχολείο και στις μαθητικές τους επιδόσεις. Ο μέσος όρος ηλικίας των αθλητριών είναι 15 χρονών.
Προσπαθούμε να αναδείξουμε αθλήτριες και να αναδειχθούμε και εμείς σε μία μικρή κοινωνία, όπως αυτή της Πιερίας. Υπάρχει ταλέντο στις αθλήτριες. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1993 και έχει αγωνιστεί και στην Α' εθνική. Για μερικά χρόνια διαλύθηκε και επαναδραστηριοποιήθηκε εδώ και δύο τρία χρόνια και είναι σε γερές βάσεις πλέον, με τη βοήθεια χορηγών και όχι δυστυχώς της πολιτείας.
Είναι δύσκολο, γιατί χρειάζεται να κάνουμε μακρινές αποστάσεις, χρειάζεται να πάμε για παράδειγμα στη Φλώρινα, στην Κομοτηνή και είναι ακόμη δυσκολότερο να πάρουμε τα παιδιά τις Κυριακές για να παίξουν στους αγώνες, καθώς δε μας τα εμπιστεύονται οι γονείς για τόσο μακρινά ταξίδια.
Τεράστια είναι η διαφορά ανάμεσα σε άντρες αθλητές και γυναίκες αθλήτριες. Είναι θέμα συμπεριφοράς. Στη γυναίκα δεν ξέρεις πώς να μιλήσεις. Είναι πάντα απρόβλεπτη. Ήμουν πρόεδρος και σε αντρική ομάδα ποδοσφαίρου για δέκα χρόνια και είναι τελείως διαφορετικό. Αν μπορούσα να επιλέξω θα διάλεγα αντρική ομάδα ξανά, αλλά έχω αντέξει δύο χρόνια και νομίζω θα αντέξω και για τα επόμενα δύο τουλάχιστον.
Σιδηροπούλου Συμέλα (Μέλια), πρόεδρος της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου Νεφέλες
Η θέση της γυναίκας στον αθλητισμό γενικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Βλέπω πολλά κορίτσια που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Η Κατερίνα Νικολαίδου, από την Πιερία, είναι αθλήτρια της χρονιάς αλλά και σε ομαδικά αθλήματα, όπως στο χάντμπολ και στο βόλει, υπάρχουν διακρίσεις και επιτυχίες.
Στην Πιερία έχουμε δύο γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου που αγωνίζονται στη Γ' κατηγορία, με πολλά κορίτσια να γεμίζουν τα γήπεδα. Εύχομαι να γίνουν άλλες δύο, μία στο Βορρά και μία στο Νότο, γιατί τις χρειάζεται η Πιερία.
Οι γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν στον αθλητισμό και εξαρτάται πλέον από τα παιδιά, γιατί εμείς οι γονείς τα συμπλέγματα τα έχουμε αφήσει πίσω μας εδώ και πολλά χρόνια.
Η τεχνική του ποδοσφαίρου είναι που ταιριάζει στη γυναίκα. Δεν έχουν τη δύναμη, αλλά είναι πολύ έξυπνες. Παίζουν όμορφο αλλά όχι δυνατό ποδόσφαιρο και ορισμένες στιγμές θα δείτε φάσεις που οι άντρες δεν μπορούν να δημιουργήσουν.
Θα χαρώ αν στο τέλος της χρονιάς, οι αθλήτριες είναι υγιείς, αν πάρουμε την καλύτερη δυνατή θέση, όποια κι αν είναι αυτή και το κυριότερο αν προοδεύσουν στο σχολείο και στη ζωή τους γενικότερα και κοινωνικοποιηθούν. Όταν τελειώσει η χρονιά θα έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς είναι το ποδόσφαιρο σε αυτήν την κατηγορία και σε αυτόν τον όμιλο.
Τα κορίτσια είναι στην εφηβεία και μέσα στην τρέλα. Αυτό είναι ωραίο, γιατί έχω πολλά χρόνια με νέα παιδιά και στο ανδρικό και στο γυναικείο ποδόσφαιρο, έχω μεγαλώσει δύο παιδιά, έχω ανίψια και χρειάζεται να μην τα κρίνουμε σύμφωνα με το πώς εμείς βλέπουμε τα πράγματα.
Η γυναίκα είναι ανταγωνιστική ακόμα και με τις συμπαίκτριές της, με τη διοίκηση, με όλα. Η γυναίκα μπορεί να ανταγωνιστεί ακόμα και τον αέρα που φυσάει. Με αυτό τον τρόπο όμως αναπτύσσει την προσωπικότητά της και ας είναι δύσκολο να τη διαχειριστούμε. Τις λέω πάντα ότι θέλω να είναι μπουκέτο από λουλούδια και όχι μονόχρωμο.
Το ποδόσφαιρο είναι διέξοδος στην εποχή μας. Δεν έχει κόστος οικονομικό ή μετακινήσεων για τις αθλήτριες. Γενικά η κρίση επηρεάζει όσο τα υπόλοιπα αθλήματα, ίσως λίγο λιγότερο. Η ψυχολογία από την οικονομική κρίση επηρεάζει περισσότερο.
Έχουμε πολύ όμορφα γήπεδα. Η Πιερία πάντα είχε υποδομές, πολύ καλά γήπεδα σε καλή κατάσταση, αλλά το κακό είναι ότι δεν επαρκούν πλέον, γιατί οι ομάδες έχουν γίνει πολλές, υπάρχουν ακαδημίες, αλλά το ευχάριστο είναι ότι πολλά παιδιά ασχολούνται με το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία.
Αν μείνουμε στην απουσία της πολιτείας θα σταματήσουμε όλοι και θα γυρίσουμε στα σπίτια μας να παίζουμε μπιρίμπα. Δε θα μιζεριάσουμε για την αντιμετώπιση της πολιτείας. Ξέρουμε πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, την ώρα που η UΕFAκαι η FIFA το προωθούν, η ΕΠΟ δεν ξέρω πώς σκέφτεται, καθώς δε μας έχουν δείξει κάτι συγκεκριμένο. Εμείς συνεχίζουμε, επειδή το αγαπάμε και μας ευχαριστεί και εστιάζουμε όχι στο τι θα κάνει καλό στους άλλους, αλλά τι θα είναι καλό για εμάς και τα παιδιά.
Έχω υπάρξει επί σειρά ετών και στη διοίκηση ανδρικής ομάδας και οι διαφορές είναι τεράστιες. Αν μπορούσα να διαλέξω θα διάλεγα το αντρικό, γιατί οι άνδρες είναι πιο εύκολοι σε συμπεριφορά. Τότε μπορεί να είχα περισσότερη και υπομονή, αλλά επειδή αγαπώ πάρα πολύ τα κορίτσια, γενικά τους νέους και ειδικότερα τα κορίτσια που παλεύουν και αγωνίζονται ακόμα και απέναντι στα κόμπλεξ που έχουν οι άλλοι απέναντι στο γυναικείο ποδόσφαιρο, τους δίνω συγχαρητήρια, παίρνω δύναμη και συνεχίζω. Στην αντρική ομάδα ξεκουραζόμουν, στη γυναικεία κουράζομαι.