30 χρόνια ήταν πολλά για μία ομάδα σαν εσένα…

Επιμέλεια: Γιώργος Τσαρουχάς

Η Λίβερπουλ είναι με κάθε επισημότητα πρωταθλήτρια Αγγλίας για τη σεζόν 2019/2020! Τα δάκρυα χαράς που κατακλύζουν από σήμερα το Άνφιλντ εμπεριέχουν μέσα τους την υπομονή και την δίψα 30 ολόκληρων ετών. Από το 1990 και τον τελευταίο της τίτλο άλλαξαν πολλά, ένα στοιχείο όμως παρέμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο και δεν είναι άλλο από την ανιδιοτελή αγάπη των οπαδών προς τους Κόκκινους του Κένι Νταγκλίς, του Ίαν Ρας, του Ρότζερ Χαντ, του Στίβεν Τζέραρντ και πλέον του Γιούρκεν Κλοπ. Μία ομάδα που ξεχειλίζει από συναίσθημα, μία ομάδα που γεννήθηκε μέσα από τον κόσμο της, ένας σύλλογος που ποτέ δεν περπατάει μόνος του.

You’ll Never Walk Alone.. στην κυριολεξία!

Το ιστορικό και άκρως επίκαιρο «You’ll Never Walk Alone» κρύβει μέσα του όλο το νόημα αυτής της ομάδας, τα δάκρυα, τα αμέτρητα χιλιόμετρα, την αμέριστη αγάπη και τα 30 χρόνια υπομονής, επιμονής και ατελείωτης αφοσίωσης προς τον σύλλογο. Οι δρόμοι του Λίβερπουλ θα γεμίσουν ξανά με χαρούμενα πρόσωπα, το «νέφος ευτυχίας» που θα σκεπάζει το περίφημο Anfield Road θα κάνει μέρες να εξαφανιστεί και αυτοί που πρόλαβαν να ζήσουν το τελευταίο της πρωτάθλημα θα βάλουν το κασκόλ στον ώμο, θα πάρουν αγκαλιά τα εγγόνια, τα παιδιά τους, τον συνοπαδό τους και θα το γιορτάσουν σαν την πρώτη φορά. Η δική τους Λίβερπουλ κατέκτησε (ξανά) την κορυφή, έγινε και πάλι η «βασίλισσα» του αγγλικού ποδοσφαίρου. Σκέφτεσαι την χαρά τους, χαίρεσαι μαζί τους και ανατριχιάζεις. Καταλαβαίνεις ότι το ποδόσφαιρο, σε κάτι τέτοιες στιγμές, είναι κάτι παραπάνω από ένα άθλημα. Γι αυτούς τους ανθρώπους εν προκειμένης είναι η ζωή τους! Είναι κι αυτοί που δεν πρόλαβαν να ζήσουν άλλο πρωτάθλημα, αφήνοντας ως κληρονομιά στην επόμενη γενιά ποδοσφαιρικά κειμήλια και αναμνήσεις μιας ζωής. Ναι, είναι αυτοί που το ζουν για πρώτη φορά, αυτή η γενιά που δέθηκε με την Λίβερπουλ απλά γιατί ανατρίχιασαν με την πρώτη επίσκεψη στο Anfield, γιατί είδαν τον πατέρα τους, τον παππού τους να κλαίνε όταν ο Τζέραρντ σήκωνε την κούπα στον αξέχαστο τελικό της Κωνσταντινούπολης. Όλοι αυτοί που αγάπησαν την Λίβερπουλ σε μία χρονική περίοδο που δεν ήταν..μόδα! Είναι αυτό που λέμε αν σου μπει το μικρόβιο δεν βγαίνει ούτε με χειρουργική επέμβαση, δεν υπάρχει σωτηρία, θα ζεις μαζί του για πάντα.

Το παρακάτω βίντεο του Bleacher Report Football χρησιμοποιεί τη δύναμη της εικόνας και μέσα από ένα ευφάνταστο και πέρα για πέρα αληθινό σκετσάκι αγγίζει κάθε ρομαντική πτυχή του χαρακτήρα μας, ανεξαρτήτου χρωμάτων και οπαδικών πεποιθήσεων. Αξίζει να το δείτε: 

Αν ρωτήσεις έναν φίλαθλο της Λίβερπουλ θα σου πει ότι αυτό το μικρόβιο είναι ότι πιο όμορφο του έχει συμβεί, αυτό τον γέμισε με δάκρυα το 2014 όταν ο αρχηγός του γλίστρησε και μαζί του και οι ελπίδες για τον τίτλο, αυτό τον έβγαλε σήμερα στους δρόμους να πανηγυρίζει αυτό που με κάθε βεβαιότητα αξίζει. Λίβερπουλ και γίνεσαι και γεννιέσαι, απλά γιατί αυτή η ομάδα είναι ικανή να εκτινάξει στα ύψη τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό σου και να σε κάνει να πιστέψεις στο ακατόρθωτο. Χωρίς υπερβολή, σήμερα μαζί με την Λίβερπουλ γιορτάζει και το ποδόσφαιρο. Αυτό για το οποίο ζουν και αναπνέουν στο Νησί. Σήμερα είναι μέρα ποδοσφαιρικής γιορτής και δικαίωσης. Ένα ωραίο και μοντέρνο ποδοσφαιρικό πλάνο με εξαιρετικούς εκφραστές ευοδώθηκε, λυτρώθηκε, κέρδισε. Η δικαίωση άργησε αλλά ήρθε με τον πιο γλυκό τρόπο. Τα “πέτρινα χρόνια” των Κόκκινων, όσον αφορά την εγχώρια δράση, ανήκουν πια στο παρελθόν και τα όνειρα για ένα ακόμη λαμπρότερο μέλλον αχνοφαίνονται μέσα από τα μάτια του ευεργέτη τους, Γιούρκεν Κλοπ! Οι Σαλάχ, Φιρμίνιο, Μανέ, Άλισον, Φαν Ντάικ ήταν τα πιόνια μιας εξαιρετικά καλοστημένης σκακιέρας που μεταξύ μας ακόμα δεν έχει κάνει το δικό της ρουά ματ.

Κρατάει τον βασιλιά της διαθέσιμο για μελλοντικές μεγάλες βραδιές, όπως αυτές του 2005 στην Πόλη, του 2019 στην Μαδρίτη και του 2020 σε ολόκληρη την Αγγλία. Λίβερπουλ συγχαρητήρια, γιατί φέτος κέρδισες μέχρι και τους πιο πιστούς εχθρούς σου, γιγάντωσες κι άλλο το ποδοσφαιρικό σου μεγαλείο μα πάνω απ΄όλα μοίρασες χαμόγελα σε όλους αυτούς που ποτέ δεν σε άφησαν να παίζεις μόνη. Η ιστορία της φετινής χρονιάς μας αποδεικνύει ότι τους το ανταποδίδεις με τον πιο όμορφο τρόπο. «Ήρθαμε από το Λίβερπουλ και είμαστε οι πρωταθλητές της Αγγλίας», γράφουν και ξαναγράφουν στα social media της ομάδας. Θα τους πάρει λίγο καιρό αλλά που θα πάει, θα το (ξανα)συνηθίσουν.

Ο Τζέραρντ και ο Κλοπ απεικονίζουν τα «πάθη» των 30 αυτών ετών

Την Λίβερπουλ δεν την καθιστά σπουδαία μόνο η σημερινή ημέρα ή η φετινή της πορεία. Είναι όλα αυτά τα 29 χρόνια που προηγήθηκαν και δίνουν αξία στο σήμερα. Γιατί μπορεί να πέσεις, να γλιστρήσεις, να χάσεις μία μάχη, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την προσπάθεια να επιστρέψεις εκεί που ανήκεις. Αυτή η συνεχής προσπάθεια, η άρνηση στην αποτυχία και η επιμονή στα όνειρα την οδήγησαν ξανά σε αυτά τα γνώριμα μονοπάτια, στον δρόμο των πρωταθλητών. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η Τσέλσι της έδωσε από σήμερα το δικαίωμα να πανηγυρίζει, όταν έξι χρόνια πριν ήταν αυτή που της στερούσε τα πάντα. Ο εμβληματικός της αρχηγός κρέμασε τα παπούτσια του πριν προλάβει να σηκώσει το τρόπαιο του πρωταθλητή, είναι αυτός όμως που θα το χαρεί περισσότερο από τον καθένα απόψε. Είναι αυτός που άνετα θα έβλεπες έξω από το Άνφιλντ με έναν πυρσό στο χέρι να τραγουδά για την μεγάλη του αγάπη. Γι αυτό και στο μυαλό όλων μας, νοητά, θα είναι εκεί την ώρα της στέψης, να σηκώσει αυτό που του στέρησε η τύχη, η Τσέλσι και μερικά εκατομμύρια της Μάντσεστερ Σίτι. Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω, που λέμε!

Εκεί, στο πάνθεον με τις κορυφαίες προσωπικότητες που πέρασαν ποτέ από το Λίβερπουλ, θα βρίσκεται και ένας Γερμανός που θαρρείς ότι μεγάλωσε λίγα χιλιόμετρα μακρυά από το Άνφιλντ, ο άνθρωπος το DNA του οποίου ταίριαξε αρμονικά και από την πρώτη στιγμή με το αντίστοιχο της Λίβερπουλ. Ο αρχιτέκτονας αυτής της ομάδας, ένας αληθινός ευεργέτης και όσα επίθετα και να γράψουμε για να τον χαρακτηρίσουμε θα φαντάζουν λίγα. Για τον Γιούρκεν Κλοπ έχουν ειπωθεί ήδη αρκετά. Ο ίδιος απέδειξε την κλάση του και ως προπονητής αλλά και ως άνθρωπος σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που υπηρετεί τους Κόκκινους. Ένας προπονητής για τον οποίο δεν χρειάζεται να αναλύσεις πολλά, αρκεί να δεις πως ζει το κάθε ματς. Σαν να βρίσκεται στις κερκίδες, σαν να είναι και αυτός ένας άγνωστος φίλος σου που θες να αγκαλιάσεις σε κάθε γκολ της ομάδας σου. Με δύο λόγια; Ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα. Με μία λέξη, τυπάρα! Λύγισε και αυτός σήμερα, γιατί ξέρει ότι το αγαπημένο του χόμπι, το ποδόσφαιρο, χάρισε για άλλη μία φορά χαμόγελα σε αυτούς που πραγματικά το είχαν ανάγκη, σε αυτούς που ζούσαν γι αυτή την στιγμή. Πως να συγκρατηθείς όταν οι κόποι τεσσάρων ετών επιτέλους ανταμείβονται. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η δική του Λίβερπουλ σπάει από σήμερα ένα ακόμη ρεκόρ, αφού έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Premier League που κατακτά τον τίτλο 7 αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, αφήνοντας πίσω την Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και την Άρσεναλ του Βενγκέρ. Για τον ίδιο και την ομάδα του, το πάρτι τώρα ξεκινά και θα κρατήσει όλο το Καλοκαίρι. Μέχρι το επόμενο… 

Η “Loserpool” έγινε ξανά LIVERPOOL και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο τίτλος αποτελεί την απαρχή μίας νέας κόκκινης αυτοκρατορίας. Τη μισείς ή την αγαπάς, οφείλεις να παραδεχθείς ότι οι οπαδοί της το αξίζουν. Αξίζουν αυτή τη χαρά, αυτά τα πανηγύρια, αυτό το πρωτάθλημα. 

Όπως έλεγε και ο σπουδαίος Βίκτωρ Ουγκώ: "Η χαρά για οποιαδήποτε κατάκτηση στη ζωή σας εξαρτάται από το ταξίδι. Κάντε το ταξίδι γιατί αλλιώς ο προορισμός δεν θα σημαίνει τίποτα". Σήμερα, το δικό τους ταξίδι κάνει την απαραίτητη στάση στους δρόμους του Λίβερπουλ, όπου η νύχτα θα αργήσει να έρθει, υπό τους ήχους των Beatles θα χορεύουν μέχρι το ξημέρωμα. Γιατί είναι εύκολο να λατρεύεις την ομάδα σου όταν κερδίζει. Μπορείς, όμως, να την αφήσεις να περπατάει μόνη της όταν αποτυγχάνει ξανά και ξανά; “You’ll never walk alone..”.. στην κυριολεξία!