Τι ψάχνεις;

Ιατρουδέλλης: Η κούρσα με τον μπαμπά, τα… κόλλυβα και ο Σκορτσέζε

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Ένα παιδί χαμηλών τόνων που ανυπομονεί να γνωρίσει τον καλύτερο εαυτό του. Αναζητά καθημερινά τη βελτίωση και προσπαθεί να είναι καλός συναθλητής. Κρατά χαμηλά τον πήχη και αρέσκεται να πειράζει τον μπαμπά του για τις μεταξύ τους κούρσες, είναι λάτρης του σινεμά και των… οσπρίων.

Ο Γιώργος Ιατρουδέλλης ήταν ο νικητής των 10χλμ του Μαραθωνίου «Μέγας Αλέξανδρος» και μίλησε στο Metrosport.gr για την εμπειρία της κούρσας στη Θεσσαλονίκη και τους στόχους του. Έκανε λίγα βήματα πίσω και έφερε στο νου την ενασχόληση του με το μπάσκετ και την κολύμβηση καθώς και τους λόγους που τον βοήθησαν να επιλέξει τις κούρσες των μεγάλων αποστάσεων.

Ακόμη, αναφέρθηκε στο διάστημα που αγωνιζόταν χωρίς προπονητή, τις κούρσες που ξεχωρίζει καθώς και τη συμβολή του Δημήτρη Τσαφαλή στην εξέλιξη του. Τέλος, μας εκμυστηρεύτηκε τα πειράγματα με τον μπαμπά του πριν και μετά την κοινή τους κούρσα, την αγάπη του για το σινεμά και τα κόλλυβα που ήρθαν… ως δώρο.

«Στόχος το Πανελλήνιο – Γεμίζεις συναισθήματα όταν τρέξεις στη Θεσσαλονίκη

Τι κρατάς από τη συμμετοχή σου στα 10χλμ στον Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης;

«Ήταν μια όμορφη εμπειρία η συμμετοχή μου. Κάθε φορά που τρέχω στη Θεσσαλονίκη γεμίζω με θετικά συναισθήματα».

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

«Θα ήθελα μια καλή επίδοση στο διασυλλογικό πρωτάθλημα και έπειτα, θα στόχος είναι το Πανελλήνιο».

Πώς άρχισε το ταξίδι σου στον στίβο;

«Έτρεχα από μικρός, συμμετείχα και σε αγώνες, όμως, όχι συστηματικά. Στην Α΄Λυκείου αποφάσισα να το δω πιο σοβαρά. Στο Πανεπιστήμιο είχα το χρόνο να προπονηθώ σε ιδανικές συνθήκες και να πετύχω πολλά πράγματα».

Δοκίμασες και κάποιο άθλημα;

«Έκανα 10 χρόνια κολύμβηση και έπαιζα και μπάσκετ. Μετά άρχισα να ασχολούμαι με τον στίβο».

Τι σε «τράβηξε» στον στίβο;

«Είναι τελείως διαφορετικό το να τρέχεις. Είσαι μόνος σου και όλα εξαρτώνται από εσένα. Μαθαίνεις να στηρίζεσαι στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου. Αντίθετα, στα ομαδικά αθλήματα στηρίζεσαι σε ένα σύνολο».

Γιατί επέλεξες τις μεγάλες αποστάσεις;

«Είχα δοκιμάσει τα 400μ αλλά μου αρέσουν περισσότερο οι μεγάλες αποστάσεις. Είσαι μόνος και προσπαθείς να βγάλεις τον καλύτερο σου εαυτό για να μπορέσεις να κερδίσεις».

«Με στεναχώρησε το Πανελλήνιο στη Θεσσαλονίκη – Φοβερός άνθρωπος ο Τσαφαλής»

Πού κάνεις προπόνηση; Τι περιλαμβάνει;

«Σε περιόδους προετοιμασίας κάνω προπονήσεις καθημερινά και τις περισσότερες φορές διπλές. Κάνουμε 150-190χλμ την εβδομάδα. Την αγωνιστική περίοδο εξαρτάται από το τι απόσταση έχουμε να τρέχουμε. Κάνω προπονήσεις στις Σέρρες. Το νέο στάδιο που έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι εξαιρετικό. Το ταρτάν είναι πολύ καλό και έχουμε και κλειστό. Για επαρχία, το επίπεδο των εγκαταστάσεων είναι πολύ καλό.

Ποια ήταν η πιο δυνατή σου στιγμή;

«Ξεχωρίζω τον ημιμαραθώνιο στην Ξάνθη το 2022 γιατί ήταν η πρώτη φορά που έκανα 1.10. Δεν το περίμενα ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος. Ο περσινός νυχτερινός ημιμαραθώνιος ήταν ένας πολύ καλός μου αγώνας. Είναι ο αγαπημένος μου ο νυχτερινός. Το να τρέχεις στη Θεσσαλονίκη το βράδυ είναι μια διαφορετική εμπειρία».

Σκέφτεσαι να κάνεις περισσότερες κούρσες στον ανώμαλο;

«Έχω δοκιμάσει κάποιες φορές, όμως, το ορεινό τρέξιμο το κρατάω για το μέλλον. Πιστεύω ότι μπορώ να βελτιωθώ στις άλλες αποστάσεις αλλά δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Θέλει διαφορετική ψυχολογία, υπομονή και μεγαλύτερη ωριμότητα. Θα το ακολουθήσω».

Υπήρξε αγώνας που σε «έσκασε» ψυχολογικά;

«Ο αγώνας που με στεναχώρησε και μετά με έφερε στην καλύτερη δυνατή μου κατάσταση ήταν το Πανελλήνιο στη Θεσσαλονίκη το 2022. Ήταν η πρώτη χρονιά που ήμουν φοιτητής, δεν είχα προπονητή και ήθελα να αποδείξω κάποια πράγματα. Δεν πήγε καλά η κούρσα και στεναχωρήθηκα πολύ. Το πήρα πολύ κατάκαρδα. Μετά από αυτό το γεγονός συνειδητοποίησα ότι το τρέξιμο είναι κάτι που αγαπώ και με γεμίζει. Άλλαξε η ψυχολογία μου και προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς».

Πώς διαχειρίστηκες το διάστημα χωρίς προπονητή;

«Δεν είχε προπονητή αντοχής στη σχολή και ήμουν ένα διάστημα που δεν ήξερα τι να κάνω και πού να απευθυνθώ. Έπαιρνα συμβουλές από κάποιους προπονητές αλλά ένιωθα ότι η προπόνηση που κάνω δεν είναι η κατάλληλη. Δεν έδειξα αυτό που μπορούσα να κάνω».

Πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος του προπονητή σου στην εξέλιξη σου;

«Ο Δημήτρης Τσαφαλής με βοήθησε πολύ να εξελιχθώ. Είναι ένας πολύ καλός προπονητής που νοιάζεται για τους αθλητές σου. Σου περνά τη φιλοσοφία ότι το τρέξιμο πρώτα πρέπει να το αγαπήσεις και μετά θα έρθουν οι επιδόσεις. Μου έδειξε το σωστό δρόμο. Έχουμε ταιριάξει και με οδηγεί σε καλές επιδόσεις. Είναι φοβερός άνθρωπος»

Ποια συμβουλή του έχει αποτυπωθεί στο μυαλό σου;

«Πάντα στα δύσκολα, να θυμάσαι γιατί κάνεις αυτό που κάνεις».

Η κούρσα με τον μπαμπά και τα κόλλυβα μιας γιαγιάς

Πώς διαχειρίζεσαι τις φιλίες και τον ελεύθερο σου χρόνο; Σου λείπει κάτι;

«Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι στερούμαι κάτι. Μου αρέσει να τρέχω και οι φίλοι μου το ξέρουν. Είναι κάτι που με γεμίζει και δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δεν κάνω κάτι. Περνάω χρόνο με τους φίλους μου και εκείνοι με έχουν στηρίξει στα καλά και στα δύσκολα. Δε νιώθω στερημένος από κάτι».

Ποια η στάση των γονιών σου στη μέχρι τώρα πορεία σου;

«Οι γονείς μου είναι υποστηρικτικοί και χωρίς εκείνους δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που αγαπώ και δεν θα είχα αυτή την πορεία. Νιώθω τυχερός που τους έχω».

Πώς βίωσες την κούρσα με αντίπαλο τον μπαμπά σου; Υπήρχαν πειράγματα στο σπίτι;

«Ασχολείται ερασιτεχνικά αλλά είναι πολύ καλός. Η αλήθεια είναι ότι όταν κατάφερα να περάσω τον «γέρο», εκείνος χάρηκε περισσότερο από εμένα. Πριν από την κούρσα είχαμε τις «κόντρες» μας και κάναμε πλάκα. Πίστευε ότι θα με κερδίσει. Με πείραζε. Στο τέλος όταν τον κέρδισα, τον είδα να έχει ένα τεράστιο χαμόγελο. Εύχομαι και εγώ αν γίνω πατέρας, να με περνάνε τα παιδιά μου».

Η μαμά σου τη στάση κρατά;

«Η μαμά μου δεν ασχολείται καθόλου. Είναι, όμως, ιδιαίτερα υποστηρικτική και καμαρώνει για τις επιτυχίες μου. Γελούσε με τις «κόντρες» μου με την μπαμπά».

Με τι ασχολείσαι εκτός στίβου;

«Σπουδάζω στα ΤΕΦΑΑ Σερρών και σκέφτομαι να ασχοληθώ με την προπονητική και να κάνω μεταπτυχιακό».

Ποια είναι η πιο «περίεργη» εμπειρία που έχεις ζήσει μέχρι τώρα;

«Θυμάμαι ήμουν α’ γυμνασίου και τρέχαμε στη Χίο. Όταν τελείωσε η κούρσα, είχαμε καθίσει σε ένα τραπέζι και μας πλησίασε μια γιαγιά. Μας έδωσε κάτι να φάμε και ήταν κόλλυβα. Είχαμε μείνει όλοι αγάλματα (γέλια). ».

Αν σε τοποθετούσα στο τέλος της διαδρομής, τι θα ήθελες να είχες πετύχει;

«Είναι δύσκολο να ξέρεις πού θα σε οδηγήσει το ταξίδι αυτό. Θα ήθελα, όμως, να έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος και να έχω βοηθήσει και άλλα παιδιά. Επίσης, θα ήθελα να είμαι ένα καλός συναθλητής γιατί όταν βοηθάει ο ένας τον άλλον, κάνουμε καλύτερα πράγματα».

Γνωρίζοντας καλύτερα τον Γιώργο

Πρότυπο: «Ο πατέρας μου είναι το πρότυπο μου γιατί μου έμαθε ότι δεν πρέπει να τα παρατάω ποτέ. Είχε αρκετές ατυχίες αλλά συνέχισε την προσπάθεια του. Είχε ένα σοβαρό τραυματισμό στον στρατό και ακόμη και τώρα έχει πόνους. Κάθε κούρσα την τερμάτιζε με πόνους στον αστράγαλο και έπαιρνε αντιφλεγμονώδη. Τον θαυμάζω για αυτή την προσπάθεια και την επιμονή του».

Αγαπημένο φαγητό: «Μου αρέσουν τα όσπρια. Το αγαπημένο μου είναι η φασολάδα με τα λουκάνικα».

Αγαπημένη ταινία/σειρά: «Είμαι λάτρης των ταινιών. Είμαι φαν του Ταραντίνο και του Σκορτσέζε».

Αγαπημένο τραγούδι: «Το Stairway to Heaven των Led Zeppelin».

Αγαπημένο χρώμα: «Γαλάζιο».

Γούρι: «Δεν έχω γούρια. Δεν είναι και ωφέλιμο πιστεύω γιατί αν κάποια στιγμή ξεχάσω το «γούρι» μου τι θα γίνει; Δεν θα τρέξω;».

Ελεύθερος χρόνος: «Κάνω βόλτες με τους φίλους μου, βλέπω ταινίες και κάνω βουτιές στη θάλασσα το καλοκαίρι».

Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση; «Ανυπόμονος και ενθουσιώδης».